Geertje schreef op woensdag 6 juni 2007, 17:25:


behold the sparrows !
van dik hout zaagt men planken
maar zou dat niet jammer zijn
met kersen bak je pannenkoeken
en 'tuurlijk kersenvlaaien .......
allen daaaaaaaarheen !

Sinds enkele dagen loopt er een duif in de paddock. Ik denk dat het nog een jonge is, 'k heb ze nog niet zien vliegen. Daarstraks liep ze tussen Pheenix haar benen door, niks aan de hand. Even later komt ze in Pheenix's gezichtsveld terecht ... en met welbewuste trappen probeert deze de duif met haar voorbeen (hoef) dood te trappen!!! Zo leek het tenminste!
Ik schrok me te pletter van dit beeld, liet een kreet en duifje trippelde, gelukkig ongeschonden maar met enkele pluimen minder, onder de draad door naar een veilige plaats. De kinderen hebben het duifje voor diens veiligheid maar verderop in het struikgewas neergezet.
Wat moet ik hier nu van denken? Instinct van een paard? Moorddadige neigingen?

Marcia schreef op woensdag 6 juni 2007, 17:50:


Ik schat dat het iets is van: "Uit mijn beeld!" Mijn geliefde importschimmel heeft onlangs mijn geliefde hond met zijn voorbenen bewerkt, wat gaat resulteren in een dure en risicovolle operatie. Uit mijn beeld! was hier de oorzaak, voorzover ik het kan inschatten. Irritatie over iets druk bewegends in het eigen territorium?
Vroeger had ik een shetlander die doelbewust een overstekende eend met pullen in de wei aanviel. De eend blies assertief van zich af en wist zo haar jongen in veiligheid te brengen. Ik hou het op een "Natuurlijke" vorm van vandalisme.

Christel Provaas schreef op woensdag 6 juni 2007, 18:19:


De duif was nochtans heel rustig, hoor! Maar ik begrijp wat je bedoelt.
Kon je hond zich niet vlug genoeg uit de voeten maken?
Dat zoiets kan gebeuren is ook mijn vrees naar mijn honden toe; ik durf ze nog steeds niet met een gerust hart los te laten lopen op de wei, tussen de paarden. Eénmaal heb ik dit geprobeerd: Charel, onze Golden Retriever, had toen gelukkig een rustige dag en legde zich vrij vlug neer in de paddock. Pheenix kwam op hem af en besnuffelde hem, meer niet. Voor een eerste vrij contact vond ik dit toen genoeg en heb Charel weer aangelijnd.
Met onze andere hond durf ik dit zeker niet. Kaz is een kruising tussen Border Collie en Jack Russel, een kleiner formaat dus. Een schat van een hond, heel aanhankelijk, eerder vinnig (levendiger dan Charel toch, maar weer niet zo nerveus als een Jack Russel) en een verschrikkelijke schrikkepiet. Zijn Border-instinct is te merken als onze kippen vrij los lopen of als we met de kids gaan wandelen: owee als ze niet allemaal samen blijven!!! Stel nu dat hij op de paarden ook zo reageert: ze bijeen wil drijven? Nu ja, Kaz zal zich waarschijnlijk wel rapper uit de voeten maken dan Charel ...

Eva Saegerman schreef op woensdag 6 juni 2007, 16:00:


Eva, wil je nog even vertellen wat de dierenarts zei :). Zaf heeft namelijk ook dikke rode oogjes... Maar ff kijken wat ik eraan ga doen. Hij weigert zijn vliegending om te houden...

Peter Donck schreef op woensdag 6 juni 2007, 17:16:


hihi, ik bedoelde eigelijk dat het een beetje onozel is van elke keer als er een tak lager komt die te gaan afzage... mijn hele wei is namelijk omringt met bomen; er is er altijd wel ergens eentje die in het bereik van mn paard is als hij er per se aan wil zitten...