Spirithorses schreef op donderdag 29 maart 2007, 9:06:


De week is nog niet om en ja je moet positief en aardig blijven naar je mede-forummers maar je mag best huilen om onbegrepen paarden en ons alles vertellen over geklooi door kenners...

Indy is (zoals elk voorjaar) weer aan het hoesten. De lymfeklieren bij de keel zijn dik opgezwollen, haar ogen tranen en haar neus loopt. Gisteren heb ik de dierenarts gebeld omdat ze het slijm niet kwijt kon en de lucht plotseling moeilijk uit kon ademen (enorme neusgaten). Ze voelde zich duidelijk niet lekker. Ze heeft van de dierenarts een injectie gekregen en een poedertje wat ik haar twee keer per dag moet geven zodat het slijm loskomt.

Vanmorgen was ze erg levendig en het lijkt erop dat de injectie die ze gisteren gehad heeft al werkt. Het slijm komt al wat los. De dierenarts heeft mij geadviseerd haar elke avond te laten werken (natuurlijk wat ze aan kan, niet overdrijven) zodat ze het slijm weg kan hoesten en haar vooral niet op stal te zetten. Daar is ze ook nauwelijks, ze kijkt alleen af en toe of er nog iets te eten valt, onze buurman brengt regelmatig aardappelschillen die hij in een hoekje neerlegt.

Ik had gehoopt dat ze de hoest dit jaar zou overslaan, maar helaas, ze moet er schijnbaar elk jaar aan geloven. Het heeft te maken met de temperatuurverschillen, overdag warm, 's nachts koud. Mijn dierenarts heeft meerdere paarden als patient die er elk jaar weer en momenteel ook mee te kampen hebben. Zijn er hier ook mensen die met dit probleem te kampen hebben?

Monique Meijer schreef op donderdag 29 maart 2007, 12:12:


Voor zover ik geinformeerd ben, zijn aardappelen en aardappelschillen slecht voor de huid van honden en paarden. Maar ook allerlei bestrijdingsmiddelen zullen juist op de schillen aanwezig zijn.

Moniek

Monique Meijer schreef op donderdag 29 maart 2007, 12:12:


Hallo Monique, ja hoor. Het lijkt alsof het hooi nog verder droogt en ook stoffiger wordt.
Chaser hoest ook ieder voorjaar, maar geen nare kuch. Bedenk ook dat er heel veel pollen door de lucht vliegen nu. En de grond is droog en begint hier alweer te stuiven.
Combi mooi weer, pollen, stof in hooi en vrij harde wind.
Eh... zelfs ik snotter 's morgens even )

Je kunt hooi een beetje vochtig maken, even de tuinslang eroverheen, dat scheelt al.
En die aardappelschillen?????? Sorry Monique, maar dat kan niet goed zijn!
Of boent buurman de piepers voordat ie schilt? Maar dan nog....

Groetjes,

Wil.

Moniek schreef op donderdag 29 maart 2007, 12:21:


Hihi... je bent me vóór. Juist, als ik zie hoe vaak die piepers gedurende 1 seizoen bespoten worden! Kan wel 7 of 8 keer zijn! Zeker bintjes etc.etc.

Wil.

Conrad van Pruijssen schreef op donderdag 29 maart 2007, 9:14:


Ha,
Hier alleen ervaring met het radius curves syndroom; een te langzaam groeiend ellepijpje tov dat andere botje (het spaakbeen?) rechtsvoor bij een franse bassettenpup van toen 8 maanden. DA brak de ellepijp en plaatste er een langwerpig 'rolletje' schapenvet tussen. Hondje was op slag jacht-rein (met z'n gipsen pootje, zittend op m'n voet lanngssnellende konijntjes nakijken) en 't genas voorbeeldig, dat jonge bot. Iets scheef pootje gaf Soi z'n kenmerkende gangetje, maar 't werd beresterk.

