Michiel schreef :

Ja maar, Michiel dit gedrag lijkt mij niet direct een gevolg van een verbeterde conditie van Jur. Dit moet toch eerder opgevallen zijn, of heeft Josien je van dingen bewust gemaakt waardoor je met andere ogen naar Jur ging kijken?

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 10 maart 2007, 21:10:


Ik zag niet dat Jur bezig was de leiding te nemen, dat zie ik nu wel. Tot voor 3 weken was zijn gedrag ook geen probleem. Je weet we konden alles met hem doen, op touwhalster in alle gangen door en rondom Zwolle, perfect gewoon zo goed luisterde hij naar onze wensen. Zoals hij deze week echter was, kon ik niet eens meer wandelen over het gras laat staan rijden.

Ja het heeft alles te maken met zijn toegenomen fitheid en goed in zijn lijf voelen, daardoor dacht hij nu wel een kans te maken bij de vele vrijheden die hij van mij krijgt. Net als bij kinderen ben ik zo tollerant mogelijk, ze mogen bijna alles bij mij. En wat niet mag daar ben ik vreselijk duidelijk in, op een vriendelijke manier altijd. Snap je? Strengheid en vrijheid gaan bij mij hand in hand en altijd op een vriendelijke manier. Jur weet nu weer wie de leiding heeft en dat maak ik hem streng en vriendelijk duidelijk zo vaak als nodig is. Mijn zintuig voor opdringerigheid is inderdaad geopend, voorheen kon ik blijkbaar zonder met hem. En zijn vrijheid is het zelfde gebleven, minus opdringerigheid.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op zaterdag 10 maart 2007, 21:05:


Ja hoor... gewoon heel consequent volhouden. Je zult eens zien hoe snel dit gedrag weer terugkeert naar acceptabel. In feite willen paarden helemaal niet de leider zijn... veels te vermoeiend....
Als de mens leider wil zijn, en ook toont dat hij/zij dit kan, is het toch prima!

We zagen Catcher vandaag over het draad met Chaser neuzelen.... ! Ik geef hem nog een week, zodat ik zeker weet dat de boel echt goed hersteld is... en dan kunnen ze denk ik bij elkaar. Eigenlijk nu al... maar de hechtingen zijn nog te vers.

Ook in Catcher komt nu een heleboel rust. Dat zenuwachtige ijsberen, de hele bliksemse boel in de gaten moeten houden... wordt allemaal minder. Hij had het altijd zo vreselijk druk. En nu zie ik hem lekker relaxed in het zonnetje staan genieten... daar had hij nooit tijd voor....

Groetjes,

Wil.

Edith Hartog schreef op zaterdag 10 maart 2007, 15:51:

Je hebt eenboerderijtje gekocht met genoeg wei voor 1 paard (= 1 ha ?)
en je hebt er nu een 1/2 ha bij + een boomgaard.
twee Haflingers en twee Shetlanders.
De Shetten kunnen in de boomgaard en ook die zou ik nog verdelen.
Die Ha wei zou ik zeker verdelen in 3 (1 1/2 ha zeker in 4).
IK haal wel iedere dag de mest uit de wei en IK heb 1 paard + 1 koe op bijna 1 ha. Die is verdeeld in 3 stukken en die stukken nog eens door 2.
IK heb nagenoeg geen mestplekken in mijn weiden en hoef dus niet te slepen met de trekker, wel ben ik "natuurlijk" iedere dag 15 minuten bezig met mest ruimen. Voordeel is dat mijn paard een héle lage besmettingsdruk van wormen heeft, wat terug te vinden is in het feit dat Olly in 1 jaar nauwlijks toename van wormbesmetting laat zien.(van <50 naar 100 eitjes per gram mest)
Om de besmettingsdruk van spoel- en bloedwormen zolaag mogelijk te houden is minimaal 1x per week mest verwijderen aangeraden, maar zelf denk ik dat dit niet echt meer helpt, want in een paar dagen kruipen de larven van bloedwormen uit de mest het gras in om weer opgenomen te worden door het paard. De eitjes van de spoelworm houden het zelf tot 10 jaar uit in de wei.
Maar dat is mijn insteek.
Voor de graszoden is het belangrijk regelmatig rust te hebben en 6 weken is ideaal. Hiermee echter ben je niet van de mestplekken af en die zul je dus extra moeten maaien in het groeiseizoen. ALS het al lang gras is en je laat het liggen (eventueel een paar keer draaien) wordt het soms toch gegeten, maar wederom, dit verhoogd de wormbesmettingsdruk.
Met slepen verspreid je de wormbesmetting over je weide

Afvoeren die mest en vercomposteren, dan pas terug op de wei.

