Risah schreef op maandag 18 juni 2007, 9:42:


Hoe heeft je dierenarts op Cushing getest?

BELANGRIJK: 'Kortisol' is de benaming die de Duisers gebruiken! Is misschien Cortison? Kan het woord in het D-N woordenboek niet vinden:

De beste testresultaten geeft de Dexamethason-supressionstest (volgens de artsen van de 'Tierärztlichen Hochschule Hannover'). Hierbij laat de dierenarts in het lab de Kortisol grondwaarde meten en spuit daarna Dexamethason, dat gelijkwaardig is aan het lichaamseigen Kortisol. Na enkele uren wordt opnieuw de Kortisol grondwaarde getest. Is deze gedaald dan heeft het paard geen Cushing. Omdat de zelfregulerende mechanismen van de Hersenaanhangselklier (op z'n Duits: Hirnanhangsdrüse), waar Cushing Syndroom ontstaat, de Kortisol productie doen afnemen wat in het geval van Cushing Syndoom niet zou gebeuren.

Ik zou geen veulen met haar fokken als ze Cushing heeft! Een paard met Cushing is in toenemende mate ziek. En o.a. het immuunsysteem heeft te lijden. Dan ook nog een nieuw leven in het toch al zieke lichaam laten groeien lijkt mij daardoor foute boel. Met een ziek dier fok je niet!

Heeft ze nog meer symptomen van Cushing? Overmatig veel drinken en dus vaak veel urineren doordat de Insuline productie wordt afgeremd waardoor de bloedsuikerspiegel stijgt, spierverlies, hoefbevangenheid meestal wel in milde vorm, eet meer maar vermagert toch, alleen bij de schoft, kruis en boven de ogen vormen zich vetlagen.

Piet schreef op maandag 18 juni 2007, 13:13:


Ja?
Als een eskimo een zeehond doodt voor voedsel en kleding, om te overleven of een jager idem voor een bontjas van een westerse miep is dat hetzelfde?
Een scharensliep die zijn gezin maar netaan van de rand van de hongersnood kan houden door met zijn trekhond onder de handkar door de stad te trekken of een klondike-racer hetzelfde?
Idem de boer op zijn akker achter het paard meezwoegend en de rammer op de marathonbok nu.
Zie je dat niet of wíl je dat niet zien?!

Ik neem de egoïstische beslissing om voor mijn lól op een paard te gaan zitten waarbij ik wéét dat dit niet goed is voor mijn paard.
Waar ligt de grens ten opzichte van een endurancerijder?
Het verschil met een daadwerkelijk functioneel gebruiksdoel daarentegen is fundamenteel.

In mijn ogen kun je pas aan een inhoudelijke invulling van normen mbt welzijn toekomen als je de ethische grondvragen beantwoord hebt.
Ná het erkennen van een ethische compromis mbt het berijden van een paard kun je zonder vingerwijzen over het gebruik praten.

Er wordt vaak gesproken en geschreven over 'weerstandsloos' en dat is ook hierbij de crux.
Waarom een zweep wreed noemen? Dat roept emotionele tegenreactie op (en is ook nog incorrect).
Pas met onderkennen en begrijpen dat dit geen kwestie van hogere moraal is, kan je weerstandsloos op de inhoud van communiceren ingaan.

Zo ook het héle rijpaard houden wat feitelijk slechts posities op een glijdende schaal kent.

HC

e m kraak schreef :

Mijn karma ligt waarschijnlijk meer in de educatieve richting en ja; ook ik leer telkens bij, zoals afgelopen weekend met Conrad.

Weet je wat de cowboyfeestjes of verjaardagsfeestjes bij ons zijn?
Dat we met een paar paarden en evenzoveel begeleiders een wandeling door de omgeving maken. In stap, met westershelmen op en op westernzadels
Of we bouwen een trailparcourtje op en de mensen mogen (vastgehouden) om de pionnen, over de balken tussen de tonnen ed heenlaveren (, sssjjjt....waarbij wij sturen en de mensen het idee hebben dat ze het Helemaal Zelf gedaan hebben).
En dat de mensen daarna de paarden mogen poetsen, manen invlechten, wassen, hoeven mogen uitkrabben waarbij wij de paarden zelf vasthouden en het ze voordoen. Steken we daarna ook nog de BBQ aan met wat lekkers is het helemáál feest.
Vergeet niet dat de meeste mensen dit nooit ervaren, dat het voor hen echt een uitje is en de paarden een uurtje mee uit wandelen gaan, da's alles.

Wie nemen we daarvoor mee? De koudies, die vinden alles even gezellig!
Met BD hoef ik zoiets niet te proberen
Pien