riafri schreef op donderdag 14 juni 2007, 18:34:


met Coster, heel jammer, maar ja.

Michiel schreef :

Nee, afwisseling hierin zou alleen maar onduidelijkheid geven bij het paard. Paard leert dat hij niet weg hoort te rennen. Dus mag hij niet af en toe wél eens wegrennen. Punt!

En als ie dat tóch probeert mag hij wat langer rennen dan fijn is.


Dat hij doelbewust zijn hoofd erbij gehouden heeft, net als Elke.
Geen verschil dus. Uiteindelijk kun je dus van een wegrenverhaal een goede ervaring maken, zolang JIJ maar de leiding houdt en neverdenooitniet het paard.

In de eerste 3 seconden ben je waarschijnlijk nog verrast door zo'n actie, maar door gelijk goed te reageren kun je de actie dus ombuigen. Dat noem ik geen meegaan met je paard. Meegaan met je paard hierin zou voor mij zijn : Het paard laten bepalen dat hij wil rennen én het paard laten bepalen dat het nu genoeg geweest is waarna hij mag bepalen dat hij mag stoppen. No way dus!

"Wil jij rennen ? Prima, maar dan op MIJN manier en IK bepaal wanneer jij mag stoppen". We hebben het hier niet over een handgalopje, maar over een felle wegrenactie, waarbij het paard probeert zich aan jouw hulpen te onttrekken. Als je een beetje pech hebt gaat ie ook nog als een debiel lopen bokken, da's niet fijn als je op snelheid bent.

Overigens pas ik dat zelden toe hier in het open veld met al zijn greppels en prikkeldraad, maar ik kan me er wel heel veel bij voorstellen. Ikzelf wil mijn paarden vóór blijven. gebeurt het me toch dan trek ik het paard rigoreus om, nog voordat ie op snelheid is, want dan gaat die nek op slot en heb je een harde dobber. Kwestie van enkele luttele seconden. Weer timing, consequentie en aanvoelen van je paard dus.


Probleem van het willen wegrennen is meestal dat je dan te maken hebt met een paard dat 'blind gaat'. Die negeren jouw stopteken nogal eens.

Pien

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 14 juni 2007, 20:02:


Mooie conclusie wel, tijdje trainen, tijdje met rust laten, en dan blijkt het kwartje toch te zijn gevallen. Gewoon lekker afwisselen, heb ik ook goede ervaring mee.
Ik ben zelf de laatste tijd lekker aan het spiegelen. Ik was aan het loswerken zonder lijn dan, en ineens dacht ik: oja, je moet het ze voordoen. Ik wilde dat mijn merrie dr voeten ging optillen, dus deed ik het vóór. Ze was al in draf, maar ze keek me zó raar aan! Al dravend draaide ze haar hoofd en bracht het wat naar beneden alsof ze wou zeggen: Hûh, wat doe jij nou?! En toen ging ze het doen, mooi veren, in hetzelfde ritme. Langzamer, sneller, ze deed me helemaal volgen. En prachtig verend, zo mooi. En dan die gezichtsuitdrukking erbij, geweldig.
Terwijl zij kampioene staken was....dat doet ze nu vooral nog bij de trailer, zelfs Conrad vindt het best extreem, wat ze doet. Kennelijk heeft ze daar succes mee gehad, in het verleden. We hebben nog genoeg werk te doen zo.
Als je met je paard nog wat vertrouwen moet winnen blijft het belangrijkste toch, niet pushen...!

margaretha schreef op dinsdag 12 juni 2007, 12:54:


Ze krijgt die langere haren over haar hele lichaam? Dan, gezien haar voor geschiedenis met dekens en 's nachts binnen, moet ze misschien toch nog wat wennen aan de temperaturen en vind haar 'systeem' misschien dat de korte haren nog niet voldoende waren om haar onder de laagste temperaturen warm te houden...? Zou dus nog gewenning kunnen zijn aan het dekenloos-24/7 buiten. Geef haar in dat geval de kans om de overstap te maken. Als je haar dekenloos wilt blijven houden, vooral niet gaan scheren!

Huertecilla schreef :

I know < zucht>.


Ik zeg hier altijd: Je bent geen passagier; je bent de machinist

De meeste rijders zijn passagiers en worden dus onaangenaam verrast als blijkt dat paardlief zijn eigen ding gaat doen.
Het meest onschuldige voorbeeld daarvan is wel het paard overal laten eten, of het paard jou omver laten duwen. Ook op de grond kun je dus passagier zijn.


Yes!


Even terug naar een voorbeeld: Als je weet dat je paard freakt in galop blijf je net zolang stappen en daarna draven totdat dat solide aanwezig is. Pas daarna ga je aan die galop werken. Wat doen de meesten: gelijk naar de galop omdat ze het dáár willen oplossen. Het probleem ligt echter niet bij die galop, het komt daar alleen maar tot uiting. Tja....


Ik schiet hier niet van in de stress, want ik ben het met je eens.


Eindelijk kan ik weer eens met je grinniken, HC.
Ik kan niet ontkennen dat ik er ook zo over denk.

Nu moet ik gaan, we zijn hier de tenten aan het opbouwen voor het Subtieltrainenweekend van Conrad

Pien

Michiel schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:13:


Het is in dit geval juist niet het meegaan met het paard dat telt, Michiel. Het is het door laten gaan van het paard als het er zelf mee wil stoppen.
Wij gaan gerust wel eens mee met Froukje als ze lekker wil rennen, ze mag tegenwoordig op haar blote voeten zelfs voor de wagen in galop over het asfalt, als ze aangeeft dat ze dat wil. Maar dan laten we haar stoppen als wij dat willen.
Waar we het over hadden, was een paard dat ongehoorzaam was en op zo'n moment alleen maar hard wil. Die laat je dan net zo lang rennen tot hij zelf wil stoppen, maar dan zeg je NEE, jij wilde zo graag rennen, nu ga je nog even door ook. Sommige paarden zullen dan daarna niet meer aan de haal gaan, omdat ze hebben begrepen dat jij evengoed baas blijft. Andere paarden zullen denken "dat gebeurt me geen tweede keer" en proberen hun ruiter eraf te krijgen om er vervolgens alsnog vandoor te gaan.
Ik heb beide gevallen meegemaakt. Bij mijn eerste paard werkte het prima, bij Froukje werkt het niet.
Ik heb het vorig jaar nog aan de longe gehad. Toen wilde ze alleen maar heel hard rond galopperen. Ik heb haar laten begaan tot ze wilde stoppen, toen heb ik haar nog even door laten gaan. Gevolg: een Froukje dat met haar oren in haar nek naar me toe wilde komen. (Ze heeft me ooit al eens aangevallen aan de longe.)
Met Froukje is het constant schipperen tussen wat zij wil en wat wij willen. Vriendelijk vragen, zorgen dat ze je vraag begrijpt en toch soms moeten afdwingen.

Els.

Spirithorses schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:35:


Natuurlijk pas jij het zelden toe, iedereen past het zelden toe, deze methode is dan ook zeer discutabel en erg gevaarlijk bovendien. Het paard krijgt alleen maar meer conditie en kan het de volgende keer nog langer volhouden. Ik zou die methode helemaal maar in de prullebak gooien.
En nooit toepassen bij paarden die niet kunnen stoppen.
Alhoewel het op subtiele wijze wel kan, zoals ik vermoed dat het bij Jan gegaan is met paarden die wel konden stoppen op vraag.


Groetjes, Michiel