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zaterdag 10 maart 2007, 22:42:


Niet alleen dat, je haalt de mestballen er mee uit elkaar zodat de eitjes en larven geen bescherming meer hebben, en, afhankelijk van het seizoen, door de zon uitdrogen of doodvriezen. Het hoge gras wat ze beschutting moet geven is er vaak ook al niet op de andere plekken. Het verspreiden is dus zo gek nog niet.

Groeten,
Frans

Michiel schreef op zaterdag 10 maart 2007, 21:27:


Jur heeft gewoon het voorjaar in zijn bol.

Frans Veldman schreef op zaterdag 10 maart 2007, 22:48:


Helaas gaat dit niet voor de Spoelworm eitjes niet op, die zijn bestand tegen de warmte van de zomer, de koude van de winter, nattigheid van voor- en najaar en nog tegen de meeste chemische stoffen ook. Alleen tegen de hitte (>60graden) van de composthoop zijn ze niet bestand


Maar dan moet je dit wel elke 2 dagen doen
Een paard is verstandiger, die eet niet graag in de buurt van zijn eigen mest.
WAAROM,oh waarom zou dat toch zijn?


Nils en Olly

Vanavond zat ik me eens af te vragen hoe iedereen heeft leren rijden en met paarden om heeft leren gaan.
Voor mij begon het een jaar of 40 terug, als kinderen verzorgden we een hele ploeg ponnies.
We mochten echt alles, er waren daar wel zo'n 20 a 30 ponnies, sommige waren een beetje gek, anderen waren oud, anderen heel erg schuw, kortom saai was het beslist niet. Wat we niet mochten dat was respectloos naar de dieren, niet naar de ponnies, konijntjes, geitjes enz.
Wat we wel mochten, dat was echt leuk was af en toe racen met de ponnies, dat ging op een zandvlakte zonder bit, zonder zadel.
Als je op Robin ging dan wist je dat je verloor, die kwam altijd als laatste, maar als je er nog op zat dan had je gewonnen! Snoeihard gingen we, er was niemand bang om er af te stuiteren alhoewel dat best wel eens gebeurde.
We liepen ook met ze naar de Dam, helemaal vanuit Osdorp door al het drukke verkeer van de stad, of we liepen met ze naar het Amsterdamse bos. Het kwam niet in ons op dat een ponnie gek zou kunnen doen, alhoewel ze dat best vaak deden. Er waren gelassoode ponnietjes bij die je in het begin niet eens kon pakken, maar ja dan haalde je gewoon de rest uit de wei en liep de ponnie wel mee. We hingen nageboortes ( die zijn glibberig hoor) in de boom opdat het een gezond veulen zou worden, we verzorgden de hele ploeg toen er droes uitbrak. Gemene ponnies waren er ook, ze schopten en ze beten toen ze kwamen. Als iemand zo een ponnie een dreun gaf, nou berg je maar, dat moest niet gezien worden en alle kinderen bemoeiden zich er tegenaan, dat was geen respect! Het werkte bij alle ponnies.
Kwam dat omdat we klein waren, kwam dat omdat we ons iegen instinct volgden, kwam dat door de ponnies die niets te duchten hadden van die kontkrummels, die jawel ook voedselbeloningen gaven?
Zomaar een vraag, ik vraag me af waar en hoe iedereen iets positiefs heeft geleerd om met paarden om te gaan en hoe er is geleerd om te rijden.

Es

Esther schreef op zaterdag 10 maart 2007, 23:20:


Prachtig verhaal Esther!, mooi geschreven.
Vooral het stukje "We liepen met ze naar de Dam Ik zat in die tijd op school op 't Singel, niet ver van de Korte Nieuwedijk, dus ik weet aardig hoeveel verkeer er daar toen ook al was. Onvoorstelbaar!
Dus in de tijd dat ik rondzweefde op het Leidseplein en Lucky Star hielp onveilig te maken, reed jij met je ponietjes naar de Dam.
Grijnzzzzz

Piet