eddy DRUPPEL schreef op woensdag 18 oktober 2006, 23:30:


Persoonlijk vind ik dat, zodra je de zorg voor een (huis)dier op je neemt, je dit moet doen tot de dood er een eind aan maakt. Ik heb van rond mijn veertiende "eigen" huisdieren en paarden gehad en er is er nooit één levend bij me weg gegaan. En het maakt voor mij niet uit of het een zelf uitgekozen dier is of een dier dat je in de schoot wordt geworpen, omdat een ander het gedumpt heeft.
Natuurlijk zou het kunnen gebeuren dat ik eerder de geest geef dan één of meerdere van mijn dieren. In dat geval kan ik alleen maar hopen dat er mensen in mijn omgeving zijn die de zorg overnemen. Je kunt en mag dat volgens mij nooit afdwingen. Wij noemen dat hier "over de dood heen regeren", hebben het al meer malen meegemaakt en het maakt niemand gelukkig.

Els.

Michiel schreef :


Ja en nee, niet helemaal .... soms moet je je paard ook beschermen tegen al die goedwillendheid van mensen want niet ieder paard is een potentiele tuttel. Kun jij als mens nóg zo lief en vriendelijk stimulerend zijn.
Sommige paarden zijn ook niet gediend van bange aarzelende mensen, dat maakt hún onzeker , of als de mens druk loopt te doen kan ook niet ieder paard dat hebben.

Dus in beginsel kunnen wij heel veel doen om paarden positief te stimuleren, maar je moet ook per paard blijven kijken wat hij/zij daar zelf van vindt.

Groet, Pien

e m kraak schreef op donderdag 19 oktober 2006, 1:42:


Ik wou dat het woord NATUURLIJK eens definitief door de plee gespoeld kon...
Met naar redelijkheid en haalbaarheid vertalen had ik in gedachten dat dat geen onmetelijke landgoederen vereist, maar slechts (heel bondig) een organische benadering i.p.v. een mechanistische.
Nu ben ik weer helemaal terug bij waar ik 2,5 jaar geleden mee op dit forum kwam Gaap

Tja Egon , je mag dan wel gapen maarrre.... hoe zou jij onderscheid maken in naam en titel van een nieuwe richting in de wereld van de paardliefhebberij. Eigenlijk zijn we er mooi ingetuint door "THE NATURAL HORSEMEN" vanuit states en andere werelddelen die eigenlijk de titel meedroegen en verwezen naar de "Native Americans" of "Vaquero's" die het honderdduizenden jaren op deze zogezegde "natural way "deden . Hoe zou jij dan in een treffende en doelgerichte titel aanduiden wat je "probeert " te doen ? Of zou je gewoon je ding doen en je erfenis mee het graf innemen ?

Els Kleverlaan schreef op donderdag 19 oktober 2006, 11:22:


Niet regeren maar wel over nadenken en regelingen treffen . Van afdwingen geen sprake .

Spirithorses schreef op woensdag 18 oktober 2006, 23:43:


Dat is hier ook de prijs ongeveer.
Dit jaar heb ik ze trouwens gratis. Ik heb er zelf gezet op een stuk van de wei, en een oud boertje die met pensioen is, amuseert zichzelf ermee.

groetjes
Ans

Michiel schreef op donderdag 19 oktober 2006, 9:52:


ja


jep


ook


Dito, maar lees ook mijn hierop volgende postje aan Pien er even bij.

Michiel, mocht je ooit het gore lef in je donder hebben 1 stap op mijn erf te zetten...... dan kun je je hier volstrekt veilig achten
Mag je zelfs even op een echte hengst zitten

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Spirithorses schreef op donderdag 19 oktober 2006, 11:17:


Typerend toch, Pien. "Jaarlingen zijn naarlingen".
Verder niets met je oneens hoor, alleen dat je precies dezelfde dingen met een niet-hengst jaarling die onderzoekend is kan meemaken.
Het is precies dit, en vooral het getuttel, waarbij het vaak ontspoort bij socialisering tussen paarden en mensen en daarom wordt even vaak aangeraden het opgroeiend grut liever in een begrazing ofzo te zetten, zodat er minder mis kan gaan en mensen minder voor zichzelf kunnen verknoeien. Ik ben zoals je weet niet zo voor die begrazingen omdat ik er van alles aan vindt mankeren (vooral vaak slecht samengestelde, horizontale leeftijdsgroepen en sexe-selectie), maar dit argument snap ik wel.

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Spirithorses schreef op donderdag 19 oktober 2006, 11:33:


Ook alweer helemaal waar Pien; "de ontvanger bepaalt".

Groetjes weer van Egon die z'n koffie nu net op heeft en zijn enge hengst gaat pesten zodat 'ie goed fel en gevaarlijk wordt.
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 19 oktober 2006, 11:39:


En dus zorgen dat er voor nabestaanden héél veel ruimte is. Heel vaak voelen mensen zich emotioneel verplicht de zorg voor de dieren van een ander op zich te nemen. Dus zal jíj er voor moeten zorgen, dat ze ook weten hoe ze eventueel afstand (een goed thuis zoeken) van jóuw dieren kunnen doen.

Els.