Els Kleverlaan schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:51:

Kijk, een goed voorbeeld.
Als jouw paard niet in de ervaring heeft dat het dit kan, juist wel in de belevingswereld heeft dat de ruiter een rustgevend gegeven is wat er niet, nooit, zonder dit zelf te doen af gaat, dan ligt dit helemaal naders.
Dit is een schitterend voorbeeld van het voorkomen van
ongewenste succeservaringen.
Een paard mag níet leren dat het zich kan losrukken, niet leren dat het de ruiter kan afwerpen, niet leren dat het overal doorheen kan rennen.
Dát, het voorkomen, is een fundament onder goed paardmanschap.

Juist met ongewenste succeservaringen is het onomkeerbare een groot probleem. Uiteraard per paard verschillend van inhoud en omvang doch niet in principe.
Ik lees vaak het woord 'proberen' en grúw daar meestal van omdat het vaak vrijblijvendheid suggereert die voorbij gaat aan de keiharde consequenties van het niet lukken, de ongewenste succeservaring.
Ik ben nu middenin een leerfase met Capricho en eígenlijk moet ik nu rijden. Is echt verlies van vooruitgang als ik dat niet doe. Het komt enorm rot uit dat in net nú een acuut probleem met mijn heupen heb. Best kans dat het in het zadel met een kwartiertje goed gaat doch ik ga dat niet 'proberen'. Ik kan niet het risico lopen dat hij door irritatie van mijn stijvige gehannes bewust ongehoorzaam besluit te zijn en ik daarin moet meegaan... Ik weet dat ik dat weer kan 'oplossen' doch ik wil dat helemaal niet hoeven op te lossen, maar voorkómen!
Ik ga wel met hem lopen aan de lange lijn, verzameling vragen vanuit leidpositie 4, zijwaards op helingen, die dingen. Is een tijd terug en een prima moment om 'op te frissen' en heb ik morgen of overmorgen onder het zadel weer baat bij. Zo heeft elk nadeel weer het eigen voordeel. Zonder proberen of meegaan...

Oh, het doel is MIJN kick om op een geestelijk en lichamelijk onwijs sterk paard te kunnen rijden met alleen mijn hersens als instument. Jep, daar manipuleer ik hem in en nee, dat is niet in zijn belang, maar in het MIJNE.

HC

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:51:


Klusje voor Conrad?

Monique

Huertecilla schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:24:


Hele bericht met je eens - klef he?

Maar ik hoop dat het kwartje nu ook eens gaat vallen m.b.t. het libra-geval. Prominent op de website presentatie staat dat het bedoeld is als instrument waar je cue's mee kan doorgeven én dat een "constante aanleuning" toe staat. Aan de andere kant vooral gericht op een zoveel mogelijk blokkeren van ongewenst gedrag door de ruiter.

Overigens rij ik daar met mijn al niet meer zo nieuwe hengst nog altijd niet mee; het vraagt om een niveau dat wij samen nog niet hebben.


Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

Spirithorses schreef op vrijdag 15 juni 2007, 9:10:


Bedankt, makkelijk is dat niet uiteraard, de eerste reactie bij de meeste mensen op zo'n toestanden is toch wel angst denk ik. Daar moet je dan liefst binnen een seconde weer boven uit komen, en beginnen plannen. Al doende leert men

Groetjes

ElkeW schreef op vrijdag 15 juni 2007, 16:43:


Jaja, als ik er na die seconde tenminste nog op zit...

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

e m kraak schreef op vrijdag 15 juni 2007, 16:53:

Haha helemaal waar. Nu ja, de korste weg te voet naar huis is ook 'plannen'

Elke

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:42:


Ons merrietje van 1 heeft het zelfde erg lange haren, maar de dierenarts vond het niet iets ernstigs, heb haar een wormen kuur gegeven voor de zekerheid maar het gaat niet weg. Ik dacht daarna aan de beten van de andere paarden maar zo te zien is dat het ook niet. Voor de rest ziet ze er nu weer helemaal happy uit dus ik zie wel hoe het afloopt.

clarissa ruijgrok schreef op vrijdag 15 juni 2007, 11:27:

Nnn zo zijn er meerdere
Heb je ooit wel s een Haan horen zeggen dat ie vroeger een Eitje was

CooLLady schreef op vrijdag 15 juni 2007, 18:49:


Nog meer? Met wie dan? Met wie heb jij een slechte ervaring?

Els Kleverlaan schreef op donderdag 14 juni 2007, 22:13:


ja, dat dacht ik ook, maar dan zou t weg moeten blijven als ie uit t gras is. ze zijn ook weggegaan, maar ook weer teruggekomen. raadselachtig.

