Michiel schreef op donderdag 29 maart 2007, 14:36:


Gehoorzaamheid op que, is absoluut nodig bij opdringerigheid, geen twijfel mogelijk. Dit echter als de basis nemen van buitenritten heeft enkele forse nadelen. Ik denk dat HC dezelfde ervaringen heeft als Russ op de noodzaak van meegaan met je paard als je rijd op lastig terrein, op hellingen en gevaarlijke afdalingen, etc. Als je paard dan niet gewend is om zijn eigen pad te mogen bepalen en van de rijder verwacht dat die alles stuurd. Dan zit je knap onveilig op je paard. Alleen het paard zelf weet immers hoe hij het best jou op zijn rug kan balanceren. Een paard die wacht op que"s zal op die momenten weinig zelf vertrouwen tonen.

Michiel je vergelijkt appelen met peren. Gehoorzaamheid op Que en in terrein je eigen problemen leren oplossen is absoluut niet met elkaar gerelateerd een paard mag pas zijn eigen pad kiezen als de ruiter hem zegt dat dit mag en als de ruiter voldoende vertrouwen in de terreinkeuze van zijn rijdier heeft . Elke manege knol loopt zo met je het moeras in zonder nog maar te weten waar hij naartoe gaat . Terreinkennis en beslissingsrecht wordt opgebouwd, getuned en pâs daarna valt de keuze bij het dier . Als je het ongelofelijke voorrecht hebt ,zoals ik, om met dieren te kunnen rijden die in het wild zijn opgegroeid kan je omzeggens s'nachts in het bos gaan rijden met je ogen dicht , je gaat hoogstens een paar takken in je gezicht krijgen .

Lottek schreef op donderdag 29 maart 2007, 19:25:


Wow! Mijn japans is niet zo geweldig, maar wat ik zie vind ik geweldig. Reuzeknap. Hai!

Esther schreef op donderdag 29 maart 2007, 20:14:


Haiiii Esther,
fijn om te horen .. (om te lezen) bedoel ik....
gelukkig ...
ik zie het stuk tekst nu niet meer ... maar ja ...
maakt niet uit ....
de boodschap is dus toch overgekomen...
daar gaat het om...
fijne avond nog en veel
groetjes van M uguet en de beestenbups.....

Nick Altena schreef op donderdag 29 maart 2007, 18:23:


Ik zal proberen het iets anders uit te leggen over die 1 %
Er staat " Onzeker is wat langdurige opname van nog kleinere hoeveelheden per dag tot gevolg heeft." Dus er staat letterlijk dat het onbekend is of er dan een risico is. Daar is dus geen betrouwbaar onderzoek van. Er staat NIET dat 1 % veilig is. Er staat dat ze het niet gewoon weten. Er is daar geen betrouwbaar wetenschappelijk onderzoek van.
Als het om een keer een hapje gaat, dan kan de lever zich herstellen, het probleem is dus de frequentie. Bovendien varieren de gehalten aan PA’s in de plant behoorlijk. Per populatie planten kan dit verschillen.
Jakobskruiskruid blijft dus een plant om in de gaten te houden. Paarden vallen niet acuut dood neer van een hap Jakobskruiskruid, maar opname van de plant is wel degelijk een gezondheidsrisico waar rekening mee gehouden moet worden. Het blijft een feit dat er nu en dan paarden doodgaan aan deze vergiftiging.
Over het hooi-onderzoek hooi de GD waarschuwt wel dat er "vals-negatieve" monsters tussen kunnen zitten, omdat mensen een plak sturen waar het toevallig niet in zit. Er wordt geadviseerd de plak uit te schudden en het materiaal te sturen dat ze verdenken.

Es

Esther schreef op donderdag 29 maart 2007, 20:36:


Es, HARTSTIKKE BEDANKT VOOR DEZE ZEEEER BELANGRIJKE INFORMATIE .....
M uguet en de paarden- en hondenbups....

Esther schreef op woensdag 28 maart 2007, 22:56:


Dat weet ik ook hoor !!!!!!!!!!!!!!!!
Maar helaas zijn mijn berichten steeds weg ............. jeetje zeg .. en het was een heeeeeeel lang bericht weer....

Danielle Schuwer schreef op donderdag 29 maart 2007, 18:03:


Ja hoor, Goofy heeft t elk voorjaar, hoesten. Een soort allergische hoest, daar hou ik t maar op. Ik geef m dan of broomhexine hoestdrank of nu dan hoestcompositum forte van puurnatuur. En elke dag wat laten doen, zodra ie een dag of 4 stil staat. Nou dan moet je niet in de buurt komen als ie op gang komt, want dan kotst ie er wat uit. hele slierten . Vorig jaar heb ik (een hele dure) homeopathie toegediend hiervoor. Speciaal afgestemd op zijn verleden en verhaal. Helaas totaal geen resultaat. Ik was toen in januari begonnen en ben in juli gestopt. Ik probeer t op een zo natuurlijke manier op te lossen, nat hooi en kruiden. ik heb trouwens muesli gevonden zonder suiker. Dat schijnt ook slijm op te wekken, de suiker dan, bedoel ik.

