Piet schreef op woensdag 18 oktober 2006, 16:09:

Jij keer proberen?
En leren mikken naar de hengsten hiernaast de wei zeker?

e m kraak schreef op woensdag 18 oktober 2006, 14:18:


Onderstaand de uitleg uit de Hoek van Chiron en beter kan ik het niet verwoorden.

Begin citaat
Fazit: Offenstallhaltung, mit großzügigem 24 Stunden Auslauf und Wahlfreiheit für drinnen oder draußen sowie mit aufeinander abgestimmten kleinen Gruppen, kommt diesen artbedingten Bedürfnissen am nächsten.

Keinesfalls dürfen bei der Betrachtung der Lebenssituation der Pferde folgende Umstände außer Acht gelassen werden,:

· die angemessene Fütterung
· Umgang mit dem Partner Pferd und nicht zuletzt
· die Reitweise.

Zur Fütterung zählen: sauberes Futter/ bodennah, das heißt rückenschonend aufnehmen zu können, stressfreie Futteraufnahme auch für rangniedere Pferde und sinnvolle Gabe von Basis-, Zusatz- und Ergänzungsfutter.

Wir beziehen die markanten Einflüsse des partnerschaftlichen Umgangs mit dem Pferd, zum Beispiel die Erkenntnisse der Lehre nach Parelli mit ein. Sie sind ebenso, wie eine rücken- und gelenkschonende Reitweise, wie sie unter anderem bereits von Rolf Becher gelehrt wurde, wesentlicher Bestandteil von freudiger Leistungsbereitschaft und von Höchstleistungen in allen reiterlichen Disziplinen. Einde citaat Peter Speckmaier.

Als het locale klimaat en -ondergrond meer of minder weideruimte vragen of bieden dan past dat hier prima binnen.
Vul Parelli of Becher gerust in met een ander naam, want de essentie is de strekking.

Strasser-Chiron-NH-etc.-expert Sabine Kells heeft haar paarden onder met NL vergelijkbare klimatologische omstandigheden. Zij heeft haar grote groengrazige buitenweide ingericht als een soort paarden-Efteling met erbij een verharde paddock met open loopstal. De paarden mogen zelf doen wat ze willen waar ze willen wanneer ze dat willen.
Sabine heeft onder meer een Fries, een Tinker en Quarters. Ze zou graag de mogelijkheid hebben voor een familiegroep met aanjager zoals ik heb omdat haar luie donders (haar woorden) voor het mooi eigenlijk te weinig actief zijn.

Het bovenstaande duitse stuk geeft een raamwerk dat met ijslanders op Groningse klei ander glas beoeft dan voor iberiers in een andalusische bergvallei.
Zoals je weet ben ik een voorvechter van aanpassing aan locale omstandigheden. Zo zeer dat ik het niet meer dan gezond verstand vind daar met de raskeuze rekening mee te houden.
Je zal MIJ niet zien of horen beweren dat alle paarden van alle rassen onder alle omstandigheden bijvoorbeeld hetzelfde moeten eten, dezelfde parasietbeheersing nodig hebben of hetzelfde model hoef moeten hebben. Het tegendeel juist!

Ik denk dat veel verwarringen en schijnbare meningsverschillen onder en tussen paardenhouders veroorzaakt worden door het vergrootglas te dicht op een symptoom van een deelprobleem te houden. Verander een schakel, verandert de keten, verandert het geheel. Dat is omgekeerd hetzelfde.

Als de houder minder ruimte heeft dan zullen andere, waarschijnlijk meer, managementmaatregelen nodig zijn. Heb je minder ruimte dan wat de pioniers hierover aangegeven, tja.... dan heb je een uitdaging, moet je dus meer compenseren met kunstgrepen.
Kiley-Worthington heeft het in haar erfmodel over meer grond en minder paarddichtheid dan ik hier heb. Met betrekking tot het natte seizoen erken ik dat ze gelijk heeft.

Ik denk dat de situatie die Sabine Kells in de loop der jaren gecreeerd heeft een model is voor Nederland op niet-zandgrond. Ze heeft er een grappig, verrassend goed en -informatief boekje over uitgegeven. Het is piepklein en ik kan het nu even niet vinden. Het heet meen ik The Little Book of Horsekeeping en is een voor NL prima toepasselijke invulling van het duitse raam.

Let wel Egon, ik maak uit realiteitsoverwegingen met het oog op de nederlandse mogelijkheden al een HEEL groot compromis met wat ik zelf voor de paarden als belangrijke welzijnsfactoren zie. Namelijk sex en nageslacht. Die twee horen volgens MIJ te worden toegevoegd aan het lijstje.
Ik wist niet goed waar ik aan begon hier en heb van fouten veel geleerd. Wat ik ook geleerd heb is wat ik goed gedaan heb, hoe belangrijk de sociale activiteit in het welzijn van een paard is en dat die twee laatste punten HEEL belangrijk zijn.
Kijk in het ethogram van Sue MacDonnel maar eens hoeveel paginas gedrag je uit het boek van een paardenleven scheurt zonder deze twee aspecten.

HC

clarissa ruijgrok schreef op woensdag 18 oktober 2006, 8:20:


Komaan manne allemaal naar de grote stad en erectioneel rondwandelen

e m kraak schreef op woensdag 18 oktober 2006, 12:30:


Mee eens, maar laten we dit nu eens proberen in redelijkheid te

Tja wat is redelijk he Egon , Peter leeft op een Berg in Spanje met een zee van ruimte , ik leef in centrum Belgie met een vijvertje ruimte . Dus de persoon die een weitje heeft van 20 ARE en in een klein dorp woont vindt zichzelf als paardenhouder ook wel redelijk goed beweid . En, hoeveel mensen vinden het voor hun paard geen toppunt van luxe als ie in een "propere" stal staat en per dag 2u op de wei mag ? Zij vinden zichzelf héél redelijk en geld dat dat die mensen kost; Dus dat paard mag zichzelf wel gelukkig prijzen , nee?

INderdaad natuurlijk bullshit maar iedereen zijn perceptie van "zo goed mogelijk" verschilt van stad tot stad streek tot streek en deur tot deur. Zelfs hier onder gelijkgezinden (soms toch verschilt de opvatting van NATUURLIJK soms uit gemakzucht soms uit domheid soms uit eigenwijsheid

Waarom dan wél merries, ruinen, veulens, etc. zonder

Toch wel , er is in mijn ogen geen probleem om een enigzins heterogene groep om te vormen tot een homogene, met enkel merries of ruinen of kleintjes . Bij hengsten is die beslissing niet zo snel genomen en moet je goed uit je ogen kijken om veranderingen in de groep uit te voeren . Zelfs een doodbrave ruin kan uit een groep merries gekeild worden gewoon omdat het de hengst niet aantstaat . Met invoegen van merries kan de leidmerrie haar status eens ferm laten gelden als er een hengst in de kudde staat (en als de vrouwtjes vechten houdt je dan maar vast . Zelfs een veulen boven een bepaalde leeftijd is niet echt uit de gevarenzone bij sommige hengsten . Dus bij ruinen , merries en veulens is het" a peace of cake "om een kunstmatige familiegroep samen te brengen. Bij hengsten niet zo makkelijk.