Nils Vellinga schreef op woensdag 28 maart 2007, 0:30:


Tja, misschien, maar ook dat is niet zeker. Het blijft raden naar wat het andere paard ziek maakte, maar ik ben bij dit paard toch terughoudend geworden met hooi uit plastic.

Bedankt. Misschien gaan we van ons eigen weiland (kleine twee hectare) zelf voordrooghooi oogsten. Als ik iemand kan vinden met een machine, die kleine pakken kan wikkelen.

Huertecilla schreef op dinsdag 27 maart 2007, 11:32:


Het is helder geworden dat de schrijver van uit een beperkt kader schrijft?

Feit lijkt mij, dat de lagen gemakkelijker "eeld" kweken dan de neus en het bit op de "juiste" plaats op die lagen ligt.
(de meest juiste plaats is de oudijzer bak )(leverdt nog € € op ook )


Nils en Olly

trea hoex schreef op dinsdag 27 maart 2007, 10:41:


Trea, geniet es van de lente ipv je druk te maken over eddy... Hij zit je wel heeeeeeeeel hoog de laatste tijd he...

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 27 maart 2007, 13:55:


De Tinker is gisteravond overleden. De veearts is in totaal een keer of 5.a 6 geweest. Heeft alles gedaan wat in zijn vermogen lag, Heeft diverse keren gevoeld, heeft 2 bolletjes mest gevonden en deze onderzocht op zand, was geen sprake van. De afsluiting moest ergens voor in de darm zitten. Ondanks de hoeveelheid pijnstillers lag ze met een dikke buik te kreunen met haar hoofd achterover en raakte in shock. Daarna is op advies van de VA het dier uit haar lijden geholpen. Ze was 15 jaar.
Het is onverklaarbaar, ze heeft niets dan hooi gegeten, geen koud water te drinken gekregen, ze was fit en plotseling was het foute boel.
Wat een narigheid.

Piet

Wil schreef op dinsdag 27 maart 2007, 23:27:


Interessante stelling over dat kruiskruid, ik denk niet dat dit zo is maar ik zal het ook eens navragen. De Nederlandse oecologische flora zegt hier het volgende over: Per jaar kan het gehalte PA s verschillen, het kan ook verschillen per populatie. Het is een golfbeweging. In de alkoloïde-rijke jaren zijn er bijv ook meer zebrarupsen te vinden op de plant, op de alkaloïde arme exemplaren zitten vaak juist weer luizen, de luizen woren 'beschermd' door mieren die leven van de zoetige uitscheiding van die luizen.
Uit een recent Nederlands onderzoek is gebleken dat als je niets doet JKK zich zelf wegpest. Dit is alleen zo in gebieden waar successie plaats kan vinden JKK zich zelf wegpest omdat de bodem "moe" wordt. Wel moet de populatie dus eerst tot volledige ontwikkeling zijn gekomen en het gebied volkomen met rust gelaten zijn, dus geen grazers, geen verkeer enz. Een artikel over dit onderzoek is te downloaden van mijn website het staat onder literatuur en heet niets doen loont bij Jakobskruidplaag.

Es

Verdorie! 'k Heb net getelefoneerd met iemand van Afdeling Land:
omdat de wei gelegen is in 'waardevol agrarisch', kwetsbaar gebied mag ik géén verhardingen, géén zandpad (al dan niet uitgegraven), géén verhogingen ed aanbrengen! Poel zou ev nog mogen onder bepaalde voorwaarden, maar daar gaat dan weer een andere instantie over.
Wat nu?! Het 'stiekem' doen kan ik niet riskeren, naast de wei woont een koppeltje erg 'groenen' die werkzaam zijn in de sector Natuurbeleid of zoiets ... en dus héél goed op de hoogte zijn van wat wel en niet mag in dit gebied én voel ik mij ook niet goed bij.
Dan maar gewoon een pad creëren dmv paaltjes en een winter afwachten en zien hoe dit pad er dan uitziet? Of ne keer bellen naar Afdeling Natuur en horen wat ze daar te vertellen hebben? Door het zandpad aan te leggen wil ik er toch voor zorgen dat de bodem van héél de wei niet stuk gelopen wordt?