Eva Saegerman schreef op donderdag 7 juni 2007, 9:57:


Honden zijn hier geen probleem. Maar alles wat kleiner qua formaat is wordt meteen de wei uitgejaagd. het hoeft nog niet eens in Bully's gezichsveld te zijn. Als het maar binnen zijn bereik is in de wei dan wordt het er als een gek uitgejaagd. Zo heeft hij op de vorige wei op een boerderij 2 keer een kat gedood. Hij heeft deze neigingen overigens ook bij schapen. Ik denk ook dat het een beetje territioriumdrift is. Misschien ook wel speelsheid.

Margot

Marcia schreef op woensdag 6 juni 2007, 17:50:


Ik heb ook zo'n pluimveemoordenaar. Alles met pluimen wordt vermorzeld onder Lussandro's hoeven om daarna met trots opgeheven hoofd de wei rond te rennen...zo van 'Weer een chicken invasie overwonnen'..
Buiten zijn eigen weide is het geen probleem, daar is ie dikke maatjes met elk beestje!

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 7 juni 2007, 0:33:


Ik hoop vooral dat die er niet komen, 't is toch prima zoals het nu is.
Wie wil er weer vanalles gaan regelen?
Onze geliefde overheid mss? Die kan haar geld en energie beter in andere zaken steken.Mijn idee.

jan.

annelies s schreef op donderdag 7 juni 2007, 10:14:


Haha, hier staat er ook één die dol is op 'Chicken Run'!

jan seykens schreef op donderdag 7 juni 2007, 10:19:


Daarom ook de vraag naar samenwerking en verspreiding van de plannen , als de heren hun zin krijgen hebben we nog een grote rechthoek om in te wandelen, that's it

Marcia schreef op woensdag 6 juni 2007, 17:50:


Ach.. wat toevallig!
Hier is een aantal weken geleden een oververmoeide postduif neergestreken. Via de dierenambulance hebben we de (Belgische) eigenaar opgespoord. Deze kwam de duif echter niet halen, want het was een "slechte" duif. Ze verdwaalde telkens. Hij leefde onder het paardenafdak onder de verrijdbare hooikist. We hadden er voer en water neergezet. Na een paar weken werd ze echter steeds brutaler en wandelde gewoon tussen de paarden door.
Op een ochtend werd dit noodlottig. Vertrapt. Bewust of onbewust.. ik weet het niet. Ik weet wel dat Troy de honden de paddock uitjaagt. De andere paarden doen dat niet.

Groetjes, trea

Danielle Schuwer schreef op donderdag 7 juni 2007, 8:03:


Voor mij zou gewoon niet meer in galop gaan geen oplossing zijn, ik weet niet hoe dat voor Daisy ligt natuurlijk.
Toen ik mijn pony net had kon ik haar ook niet houden, dus ik weet hoe angstaanjagend dat kan zijn. Aantal dingen waar ik rekening mee heb gehouden; nooit elke keer op hetzelfde pad een galopje doen (nu kan ik dat inmiddels wel makkelijk doen omdat ze heel goed bij me blijft, maar toen dus nog niet). Ik zie zo vaak paarden die op een bepaald pad ineens helemaal gek worden en er gewoon van door spurten of gaan bokken en steigeren wanneer ze worden ingehouden. Geen galop richting huis, sommige paarden hebben altijd extra haast op de terugweg. Verder ben ik heel consequent met buitenrijden, ze mag van mij niet wegdraven voordat ze van mij een seintje heeft gehad. Wanneer we met een groep rijden en ze ziet de voorste aandraven of weggalopperen wordt ze enthousiast en springt ze ook alvast aan. Ze moet van mij dan eerst terug naar stap of draf en mag pas weg galopperen als ik dat zeg. Dat is natuurlijk heel klein begonnen, oefenen met alleen stap en draf.
Inmiddels rijd ik bitloos en kan de groep in galop wegspurten terwijl zij bij me blijft tot ik zeg dat ze mag.
Ik weet natuurlijk niet hoe dat met jou en jouw paard zit, maar dit schoot me meteen te binnen. En je kent je eigen paard het beste, ik denk dat er voor iedere ruiter wel situaties zijn die hij het beste kan vermijden met zijn paard. Sommige combinaties paarden die onderling wedstrijdjes gaan doen bijvoorbeeld, terwijl ze dat met andere paarden niet doen.

Als ik in jouw schoenen stond zou ik eerst weer eens rustige ritjes in mijn eentje gaan maken (omdat je zei dat het toen uitstekend ging) en voor jezelf eens nagaan wie van jullie twee het tempo bepaald (ook harder draven dan je eigenlijk bedoelde bijvoorbeeld).
Ik kan je Conrad van Pruissen aanraden om je te helpen met je paard, hoewel ik niet weet of hij tijd heeft en bij jou in de buurt komt. Je kunt hem in ieder geval altijd mailen.

Wanneer gehoorzaamheid en vertrouwen normaal gesproken werkelijk geen enkel probleem is, is de combinatie van paarden wellicht een ongelukkige keuze geweest, samen met het 'op de weg naar huis gaan galopperen?'.