Anita schreef op donderdag 29 maart 2007, 17:11:


Ja, het feit dat Mazirr is grootgebracht met de fles is één reden.
De andere reden is dat hij verstoken is gebleven van sociaal contact met andere paarden, dat komt ook doordat hij zonder zijn moeder overal werd weggejaagd door de andere paarden. Hij is toen door mensen opgevoed en heeft veel gemogen, téveel, en werd daarin niet voldoende gecorrigeerd.
Als een veulen tegen je opspringt kun je daarom lachen, maar als datzelfde veulen 500 kilo weegt en een heel stuk groter is dan is het niet meer zo leuk.

Mazir snapt werkelijk niet dat je hem van je wegduwt/jaagt als hij tegen je op wil springen, voor hem is dat een heel gewoon gedrag en hij wordt boos wanneer wij aangeven dat wij daar niet van gediend zijn.

En vervolgens bleek ook nog eens dat hij erfelijk belast is met een toch wel behoorlijk agressief en self-destructive gedrag.

Pien

Spirithorses schreef op donderdag 29 maart 2007, 21:03:


He Pien wat vreemd dat de andere paarden Mazir als veulentje wegjoegen, meestal vormt het geen enkele bedreiging zo'n uk.
We hebben het hier zelfs een zo gehad dat er twee veulens kwamen logeren van een half jaartje, eentje was volgens mij nog jonger en heel klein. Brella dronk ook nog, die kleinste mocht gewoon meedrinken van Falka. Björk had de taak het grotere brutale veulen dan even op afstand te houden zodat het kleintje samen met Brella kon drinken. Zeg maar dat Björk de 'portier' was. Het was heel bijzonder te zien hoe die kleine als pleegkind werd opgenomen en ook veel meer mocht als het iets oudere veulen.

Es

Huertecilla schreef op dinsdag 27 maart 2007, 10:41:


Als je de mensen leerd kennen, leer je van de dieren houden?


Nils en Olly

Esther schreef :

Ik weet ook niet wat daar precies gebeurd is en ik moet afgaan op verhalen die ik weer hoorde van de mensen die Mazir toen kenden en meemaakten.
Wat ik weet is dat hij als veulen van twee weken oud overal verjaagd werd door de andere paarden, zijn moeder was toen al dood. Misschien dat paarden in de natuur ook zo'n veulen verstoten omdat het geen overlevingskans heeft en roofdieren aantrekt, ik weet het niet. Ik weet niet of je dit kunt vergelijken met de natuur.

Ik weet dat C, die hem dus zijn eerste half jaar heeft opgevoed, met hem aan een lijntje de wei inging en uren met hem doorbracht daar. Toen al was hij bang van andere paarden en durfde hij zonder mensen geen stap te verzetten, op zijn minst ook al opmerkelijk te noemen.

Er is ook verschil tussen hoe merries onderling met veulens omgaan. Fanny die zelf al 5 veulens had konden wij niet samenzetten met veulens, wat raar was, terwijl BD een veulenpikker is, die schuift ze het liefst onder d'r eigen uier in....

Spirithorses schreef op donderdag 29 maart 2007, 21:44:


Misschien is het ook wel zo dat de andere paarden ook iets 'vreemds' aan Mazir merkten? Ik vind het echt zo apart dat er geen een paard was die aardig voor hem was. Wat deed Fanny eigenlijk naar veulens, echt gemeen of meer zo iets van laat me met rust?

Es

Liesbet schreef op donderdag 29 maart 2007, 20:24:


Schitterend segoi hai hontonè?!!
Tja krijg meteen weer zin om een moeilijk kunstje te gaan clickeren

Esther schreef :


Waarschijnlijk....Nee, geen enkel paard was aardig tegen hem.
Zoiets vormt natuurlijk ook he. Mazir zelf reageert ook altijd gelijk hartstikke panisch als er andere paarden bij hem in de buurt komen, terwijl hij als je op hem zit eigenlijk prima is met andere paarden, hij durft ze zelfs in de kont te bijten. Sinds vandaag is hier een nieuw paard en die was nogal wat druk vanmiddag, het hele spul in beroering en aan de stuiter. Mazir is dan weer zo vreselijk in paniek dat het zielig is om te zien.
Ehh.... de andere paarden stonden in de paddock naast hem.

Wat Fanny betreft : Bij haar denk ik dat het eerder een frustratie was. Toen wij haar kochten van de paardenmelkerij was nét haar veulen afgespeend en je kon zien dat ze er verdriet om had. Ze reageerde dat af op Spiritje die toen nog heel klein was, ze vloog vaak uit naar hem en zat hem dan achterna in de paddock.

Fanny woont nu bij Chantal (Sky) en ik denk wel dat dat nu een stuk beter gaat. Waar ze nu is zijn veel minishetten en in het begin vond ze daar ook niks aan, nu gaat dat een stuk beter, heb ik begrepen.

Groet, Pien

Liesbet schreef op donderdag 29 maart 2007, 20:24:


Knap wel ja, maar ik vind het te gekunsteld.
Te vermenselijkt en tézeer aan de mens aangepast.
Zou ik nooit willen met mijn paarden.

Pien