Esther schreef op dinsdag 27 maart 2007, 11:23:


Dank je wel!
Ik hoop dat ik tzt weer het clickeren kan oppakken , maar er moest eerst van beide kanten duidelijkheid gecreeerd worden. En weet je , das heel moeilijk...Maar ik heb echt het gevoel dat het de goede kant aan het opgaan is.
In het begin deed ik alles precies zoals Conrad het zei , maar heel voorzichtig begin ik hier en daar al zelf wat te proberen , en vervolgens sta ik helemaal paf als het dan ook nog lukt!!!

Maar ik begrijp Michiel wel erg goed , maar zover als hij kan denken , daar ben ik nog helemaal niet aan toe.
Laat ik het eerst maar eens houden bij de dingen die mij nu aangeleerd worden , en misschien dat er dan ooit een verhouding ontstaat waarin ik wat losser kan worden [ lees minder consequent] zodat Namkje zelf meer dingen kan ontplooien , en misschien komt het dan zover dat ik daar wat mee kan...
Als nu een oefening nog niet loopt zoals hij moet lopen , sta ik soms met mijn mond vol tanden , en moet ik nog helemaal bedenken waar het aan lag , en bij mezelf nagaan wat ik fout deed. Het is nog lang geen automatisme .Savvy heb ik niet , maar op deze manier moet er ook wat te bereiken zijn .

Gr Esther

Michiel schreef op dinsdag 27 maart 2007, 10:26:


Interessant Michiel, Ik denk dat het goed is te onthouden dat er een bepaalde noodzaak was om iets te gaan doen he met Jur.
In dit licht gezien is het aardig om je af te vragen: stopt ie dan omdat hij niet anders kan (bij dat hek) en het er dus mee eens is? Gaat hij dan ook stoppen als hij niet begrijpt waarom, maar jij toch vindt dat hij dat moet.?
De bedoeling van deze manier van werken is dat een paard zegt: ok! Ik begrijp dat jij de leiding hebt en wat jij zegt is goed, dat doen we.
Je zult merken dat les 2 hier nog meer op inspeelt.
Ik ben benieuwd wat je daarvan vindt.

Piet