Ik sta voor het dilemma opereren of niet van mijn ogen. Vandaag een en ander besproken, het kan verblinding tegen gaan door licht, het risico is dat het slechter kan worden en er nastaar optreedt is een reel risico. Het maakt mijn gezichsveld niet groter, dat is ongeveer 10 graden en de scherpte is 20 %. Meten is weten dus. Als ik van dat stukkie nog wat verlies is dat voor mij heel erg veel.
Inmiddels heb ik de opvolgster van Falk onderdak gebracht bij iemand die haar wat beginselen bij brengt, ik kan dat echt zelf niet meer. ( daar gaat je 40 jaar ervaring)
Bret pakt alles super op tot nu toe, loopt zelf de trailer in enz. Ze leert nu dat ik het niet ben die haar mee neemt en ze een wat normalere route en tempo kiest.Het was altijd lachen met Bret omdat ze voor de duvel niet bang is en graag nieuwe dingen doet en mij meenam en dat wel eens een verrassend eindpunt had. Na de zomer ergens is de bedoeling dat ze zadelmak wordt, het heeft allemaal geen haast. Ze is nog lang geen geleidepaard door de complicaties met mijn ogen begin ik zelf wel haast te krijgen en me serieus af te vragen of ik niet te snel te veel verwacht van Bret. Het is echt een superpaard en ze heeft de potentie van haar moeder in zich. Maar we zullen nooit de weg op kunnen samen, ze moet het leuk vinden in de bak, dat is de enige verantwoorde veilige plek voor ons. Ze zal ook moeten leren handpaard te zijn voor het geval we wel samen met een andere ruiter en paard het bos in kunnen. Ik ben aan het afstrepen wat de voors en tegens zijn of dat ik Bret los moet gaan laten en ze een prachtig paard is voor een ander waar ze lekker het bos in kan en die verantwoording als geleidepaard niet hoeft te nemen.
Ik ben erg bang dat ik haar te kort ga doen. ( Bret is mijn avatar, daar was ze 1, je kunt aan haar kop zien hoe leuk ze is)

Es

Esther schreef op vrijdag 15 juni 2007, 21:38:

Es, waarom laat je haar dan zelf die keuze niet maken?

Geef haar de tijd haar "opleiding" in haar tempo te volbrengen en vraag haar dan gewoon wat ze ervan vindt. Vraag haar je te begeleiden. Je merkt heus wel of ze daar gelukkig bij is of niet. Zo niet kun je altijd nog beslissen haar een ander leven te gunnen.

Maar gun jezelf in ieder geval de - niet geringe - kans dat ze dit met liefde voor je doet. Ze ontvangt er ook heel veel voor terug, vergeet dat niet. Een vrouwtje dat deze afweging maakt is van onschatbare waarde!

Ik kan alleen maar heel veel respect voor je overwegingen hebben en ga vreselijk duimen dat het met je ogen op de best mogelijke manier gaat uitpakken.

Sterkte!
Marjolijn

marjolijn schreef op vrijdag 15 juni 2007, 21:52:


Zo had ik het nog niet bekeken, dank je voor je antwoord, ik liet de factor tijd meespelen, maar ja wat is tijd? Bret is nog jong en erg in voor alles, als ze het niet ok vind dan denk en hoop ik inderdaad dat ze het wel aangeeft.
Ze heeft heel veel potentie in zich en is daar ook bijzonder duidelijk in, als ze het saai vind dan kun je opzouten. Tegelijkertijd maakt dat het ook juist zo moeilijk. Het is wel een paard dat van een geintje houdt. ( gelukkig houd ik er zelf ook van) Heel belangrijk voor Bret is dat ze uitdagingen heeft en prikkels krijgt om weer wat geks te kunnen doen. Björk bijv is heel anders, die zou nooit een geleidepaard kunnen worden omdat zij erg onzeker is en de kluts kwijt raakt bij 'gekke' dingen. Die gaat dan overal doorheen om maar terug naar haar veilige plek te kunnen. Bij vreemde paarden gaat ze vechten en/of wordt akuut hengstig als een soort acceptatiegedrag ( doe mij niets). Bret niet, ze hoeft dat niet, wat dat betreft heeft ze de positie van haar moeder, die hoeft ook alleen maar even te kijken en er is rust.
Bret is vreselijk stabiel, maar als ze het kunstje kent dan is het haar ook wel weer goed en gaat ze op zoek naar wat nieuws. Ze weet inmiddels dat ze niet kan springen vanuit tölt. Dat klonk echt hilarisch, je hoorde blackendecker blackendendecker en toen mayday BOEM

Es

Esther schreef op vrijdag 15 juni 2007, 21:38:


Hoi Esther een zonnebril zal de keuze van een operatie niet overbodig maken. Wat gebeurd er als je niet laat opereren? Dan komt die gezichtsvermindering er in ieder geval na verloop van tijd? Meestal denken we alleen maar dat er een keuze te maken valt, echter dat met het grootste voordeel wordt het altijd, ook al heeft dat het nadeel van een risiko. Dat risiko is echter nooit te groot, want als dat zo zou zijn, dan komt de oude sitiuatie vanzelf weer als beste uit de bus. Gewoon ervaren wat er gebeurdt dus, of de operatie jou kiest of niet


Ja en achter iemand met een fiets kan ook.


Je zou een bijrijder kunnen nemen, iemand die ook lessen van jouw favorite trainer neemt en dingen met jou samen wil doen. En dan heb je samen alle mogelijkheden met 2 paarden.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op vrijdag 15 juni 2007, 22:53:


De gezichtsvermindering komt er zowiezo of ik me wel of niet laat opereren, een roze bril zal ook niet helpen . Een bijrijder zal er niets aan helpen als ik alleen ben en moet ingrijpen ergens om, het gaat niet om een praktisch probleem maar om een gewetensvraag.
De bijrijders en fietsers is een gepasseerd station, het dilemma ligt bij de onafhankelijkheid.

Groet Esther