Zou een ouder paardenbeen gegipst kunnen worden? Het pupje moest gewoon gedoseerd blijven bewegen...

Sterkte, voor pony en kinderen!
dag, jet

Eigenlijk zeg je hier gewoon : ik heb een idee en ik zorg er gewoon voor dat mijn paard dat doet maar dat hij denkt dat het zijn eigen idee is...
Dat is toch gewoon het ideale leiderschap? Of tenminste, dat is leiderschap zoals ik me dat voorstel. Zo hoort iedere leider te werken, ook als manager, voorzitter of weet ik veel wat. Mensen doen alles wat je wilt, als ze maar denken dat ze het zelf verzonnen hebben en dat het hun idee is.
Misschien zijn dat andere ideeen over leiderschap en going with... Hoewel ik niet echt een concreet idee heb van going with. Ik weet gewoon wat ik wil van mijn paard en ik weet dat hij dat het meest enthousiast doet als hij denkt (voor zover een paard dat oprecht kan denken) dat het zijn idee is.

Ik heb nu toevallig dit stukje eruit gehaald van jou, maar ik vond dat dat overigens uit al je stukken wel naar voor kwam.

En @ muguet. Ik denk dat 'rijden vanuit je gedachten' niks spiritueels is hoor :). Tis hooguit een heeeeeeel subtiel paard. Als jij denkt 'galop' verander je automatisch iets aan je houding, waarschijnlijk zonder dat je het zelf weet. En dat voelt je paard en daar reageert hij op. Ik geloof niet echt dat hij reageert op jouw gedachten... Probeer maar eens galop te denken en er heeeeeeeeel erg op te letten dat je NIKS aan je houding verandert, denk niet dattie dan in galop gaat.

Muguet schreef op donderdag 29 maart 2007, 11:01:

Muguet toch...
Het is nu eenmaal waar dat je genetisch gestoorde dieren/mensen hebt.
Paarden zijn géén uitzondering. Je hebt genoeg paarden die tot aanvallers geworden zijn omdat ze werkelijk niet goed behandelt werden of juist té goed. Maar als het genetisch erin zit is alles voor de kat.

Wij hadden vroeger ook een superliefe hond maar ohwee als je de rug er naar toe draaide. Totaal onbetrouwbaar en geen greintje gnade, blijven happen.
Wat moet je doen? Wachtten totdat je helemaal plat bent omdat het zo een schatje is,of hem van jou afslaan? Voor het tot verdere ongelukken is gekomen hebben we hem laten inslapen.

Ook denk ik dat je als jij in een dergelijke situatie zit waarbij je door een ach zo lief paard wordt aangevallen jij zeker niet daar alleen maar in het rond gaat dansen. Het is allemaal zo makkelijk gezegd maar als het leven op het spel staat...

Het zegt genoeg als een paard door gaat met aanvallen en bereid is om te doden. Laat je niet verblindden door de liefde die je hebt voor deze dieren, dat is vreselijk gevaarlijk. Een paard slaan is niet correct maar je hebt uitzonderingen, helaas.

Greetz Chantal

Wil schreef op donderdag 29 maart 2007, 12:26:


De schillen worden door hem schoongeboend, alle aarde eraf en ze zijn absoluut niet bespoten.

Monique Meijer schreef op donderdag 29 maart 2007, 13:48:


Ok, Ok, Ok, Ok!!!! Kon me eigenlijk ook al niet voorstellen van jou dat jij zou toestaan dat Indy zooi zou consumeren )

Wil schreef op donderdag 29 maart 2007, 14:12:


Onze buurman kan ik gelukkig vertrouwen, die is veel te bang dat Indy ziek wordt. En nee, Indy krijgt geen zooi te eten!

Moniek schreef op donderdag 29 maart 2007, 0:39:

Conrad ook hier ga ik in op je brief, al valt er nog veeeel meer over te zeggen.


