Michiel schreef op donderdag 19 oktober 2006, 9:52:


ja


jep


ook


Dito, maar lees ook mijn hierop volgende postje aan Pien er even bij.

Michiel, mocht je ooit het gore lef in je donder hebben 1 stap op mijn erf te zetten...... dan kun je je hier volstrekt veilig achten
Mag je zelfs even op een echte hengst zitten

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Spirithorses schreef op donderdag 19 oktober 2006, 11:17:


Typerend toch, Pien. "Jaarlingen zijn naarlingen".
Verder niets met je oneens hoor, alleen dat je precies dezelfde dingen met een niet-hengst jaarling die onderzoekend is kan meemaken.
Het is precies dit, en vooral het getuttel, waarbij het vaak ontspoort bij socialisering tussen paarden en mensen en daarom wordt even vaak aangeraden het opgroeiend grut liever in een begrazing ofzo te zetten, zodat er minder mis kan gaan en mensen minder voor zichzelf kunnen verknoeien. Ik ben zoals je weet niet zo voor die begrazingen omdat ik er van alles aan vindt mankeren (vooral vaak slecht samengestelde, horizontale leeftijdsgroepen en sexe-selectie), maar dit argument snap ik wel.

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Spirithorses schreef op donderdag 19 oktober 2006, 11:33:


Ook alweer helemaal waar Pien; "de ontvanger bepaalt".

Groetjes weer van Egon die z'n koffie nu net op heeft en zijn enge hengst gaat pesten zodat 'ie goed fel en gevaarlijk wordt.
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 19 oktober 2006, 11:39:


En dus zorgen dat er voor nabestaanden héél veel ruimte is. Heel vaak voelen mensen zich emotioneel verplicht de zorg voor de dieren van een ander op zich te nemen. Dus zal jíj er voor moeten zorgen, dat ze ook weten hoe ze eventueel afstand (een goed thuis zoeken) van jóuw dieren kunnen doen.

Els.