Nou ik denk eigenlijk dat het een dominantie verhaal is en dat hij zich niet voort wil laten drijven. Tuurlijk doe ik ook wel andere dingen met 'm maar 't enige dat hij echt leuk vind is buiten lopen e.d., dit doe ik ook regelmatig en neem 'm ook mee als handpaard als ik met m'n andere paard ga rijden.

Maar hij zal toch ook wel is andere dingen moeten doen wat hij misschien niet zo leuk vind, ik gebruik de plastic zak allleen als hij weer inzakt zeg maar en als hij dan weer actief is, dan is de plastic zak ook weer stil.

Maar hij is absoluut niet bang voor de plastic zak, ik kan 'm ermee aanraken en als die gewoon op de grond ligt gaat hij er ook naar toe om te snuffelen.

Maareuh jullie hebben 't over opjagen, maar wat is een leadingrope naar het paard gooien dan??

Margot van Lare schreef op dinsdag 20 maart 2007, 14:47:


Is dat het zelfde meisje waar je rijles voor vraagt?
Piet

Marjolein Mepschen schreef op woensdag 21 maart 2007, 9:08:


Dat hij niet bang is van zo'n plastic zakje is een beetje een misverstand . Een plastic zak op de grond of eentje die over zijn rug schuift tgo een flink wapperende zak aan een zweep of stokje maakt een wereld van verschil, vooral het lawaai en de beweging maakt dat hij "beweegt" vergelijk het met een blikje kiezels waar je mee rammelt (keuringen) als je het blikje stilhoudt of op de grond zet is het niet meer dan dat en geen reden tot opwinding. Het gooien van de leadrope naar een paard is inderdaad net hetzelfde maar je gaat hier niet veel mensen vinden die die techniek toepassen . Werk met beloning voor het bewegen ipv weglaten van de oorzaak van het bewegen , gaat iets langzamer maar geeft wel meer effekt. Hem dus van je wegkrijgen en daarna terugroepen voor beloning .Na verloop van tijd moet hij op een handgebaar reageren want hij weet" na de beweging komt de beloning"

jose schreef op dinsdag 20 maart 2007, 18:55:


Nee José, persoonlijk worden is iemand 'arrogant' noemen. Jij kent mij helemaal niet dus het is nog een vooroordeel op basis van wat electronische letters ook.

Ik snap jouw punt best. Jij voelt je persoonlijk aangevallen door een spiegelbeeld. Beiden, dat gevoel en het spiegelbeeld, zijn joúw problemen.

Een dressuurproef is een verwording van de test tussen dresseren en rijden.
Jij verwoordt prachtig waarom het lezen van 'Het Dressuurpaard' zo informatief is.
Dat voor velen dat dresseren in een rijbak doel op zích is geworden en dat die ruiters geen breder perspectief hebben verandert NIETS aan het feit dat dit perspectief er wel IS.
Er is echter meer José. VEEL meer.Het spijt me voor jou en eventueel anderen, maar het eggie ís buiten de ring en erbinnen is kunstmatig geformaliseerd.
Ik hang daar helemaal geen wáárdeoordeel aan op en constateer het simpel.
Daar verandert jouw gevoel niets aan. Dat jij dat niet leuk vindt is joúw probleem. Schieten op de boodschapper lost niets op.

HC

Esther schreef op dinsdag 20 maart 2007, 22:51:


Mooi, de eerste officiele stap die je bereikt hebt zeker?
Nu kan je natuurlijk uit bescheidenheid een hoop andere lui naar voren halen , maar wij weten precies hoe de vork in de steel zit.
Als jij toen niet gezegd had "ik ga ervoor" en doorgezet had, ondanks dat een paar jaloerse soepkippen je van de toenmalige site met berichten en al verwijderden, was er niks gebeurd.
Je hebt zelf een hele knappe nieuwe site gebouwd en door je volhardendheid en enthousiastme een heleboel wetenschappers gedwongen om met je mee te denken.
Ik vind het echt een prestatie van de bovenste plank en hoop dat je hiermee doorgaat
Mijn complimenten en wat mij betreft mag PaardNatuurlijk je nu al benoemen tot erelid met een foto in de eregalerie of Pnner van de maand ofzoiets

Ik ben heel blij voor je dat je de "mannen" omvergeblazen hebt. Niks om zenuwachtig voor te zijn toch?

