van lennep schreef op donderdag 14 juni 2007, 6:39:


Zou de deet spray van de kruidvat dan niet een heel pak goedkoper zijn? En deet is deet he, daar is niks aan veranderd... Ik ken iemand die dat op haar paard sprayt en zij zegt dat het werkt. Ik zal het anders eens uitproberen :).

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 14 juni 2007, 1:04:


Mennen vanuit het zadel? Ik denk dus dat ik veel meer op mijn zit rij dan ik zelf weet. Ook onder het zadel wil ze hard, harder, hardst, maar dan kan ik haar ook bitloos redelijk bij me houden. Behalve als we een wedstrijdje doen met de buurhaf, dan gaan wij véél harder.

Tja, en dat begrijpen. Ik probeer al 16 jaar lang Froukje te begrijpen. Nu, de laatste anderhalf jaar, dan wel vanuit een andere gezichtshoek, maar het blijft een aparte dame. Zodra je iets met haar wilt gaan doen, maakt niet uit wat, of het nu rijden, mennen, longeren is, gaat ze aan de spurt. We proberen haar altijd op de stem rustiger te krijgen, maar bijv. stappen aan de longe is heel moeilijk. Een paar stappen en dan gáát ze weer. Je kan haar geen groter plezier doen dan haar voor een weidesleep zetten. Ze gooit zich vol in het tuig en wil zelfs dat zware trekken nog het liefst in draf doen. Af en toe even stil zetten om op adem te komen, doe je dat niet gaat ze gewoon door.

En ja, ook met bit wil ze voor de wagen het liefst hard. Maar ze mag altijd pas draven als ze eerst rustig stapt. Ze blijft keurig stilstaan tot John op de wagen zit, daarna wil ze meteen weg. Ook dat mag ze niet. Eerst rust, dan weg. Dat lukt dus met bit wel, zonder duidelijk (nog) niet. En ook met bit blijft ze het altijd proberen. John is de enige die haar rustig krijgt voor de wagen, zelfs onze instructeur lukte dat niet. En ook diverse vrienden/kennissen die met haar hebben leren mennen, hadden altijd moeite met haar. (Ze is tijdens een koetsiersexamen zelfs een keer overgenomen door de examinator, die het ook niet helemaal begreep)

Ik zal nog wat foto's van gisteren in een album zetten. Op de foto's ziet het er niet zo heel heftig uit.
John bleef trouwens heel rustig. Zat zelfs te lachen als ze er weer van tussen ging. Pff, ik had toch wel de zenuwen toen hij er over het hobbelpad vandoor ging. Als de dood dat hij van de kar af zou stuiteren of dat alles om zou kiepen. Hij kon de eerste bocht maar op een haar na maken, anders had hij met de kar een paal geraakt.

Groetjes, Els.