Eva Saegerman schreef op woensdag 20 juni 2007, 9:45:


Ik heb geklikkerd en gemooid (een poging tot ...) en Benny (heeft de cursus bij Pien gevolgd) heeft bekapt! Ik werd nu al gek van mezelf zoveel te horen praten , laat staan dat ik dan nog es zou bekappen (wat ik tot nu toe nog niet kan, cursus bij Pien of Piet staan nog op m'n lijstje!).
Ja, hé, ivm dat blij zijn! Ik vind het toch zo'n ongelooflijke prestatie van Rasta en ook wel van mezelf en van Benny. Achteraf vertelde hij me dat hij het aanvankelijk niet zag zitten om Rasta te bekappen. Hij had eerst Fien gedaan en dit verliep moeilijker dan de vorige keren. Bleek dat hij nog onder stress stond van het examen dat hij in de voormiddag was gaan afleggen. Voor mij weer een voorbeeldje van hoe paarden onze gemoedstoestand oppikken en erop reageren!

Eva Saegerman schreef op woensdag 20 juni 2007, 10:09:


Ik ga weer even miepen :) watje dat ik ben :)
Ik krijg hoe langer hoe meer het gevoel dat een paard een maffe opeenhoping is van een hond, een kat en nog iets en dat daar later een paard van gebouwd is. Dat we nog niet voor de helft weten hoe een paard ook kan zijn.
Ik voel me ook nog steeds een roepende in de woestijn als het gaat om te zeggen dat er zoveel meer is wat je met een paard kunt doen dan rijden. Natuurlijk is rijden leuk en is een paard daar bij uitstek geschikt voor. Soms ...... en helaas is er dan natuurlijk niemand bij die het ook ziet, nee meestal worden dan onze spelletjes vergald door een zooitje dazen of andere ongebruikelijke omstandigheden,... soms zie ik mijn paard met volle teugen genieten, als we bv zijn 'achtervolg de baas' spelletje gedaan hebben. Als ik hem daarna van pure gein nog een rondje bokkend en jumpend zie rennen heb ik zo'n medelijden met paarden waar bv het grondwerk alleen maar uit een half uur longeren bestaat.