Peter Donck schreef op dinsdag 13 maart 2007, 15:24:


Wat dacht je van de paardenpest? Tot begin jaren negentig zat er een slot op zuidelijk spanje vanwege de afrikaanse paardenpest.
Wij hebben ook nog een paard met een brandmerk dat ze er tegen geënt is.
Het is vooral die afrikaanse paardenpest waar men zich híer zo druk over maakt.

Maak je verder geen illusies, Eddy weet nog voor 42 jaar ongeregistreerde paarden om daarheen te halen...

Weer serieus, is het dus vooral in het belang van de ándere europse landen zoals Nederland dat Spanje de boel goed regelt. De infecties hier zijn toch niet tegen te houden. Een goede kennis van ons heeft familie in Marokko. Zij houden daar paarden, hij werkt hier in de paarden en gaat tig keer per jaar even heen en weer... Bijvoorbeeld.

HC

rini schreef op dinsdag 13 maart 2007, 13:38:


Owww serieus????!!!

Eva Saegerman schreef op dinsdag 13 maart 2007, 15:50:


Ik wist wel dat je het niet mag voeren, maar volgens mij had dit met gisting te maken en niet met plakken in de darmen ofzo. Vergis ik mij dan?

Ans Jondral schreef op dinsdag 13 maart 2007, 15:53:


Volgens mij heeft het inderdaad met gisting te maken. Toch ken ik heel wat mensen die het al jarenlang probleemloos voeren.

Margot

Ans Jondral schreef op dinsdag 13 maart 2007, 15:53:


OK ik ben gewaarschuwd, bedankt! Ik heb hen gisteren om 18u dus gemaaid gras gegeven en hooi (meer hooi dan gras) . Het hooi hebben ze vannacht allemaal opgevreten (gras was eerst op), dus ik hoop dat het hooi zich mooi vermengd heeft met het gras en ik straks dus niet thuiskomt met een paard liggend op de wei aan het rollen!
Pfff nu maak ik me weer zorgen zie... Ist al 5 uur? Dan kan ik pas vertrekken naar huis...

Eva Saegerman schreef op dinsdag 13 maart 2007, 15:58:


zolang je het gras niet te lang in de zakken laat dat het kan gaan broeien
is er niet echt een probleem, maar spreid het zo snel mogelijk open,
tijdstip van maaien is ook van belang ivm het aanwezige fructaan.
Een grasmaaier draait ook niet op water, dus die troep krijg je ook wel mee
in je maaigras..........

Eva Saegerman schreef op dinsdag 13 maart 2007, 15:58:


Eva, met een maaimachine wordt gras vaak te kort afgemaaid en ook nog eens korter gemaakt omdat het met de roterende maaibladen in aanraking komt.
Te kort voor paarden, je loopt het risico dat ze zich erin verslikken/stikken.
Buiten dat wil ieder paard nu maar 1 ding: gras. Dus ze vreten zich, na maanden niets, helemaal de krampen. Je loopt dus ook nog het risico op koliek.
Ja, er zijn veel mensen die het doen maar het is ook een groot risico.

Groetjes,

Wil.

Wil schreef op dinsdag 13 maart 2007, 16:21:


pfff ja ik begrijp het al! Ik wil nu alleen nog maar naar huis bij mijn beestjes, kijken of alles in orde is! Vamorgen stonden ze al lekker hooi te eten dus ik trek me nu op aan het feit dat ze toén nog geen koliek hadden, en het nu misschien ook niet meer komt na hetgemaaid gras van gister???
Ik wil naaaaar huis!!!

Eva Saegerman schreef op dinsdag 13 maart 2007, 16:40:


Maak je maar geen zorgen hoor Eva. Zelf zou ik het ook niet voeren, maar mijn verzorgpony´s kregen het vroeger altijd en die zijn er nooit ziek van geweest. Er stonden ook steeds verschillende pony's en geen enkele heeft er ooit last van gehad. Gewoon in het vervolg niet meer doen, maar maak je niet ongerust.

Margot

Margot van Lare schreef op dinsdag 13 maart 2007, 16:51:


Als het nou 35 graden was, zodat de boel in 5 minuten gaat liggen broeien , maar nu, ..... en dan nog hooi tussendoor....
Inderdaad, beter niet meer doen, voor alle veiligheid, maar niks om je voor op een dot te rijden op weg naar huis.