Piet

Huertecilla schreef op woensdag 21 maart 2007, 9:36:


Nee, want het is niet mijn spiegelbeeld namelijk, ik heb niets maar dan ook niets met wedstrijdrijden en ook niets met dressuurpaarden die alleen in een bak gereden worden.
Trouwens: over persoonlijk worden gesproken.... Hoe zat dat ook al weer met de pot en de ketel?


Voor mijn gevoel sprak je heel duidelijk een waardeoordeel uit:
dat jou wereld top is en hoe anderen het doen maar armoedig, dat was het punt.


Het is mijn probleem dat ik er niet goed tegen kan wanneer anderen, zoals jij deed: waardeoordelen vellen over anderen. Hun eigen wereld de norm vinden, dat vind ik arrogant ja.
En dan ook nog soms conclusies trekken die niet kloppen.

Mijn paardjes (fjord en mini) staan op dit moment hele dagen op het land. Op dit moment op een afgezet stuk, wat ze nu aardig kaal hebben. Nu lees ik over strookbegrazing en wil dit ook gaan proberen. Alleen mijn vraag is... hoe veel hebben ze per dag nodig. Ik weet dat dit afhangt van het gras en hoe hoog dit is & het weer.
Maar ik heb helemaal geen handvat voor het oppervlakte. Nu zijn het 2 snoeimonsters en hebben ze binnen de kortste keren een nieuw stuk kaal.
Graag wil ik van jullie weten of wat voor een oppervlakte jullie paarden lopen en hoeveel ze er per dag bij krijgen.
Zelf had ik in gedachten om dan gelijk een "kaalgevreten" stuk van dezelfde grootte weer af te zetten.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 21 maart 2007, 9:20:


Ik beweeg en rammel ook boven z'n rug en onder z'n buik e.d. dus maakt 't ook geluid. Maar dat heb ik ook geprobeerd om met beloning te werken maar dan wil hij bij elk rondje naar binnen komen om z'n beloning te halen.

Maar goed ik ga in mei met 'm op cursus misschien kom ik dan wat verder.

Huertecilla schreef :


Hier ook een constatering (en een waarde-oordeel):
Alle, zonder uitzondering echt álle mensen die hier les nemen komen hier omdat ze nu eens geen eindeloze rondjes in een bak hoeven te rijden, maar al lerende lekker met een paard op buitenrit mogen gaan.

Dát is het ultieme doel van de meeste rijders van onze leeftijd; gewoon lekker relaxt met je paard van de natuur genieten.
En in die natuur, tijdens die buitenritten kun je ook oefeningen doen.
Telkens weer gaat er een wereld open voor al die ex-manegemensen.

We hebben hier ook regelmatig mensen met eigen paard en als ik zie hoe de meesten met hun eigen paard buiten rijden, nou, nou, nou, niet een galopje kunnen ('kan paard niet houden') , niet door het water ('durft ie niet'), krampachtig aan de teugels hangen. De meeste mensen kunnen te paard nog niet eens een heuvel afdalen zonder zich aan de teugels vast te klemmen, gewoon; omdat niemand het ze geleerd heeft, maar ze rijden wel al 10 jaar dressuur! Nou, wat is dan het 'echie'?

De reden dat 80 % van de mensen met eigen paard (binnenbak)rijder is, is volgens mij omdat ze niet naar buiten dúrven met hun stalknollen, omdat ze geen vertrouwen in hun paard en eigen kunnen hebben, dus 'troosten' ze zichzelf er maar mee dat dressuren véél leuker is.
Je moet die gezichten hier eens zien wanneer er een cursist is meegeweest met eigen paard op buitenrit.
"Dat dat zomaar kán zeg....., ik wist niet dat mijn paard dat ook kan."

Ik ben er vanaf gestapt de mensen in de bak te leren draven.
Sinds een tijdje al neem ik ze te paard mee op buitenrit, als handpaard aan een touwtje naast mij en BD en zó leren we op lange rechte stukken hoe je je paard onder je voelt bewegen en hoe je in die beweging kunt meegaan. Dat leert stukken sneller dan het eeuwige rondjesrijden in de bak, en het is ook veel leuker, zowel voor het paard als voor de rijder.
En ze zeggen allemaal dat dát voor hun het Echte Werk is!
(We hebben het ook een naam gegeven: On The Road Training)

Pien