Marcia schreef op vrijdag 8 juni 2007, 17:39:


"Het verkondigen van bijgeloof als waarheid is een verschrikkelijke zaak" - Hypatia of Alexandria, c400AD

Waarbij ik niet claim er een mening over te hebben want dat zou suggereren dat ik er iets over/van zou weten en iets wetenschapelijks heb ik er niet over kunnen vinden....

Michiel schreef op vrijdag 8 juni 2007, 17:51:


Waar denk je dat onze paarden staan? Onze 'tuin' is groter, dat is waar, maar of dat een nadeel is?!

Verder draai je van je eigen kern weg nu. Wil je nu een paardgerichte gemeenschap of een bedrijf waar paarden paardgericht gehouden worden en mensen voor een ritje binnen kunnen huppelen voor niet teveel geld?! Dat laatste is namelijk een illusie.

De crux is dat in mijn ogen paardgericht lespaarden houden een interne tegenstelling is en een opzet in een paardengemeenschap wel de mogelijkheden biedt om te leren. Ja, dat vraagt meer betrokkenheid (in verschillende opzichten) en dat is goed.
Zoals ik het zie is het beter dat iemand die een dergelijke betrokkenheid niet kan of wil opbrengen geen paard heeft of rijdt.

Ik kan me een aantla jaren terug de verbolgen reacties over weidegang nog herinneren. 'Ja maar, dan kan ík geen paard houden/rijden!'
Ja, en? Dat is dat ménsenbelang!
Paardrijden is geen récht. dat is tennissen al niet en bij paardrijden is ook nog eens een paard betrokken...

HC

annelies s schreef op vrijdag 8 juni 2007, 16:12:


De merries zetten hem inderdaad regelmatig op z'n plek. Maar veel effect heeft dat niet. En ze worden het een beetje beu lijkt het. Ze reageren er ook hoe langer hoe minder op en laten hem vaak gewoon z'n gang gaan. Tot hij het echt heel ver drijft.
Er wordt ook wel gespeeld en gegroomd hoor. Maar voor Puzzle blijkbaar niet genoeg. Net een kleuter die niet van ophouden wil weten.

Toen we hem net hadden (februari) beet hij nogal en was hij ook zo fysiek. Maar dat ging een hele tijd beter. (T'was niet weg, maar wel veel minder. )Twee weken geleden zijn ze van weide gewisseld en nu is hij weer zo opdringerig. Kolder in z'n kop.
En dat de dames het nu laten afweten, ben ik niet zo blij mee. Want uiteindelijk zijn zij degene die er de hele dag bijlopen en hem opvoeden. T'zou goed zijn als hij wat respect voor ze had.

Ik heb er al wel aan gedacht een jaarling hengstje ofzo te lenen, waarmee hij zou kunnen spelen. Maar eigenlijk liever niet. Ik heb geen zin om verantwoordelijkheid over iemand anders z'n paard op mij op mij te nemen.
En zelf eentje bijkopen, gaat ook ni gebeuren.

Ik denk dat ik er inderdaad maar wat grondwerk mee ga doen. Misschien dat hij zich daarin wat kan uitleven.

Ans Jondral schreef op vrijdag 8 juni 2007, 18:40:


Ik wil je niet ontmoedigen, maar mijn ruin, die bijna 17 jaar oud is, is ook nog steeds heel speels. Hij staat samen met nog een paar andere ruinen en die jongens kunnen elkaar behoorlijk bezighouden: spelen, happen, achter elkaar aan rennen, steigeren. Hij heeft af en toe flink wat krassen op zijn lijf maar deelt zelf ook uit. Het zijn allemaal volwassen ruinen, maar ze spelen vaak als veulens.