Piet

Esther schreef op zaterdag 10 maart 2007, 23:20:

...

Leuk verhaal Es! Ik ben er ook wel wat jaloers op, zo'n mooie start met paarden.
Ik wou altijd al bij paarden zijn, zolang ik mij kan herinneren, maar dat bleef beperkt tot eens een ritje op de ponies op de kermis. Ik ben nogal streng opgevoed en na lang voorzichtig aan blijven komen met mijn paardendromen mocht ik uiteindelijk toch mee met mijn nichtjes (jonger maar 'verwender', zij rijden al lang niet meer nu) op paardenkamp. Traditionele manege uiteraard. Ik herinner me de paarden nog goed. Ik was helemaal verliefd op het paard dat ik de eerste dag uren lang geborsteld had. Veertien was ik, en vanaf dan was het telkens uitkijken naar die ene week in de zomer dat ik op paardenkamp mocht. Tussenin ging ik ook af en toe lessen bij een kleine manege in de buurt, klein maar duur, dat wil zeggen in een zodanig duur stukje vlaanderen dat er geen weide was, paarden sjiek op stal, rijden in de bak in de lessen was enkel op de rechterhand... Pas in mijn studententijd ben ik echt zelf gaan regelen dat ik elke week kon gaan paardrijden, grote goedkope manege met veel paarden en veel soorten lessen, ook weer paarden allemaal op stal of in stands, als je wou dat je paard hooi kreeg moest je bijbetalen(!), idem voor enkele uren weidegang. Wegens grote liefde heb ik daar één van de manegepaarden eerst twee jaar gehuurd en uiteindelijk gekocht: Cesar (hij woont nu nog steeds bij mij!). Pas toen ik telkens met hetzelfde paard reed en we een relatie opbouwden kon ik beginnen proberen hoe ik dat met mijn oorspronkelijke paardendromen kon overeenstemmen en probeerde ik zonder zadel, zonder bit, longeren op halsring, longeren zonder longe... en kwam ik uiteindelijk bij Parelli terecht, en van daaruit ook bij ijzerloos en deurloze stallen. Een lange weg eigenlijk, en helemaal anders dan ik dus begonnen ben. Maar als ik van één ding spijt heb in hoe ik begonnen ben met paarden is het eigenlijk dat ik niet veel jonger kon beginnen. Ik ben makkelijk bang op een paardenrug en ik benijd nog steeds kleine kinderen die onbezorgd op hun pony rondcrossen, eraf donderen, er weer op klauteren en gewoon verder doen. Zoals jij dus! Prijs je gelukkig!

Groetjes,
Nathalie

Piet schreef op dinsdag 13 maart 2007, 16:55:



ok! bedankt! ik ben weg nu
5 uur....
Ik heb trouwens je mail gekregen rond die hoeven van Sara, maar ga dus vanavond antwoorden, als ik thuis ben
Tnx!

HannahFroukje schreef op zondag 11 maart 2007, 10:30:


De rillingen lopen over mijn rug... Vreselijk! Mooi dat je het zo kan neerschrijven.

Nathalie

Michiel schreef op zondag 11 maart 2007, 21:47:


Dit vind ik een heel goed idee. Uiteindelijk is het de publieke opinie die mee bepaalt wat de dierenbescherming doet. En het 'publiek' die naar de DB belt om te klagen over zielige paarden in de sneeuw. Als dat zou kunnen veranderen... Dat een ruiter die op het werk z'n collega's over z'n paard vertelt te horen krijgt 'Huh? staat je paard niet in groep buiten? Is dat niet zielig?' Ipv. de verwondering die ik nu krijg, en jullie vast ook als je aan niet-paardenmensen vertelt hoe je paard leeft. Tuurlijk is het aan diezelfde mensen heel makkelijk uit te leggen waarom stallen ed. niet nodig en niet gewenst zijn, er zijn immers logische argumenten en het grote publiek (rare term) heeft geen emotionele weerstand om hun visie te veranderen.
Heeft er niemand connecties in de televisiewereld, mensen die je kan warm maken om een spraakmakende documentaire over 'verborgen dierenleed bij onze meest fout begrepen verovering' te maken?

Nathalie