Moniek Ja zo is het, maar ook werken al die vier methodes in een paard, of je dit bewust bent of niet, het is er gewoon. Om niet in een theoretisch oerwoud van definities terecht te komen, ....

Ik loop over de harde weg van stal af, dan is er de keuze, rechtdoor de harde weg vervolgen of rechts afslaan de aanplant in met vele graslanen. Jur loopt achter me, en ik loop rechtdoor. Hier hebben we al een gezamelijke instemming, hij volgt. Er is geen going with Jur hier, er is going with de mens. Ik weet dat hij liever de aanplant in gaat.

Een andere keer loopt hij weer achter me en ik sla rechts af, hij volgt. Ook hier is er gezamenlijke instemming, én er is going with my horse. Als ik op hem rijd werkt dit precies hetzelde.

Een andere keer rijd ik weer het zelfde stuk van stal af en Jur geeft aan met zijn hoofd dat hij rechts af de aanplant in wil. Ook hier heb ik de keuze tussen going with him of hij going with me. Omdat hij zijn voorkeur al duidelijk gemaakt heeft, wie is er dan de leider ?? Er is een wachten op instemming van mij, Jur wacht op het signaal van mij, ga ik mee, of geef ik het signaal tot rechtdoor gaan. Het antwoord op de vraag wie de leider is, is duidelijk, hij geeft aan wat hij wil en ik beslis wat er gebeurd.

Nu is dat wachten op mijn instemming soms heel klein en vaag, hij begint met een draf, omdat hij zijn keuze is, en zijn ervaring dat dit op dit stuk van de route ook meestal mag. Ik zeg direct zachtjes Hooo en hij gaat in stap verder. Zeg ik niets dan voelt hij aan de meegaande zit dat het oke is. Ik blijf de leider ook al lijkt het dat hij zelfstandig van gang mag veranderen. En niet alleen mag hij doet dit ook. Binnen going with your horse is deze manier juist prima, we willen onze paarden zo moedig en vrij mogelijk berijden met zoveel mogelijk eigen initiatief.

Maar ook nooit laten overnemen, dat is een gedrag waarin er geen gevoeligheid is voor instemming van de mens. Overnemen gaat gepaard met opdringerigheid en slecht willen luisteren.

Gehoorzaamheid op que, is absoluut nodig bij opdringerigheid, geen twijfel mogelijk. Dit echter als de basis nemen van buitenritten heeft enkele forse nadelen. Ik denk dat HC dezelfde ervaringen heeft als Russ op de noodzaak van meegaan met je paard als je rijd op lastig terrein, op hellingen en gevaarlijke afdalingen, etc. Als je paard dan niet gewend is om zijn eigen pad te mogen bepalen en van de rijder verwacht dat die alles stuurd. Dan zit je knap onveilig op je paard. Alleen het paard zelf weet immers hoe hij het best jou op zijn rug kan balanceren. Een paard die wacht op que"s zal op die momenten weinig zelf vertrouwen tonen.

Tot op zekere hoogte kun je beide methodes tesamen gebruiken.
Als mijn hobby de bak was, dan gebruikte ik hoofzakelijk, gehoorzaamheid op que. Bij buitenritten vind ik het gewoon heerlijk te rijden met zoveel als mogelijk is, going with.

Groetjes, Michiel

Monique Meijer schreef op donderdag 29 maart 2007, 14:18:


He Monique, is dat de buurman van dé hond? Hier werd alleen gehoest (niet gesnotterd, wel beetje soep-ogen) door 2 jarige Cool. Geef haar sinds een week een handje kruidenmelange pd en 't is over. Vind ze wel errug lekker, trouwens!
dag, jet

Michiel schreef op donderdag 29 maart 2007, 14:36:


Dat is een duidelijk verhaal. Het zet een en ander op zijn plek, bijv. het leiderschap, dat dus in het geheel niet strijdig is met going with......