Michiel schreef op woensdag 6 juni 2007, 22:47:

Is het idee duidelijk?
Iemand die een verzorpaard of bijrijd paard wil kan kontakt opnemen met een trainer en zo les en paard vinden. Iemand die zijn paard wil delen met een ander of een verzorger voor een van zijn paarden wil, kan dit opgeven bij een trainer en zo niet alleen iemand vinden maar ook nog verzekerd is van een goede opleiding van die persoon en het paard. Het mooie is dat iedereen wint bij deze regeling en de orgfanisatie ervan een kleine moeite is. De trainers zullen het moeten willen en opnemen in hun pr en websites. Het zou mooi zijn als dit van klein naar groot zou uitgroeien, en de maneges overbodig maken.

Groet, Michiel

..

Böske schreef op donderdag 7 juni 2007, 9:43:


ja, mooi hé, die Hongaarse typetjes! Ze hebben heel wat in hun mars.

De allerkleinste pakken die in onze buurt gewikkeld kunnen worden zijn pakjes van 30 kilo. De persoon die deze pakjes verkoopt wilde mij echter niet vertellen wie de perser was; hij verkoopt deze kleine pakken voor 4,95. Nu heb ik iemand gevonden die 50/60 kilo pakken maakte. Dat is ook al best klein. Het is een Belgische loonwerker en de prijs is 3, 25 alleen voor persen en wikkelen. Komt nog bij maaien, keren en op rijen leggen. Maar daarvoor zijn er ook al heel wat kosten gemaakt.

Michiel schreef op donderdag 7 juni 2007, 11:08:


www.clerx.nl/jvdpoel/les_paarden.htm

Kijk dit is een voorbeeld van Josien, ze zoekt 2 mensen om 1 paard
te berijden en lessen mee te volgen. In dit geval is het een van haar eigen paarden. Als ze meer aanbod had zou dit net zo goed kunnen met paarden van een ander.

Ook voor iemand die een verzorger zoekt lijkt me deze koppeling aan een trainer ideaal. En voor de trainers is het ook fijn om mensen les te geven op eigen paard lijkt me. Het is zelfs een aardige manier om aan klanten te komen. Zodra je een verzorgpaard in de aanbieding hebt, heb je gegarandeerd ook een lesklant erbij. Zoveel vraag is er wel naar verzorg en bijrijd paarden.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op donderdag 7 juni 2007, 11:08:


Maar dan moet je je paard bij één van de trainers zetten toch? Nadeel is dat deze daar misschien geen plek voor hebben en dat de trainers die ik zou goedkeuren, b.v. Conrad, Eddy, Pien en Piet (dat zijn even de enige die ik zo weet...) zouden voor mij in aanmerking komen als 'supervisie', Conrad en Piet rijden wel het hele land door en zelfs naar België, maar Pien blijft op locatie en Eddy geeft les in België(?)...

In geval van Conrad die ook nog assistenten in het lesgeven heeft zou je paard op eigen locatie kunnen blijven staan, maar dan moet de verzorger/bijrijder wel uit de buurt komen.

Wat helaas moeilijk is denk ik om geschikte bijrijders te vinden. En dan ook nog die het geld (er voor over) hebben om verplicht de lessen te volgen. Dat dan de gene met de verkeerde instelling afvallen is prima maar er zullen ook goede kandaten zijn die het geld echt niet hebben, denk aan een 18 jarige b.v. of een bijstands moeder.

In het laatste geval zou je als eigenaar voor eigen belang in vooral in dat van je paard kunnen zeggen dat je dan de lessen betaald, maar dan investeer je nogal wat in iemand waarvan je niet weet of die er ineens een keer de brui aan geeft.

Moeilijk....

Christel Provaas schreef op woensdag 6 juni 2007, 18:19:


Heb ik ook meegemaakt; Jack Russell liep voor Mike die aan lang touw aangebonden stond langs en Mike beet hem in de rug. Gelukkig een waarschuwigsbeet dus de Jack mankeerde verder niets, misschien alleen een blauwe plek...

Heb ook meegemaakt op de zelfde pensionstal dat de zeer dominante ruin van de eigenaresse opeens één van de Shet ruintjes in de nek greep en hem als een hond door elkaar schudde, de man van de eigenaresse zag het gebeuren en heeft door te schreeuwen en erop af te rennen de moordpoging (want daar leek het echt op) weten te stoppen. Heb nog nooit zoiets dergelijks meegemaakt! Nou is deze ruin nooit makkelijk geweest overigens. Shetje kwam er gelukkig levend vanaf, weer hooguit wat kneuzingen...

Spirithorses schreef op donderdag 7 juni 2007, 8:44:


Heb ik ook altijd al een vermoeden van gehad. Stress geeft verminderde afweer... Net zoiets als met een koortsplek (Herpes Simplex). Je wordt als kind meestal 'aangestoken' door één van de ouders geloof ik. Ik heb het ook sluimerend in mijn lichaam.
Vroeger had ik hooguit 1x per jaar in de winter een koortsplek bij de mond.

Afgelopen 2,5 stressvolle jaren vele malen last gehad, niet alleen in de winters, op gegeven moment zelfs in mijn neus! Balen... Al heel wat Zovirax er doorheen gedraaid.

Elzaliene Proost schreef op donderdag 7 juni 2007, 11:56:


Totaal off topic (dat is wel mijn ding geloof ik :)) maar weet je wat bij mij hielp tegen koortslip? Echinae Force (schrijf je dat zo?) creme van dokter vogel. Dat is het enige wat ooit geholpen heeft en ik had er ook altijd heel veel last van..