... zijn toch zulke schatten!

Enkele dagen geleden mochten we (Luc en ik) in levende lijve aanschouwen wat een fantastische trainer Piet is. En dit niet alleen naar paarden maar ook naar mensen toe!
Piet is veel te bescheiden!
Hij heeft ons laten zien wat (en vooral hoe) hij en Shiny samen al bereikt hebben. Wel, chapeau, hoor!!
Over zijn methode ga ik het hier niet hebben, dat kan hij véél beter zelf uitleggen of laten zien! Op een no-nonsense, begrijpbare en niet-belerende manier ... ik voelde me zo thuis, voelde m'n vertrouwen, energie en hoop zò stijgen.
Piet, nogmaals van harte bedankt! Ik heb gekeken én gezien, geleerd én genoten!

Tussen haakjes: we hebben ons ondertussen toch een nieuwe computer aangeschaft, dus mailen zou weer zonder probleem moeten gaan ) . Heb je mijn antwoord op je laatste mailtje ontvangen?
Enne ... moest je Shiny om de één of andere reden (zal wel nooit gebeuren, zeker?) een andere thuis willen (of moeten?) geven ... hij is hier altijd welkom!!!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 juni 2007, 16:13:

Een oprecht bedoelde raad: probeer wat minder onSubtiel op te scheppen.
Fluisteren is luisteren en schreeuwen is geeuwen.

Marcia schreef op maandag 18 juni 2007, 23:58:


Dank je wel Marcia! 'k zit niet vlug om woorden verlegen...
Daarom maar over Shiny
Ik vind het moeilijk om het hier in het openbaar als antwoord op jouw bericht te schrijven omdat het zweverig over zal komen.
Ik geloof dat het een soort dwang van iets (om het simpel te houden) is geweest om hem te kopen. Een 2 jarig klein ruintje, alleen gezien vanaf een fotootje op Marktplaats , 200 kilometer verder. Helemaal niks bijzonders, een kruising Arabier en nog wat. Telefonisch gekocht (!), met als enige ontbindende voorwaarde dat hij gezond moest zijn en misschien had ik dan nog.....
Vanaf dag 1 had ik hem, als ik een "normaal" paard had willen hebben eigenlijk weer moeten verkopen, ik kwam met mijn beetje Hempfling en beetje Dorrance kennis.aan alle kanten te kort om hem iets te kunnen leren. -Conrad zei later dat zulke paarden van hand tot hand gaan en dat de laatste hand die van de slager is, omdat niemand er iets mee kan- Maar verkopen is nooit aan de orde geweest. Ik ben een Zeeuw: Luctor et Emergo!
Shy, heette hij toen, ik heb er als eerste Shiny! van gemaakt, heeft ervoor gezorgd dat ik de laatste jaren fantastische mensen ontmoet heb, die bereid waren hun kennis, soms gratis, soms duur betaald, met me te delen, zodat ik op hun schouders kon gaan staan om weer verder te kijken, in mijn eindeloze zoektocht naar hoe om te gaan met mijn kleine paardje.
Ik ben ervan overtuigd dat ik deze kennis op mijn beurt moet delen met iedereen die erin geinteresseerd is. Er zijn meer paarden als Shiny, er zijn meer mensen als ik.
Inmiddels is hij, je hebt het gezien, lief, zacht, aanhankelijk als een hondje, maar wel met een dikke gebruiksaanwijzing. We zijn nog lang niet klaar, we zijn nooit klaar.
Misschien is mijn angst wel ongegrond dat ik dringend een "normaal" paard van hem moet maken, omdat hij anders "waardeloos" voor iemand anders zou zijn. Hoe langer onze gezamenlijke reis duurt, hoe meer mensen zoals jullie, zijn waarde als therapeut, als leermeester en vriend, in gaan zien.
Laat mij dan de tolk zijn.

Piet

Christel Provaas schreef op dinsdag 19 juni 2007, 8:01:


Och Christel de ene leest wat em wilt lezen de andere verstaat wat hij wilt verstaan , jij begrijpt niet wat ik bedoel !!Zo subtiel genoeg voor je ? Het enige wat ik opschep is paardemest en mijn eten . Al de rest laat ik aan anderen over, die zijn daar beter in . Als je had "gelezen" ipv te "zien" had je DAT allang begrepen en daarvoor hoef ik zelf niet te fluisteren .