Ik wil mijn ervaring van een paar uur geleden gewoon even met jullie delen :)

Vanochtend besloot ik dat het weer eens tijd was voor een buitenrit alleen. Dit is onwijs lastig met Sieta dus erg nodig om het oefenen ermee weer op te pakken na twee jaar niet rijden. Vol goede moed langs de weg er nog even naast gewandeld en voor mezelf bedacht dat ik er gewoon een hele leuke ontspannen rit van ging maken (en wat gebeurde er.... ze stond eens NIET stil bij het fietspad haha!)

Het begin van de rit ging een beetje moeizaam, dan staat ze veel stil en probeert me ervan te overtuigen dat we beter naar huis kunnen gaan. Maar een grote dosis geduld lost veel op en daar gingen we dan.

Ik denk dat we nog geen 10 minuten aan het stappen waren dat we een ander paard tegenkwamen wat op ons af kwam. Dat vertrouwt ze al niet helemaal dus dan staat ze stokstijf stil tot hij voorbij is. We stapten rustig verder en plotseling schreeuwt de man op het paard naar me "KIJK UIT! ER KOMEN ER EEN PAAR AANGEREND!". Twee paarden, in rengalop, niet meer te stoppen. Beide ruiters in paniek en hun pogingen ze tot stilstand te krijgen resulteerde in geslinger het ruiterpad af en weer op. Ik snel Sieta het fietspad ernaast opgezet zodat ze ons konden passeren zonder over ons heen te rennen. Keihard scheeurden ze voorbij. Sieta is sowieso al erg nerveus in haar eentje en van dat soort dingen dus gigantisch onder de indruk. Ik word daar ook angstig van en moet echt tegen mezelf zeggen 'ontspannen zitten! op je kont! niet klemmen! niet je aan je teugels komen!'. En wat denk je... ze bleef keurig bij me ze was bloednerveus maar bleef onder me op haar plek draven, om vervolgens netjes verder te stappen.

Een stuk verderop stond een vrouw van mijn stal met haar hond, fiets en bijrijdster met haar paard te grazen. Dat is een enorme ruin van 1,85, Dancer genaamd, en Sieta is helemaal weg van hem, mede omdat hij zoveel rust uitstraalt en zij wordt daar dus ook rustig van. Omdat zij het ruiterpad versperden stopten de twee paarden.

Nog geen 20 seconden later hoor ik weer gekletter achter me. Deze keer waren het er drie. Het ruiterpad gaat daar over een fietspad heen en is een stukje opgehoogd met bestrating. Het voorste paard ging er keihard overheen, struikelde en viel bijna vol op zijn knieën. Hij krabbelde weer overeind en ging net zo hard verder, met het meisje op zijn nek (GEEN CAP OP!).
Gelukkig kreeg ze zichzelf weer terug in het zadel, maar doordat deze drie wel gewoon door gingen, sloegen de voorste twee paarden ook weer op hol. Ze verdwenen in de verte met zijn vijfen en ik heb geen idee hoe het is afgelopen, ik ben alleen zo verschrikkelijk blij dat ik niet de zesde was en dat Sieta bij me bleef!

De rest van het rondje heb ik verder gereden met Dancer. Iets verder in het rondje kwam ik dezelfde man weer tegen, die tegen me zei: "Ik vind jullie zó dapper, zo zonder bit. En jullie paarden gingen er niet eens achteraan!"

En we reden nog lang en gelukkig

Piet schreef op zaterdag 31 maart 2007, 12:22:


Ik heb nog een paar hopen van Carlos kunnen vinden, was m'n fototoestel vergeten, in een hoop zag ik nog wat maden, maar in de andere niks meer.
Het werkt!

Piet

Michiel schreef op zaterdag 31 maart 2007, 14:27:


Dit soort problemen hebben we niet meer hoor, het was alleen maar om even aan te geven hoe hij was. Net terug van een wandeling en een stukkie rijden op zijn nieuwe zadel. Ja, net echt lijkt het al

Saskia

Anita schreef op zaterdag 31 maart 2007, 16:56:


Anita,
met slaan los je niets op is mijn mening en deze mening deel ik met een kennis die level 2 Parelli heeft. Je moet het paard dan terecht wijzen aldus Parelli man level 2. Jezelf afweren door op een bepaalde manier te gaan staan met de armen voor je en dan het paard de hoek in sturen ... wat de Parelli man afgelopen zondag ook deed bij Viento (vd foto hiernaast) en
Viento was helemaal beduusd en je zag hem nadenken.....
Natuurlijk schrik je je dood en handel je impulsief als een paard met open mond op je afkomt en je te grazen wil nemen .... en misschien sla je ook wel impulsief, maar terecht wijzen is beter. Dan plaats je jezelf boven het paard en ben jij dus de leider. Als je hem gaat slaan dan ga je dus je kracht gebruiken en dan wint het paard dus altijd.
Groetjes van M uguet en de paarden die dus wel ervaring heeft met een zeer dominant en soms aanvallend paard zoals afgelopen zondag bij die Parelli man.

Muguet schreef op zaterdag 31 maart 2007, 20:14:


Hoi Muguet,

Ik begrijp je redenatie maar je gaat uit van iets wat je aan ziet komen en waar je bliksemsnel op kunt reageren doordat je nog een tel de tijd hebt om over je reactie na te denken. Er zijn soms situaties die volkomen onverwacht zijn en tegen al het "normale" paardengedrag ingaan. Vaak is er iets grondig misgegaan met die paarden.
In die gevallen doe je niet zoveel meer met terecht wijzen, je kunt dan enkel nog je wonden gaan likken.

Groeten Edith

Muisjes hebben kleine wensjes,
beschuitjes met gestampte mensjes.

Edith Hartog schreef op zaterdag 31 maart 2007, 20:25:


Dat begrijp ik Edith en natuurlijk moet je dan voor je eigen veiligheid kiezen en jezelf verdedigen.
Groetjes van M uguet en de dierenbups.
"Knowledge speaks but wisdom listens".

Sieta schreef op zaterdag 31 maart 2007, 17:22:


Een heeeeel mooi verhaal!

Moniek

Muguet schreef op zaterdag 31 maart 2007, 20:14:


Wat doe je als een paard jou plots aanvalt en die bewegingen helpen niet?