Eva Saegerman schreef op vrijdag 22 juni 2007, 12:28:


Ik kan het bij ons hengstje van 14 maanden wel doen maar bij onze pony van 7 niet. Midnight is bij mij geboren en heeft alle vertrouwen in mij maar Sara vertrouwd alleen zichzelf die is vroeger mishandeld geweest en dat merk je soms nog wel. Toch heeft de methode van Parelli voor haar goed geholpen en is ze wel wat rustiger geworden in de omgang. Maar gebruik dan ook de carrot stick niet met haar.

Michiel schreef op vrijdag 22 juni 2007, 12:49:


we hebben het gecombineerd, Angela als "ook ruiter" op Don heeft eerst omdat ze Engels geschoold was10 lessen gevolgd bij de beste western instructrice die ik ken - niet zo PN als ik zou willen, maar dat heeft weinig met haar vooruitziende blik en kennis van ruiter en paard te maken- omdat Don a real western cat is
Ook ik heb weer wat puntjes op de i gezet en gezellig wat lessen meegevolgd.
Het is echt ongelooflijk wat een ervaren, uitgekookt paard het is. Meteen weet ie "wie" er op zijn rug zit. Geef hem de indruk dat je een seconde twijfelt en hij draait om als ie het warm vindt, zit met z'n hoofd in het gras of staat alleen maar stil.
Je kunt goed merken dat Angela met de les duidelijker, meer gefocused wordt en Don beter kan lezen. Vooruitzien wat hij nu weer voor truc uit kan halen.
Ik heb het gelooof ik eerder geschreven, in het begin liep hij half de dijk op om niet te hoeven bukken om te eten of achteruit zodat de lange halmen zijn mond in zwierden. Ik moest aan Pien denken die schreef "wie vandaag meer dan drie keer zijn paard het gras in laat duiken , moet de volgende keer koekjes meenemen "
Natuurlijk had ik haar zelf ook wel les kunnen geven, maar het voordeel is dat ze daar elke week op een ander paard zat, van zacht en meegaand tot het meest eigenzinnige aan toe. En daar leer je heeel veeel van.
Daarnaast ben ik er nog altijd bij als ze gaat buitenrijden met Don en zijn dat wandelende PN lessen. ( Ik wandel; zij rijdt :) ) Ik heb me voorgenomen, als er 1 rit is geweest waarbij ze alle anders dan anders dingen keurig oplost, mag ze alleen, nu moet ik hen altijd nog blijven zien.
Het leuke is dat haar vriend nu ook wil gaan rijden, op dezelfde manier, dus da's toch weer een paar zieltjes gewonnen dan he Michiel?

Piet schreef op vrijdag 22 juni 2007, 14:32:


Cheyenne is er zo een die lopend eet. Dan loop je in het bos en even het hoofd omhoog en daar loopt ze weer met een tak in haar mond. Ze stopt er ook niet voor, het enige wat ik dan tegen haar zeg is "gelukkig voor je dat je geen bit in hebt". Ze kunnen erg eigenwijs zijn. £Maar dat vind ik juist zo leuk.

We zijn eruit wat onze kleine merrie (Joy) scheelt, ze heeft een depressie, ze eet niet goed en staat als een ezel in het weiland ze wil ook eigenlijk niks en niet spelen met de andere twe veulens. We hebben de veulens maar weer appart gezet na het trailer probleem. Maar het intereseerd haar ook niet als haar wat overkomt. Ze laat de anderen haar bijten en schoppen en ze reageerd er niet op ze blijft gewoon staan. Ik vind het wel erg zielig voor haar en weet niet goed of ik haar kan houden, want ik kan haar moeilijk straks alleen met twee hengsten op het weiland laten want dan gaan ze om haar vechten. Zodra ik onze andere merries erbij zet zit ze meteen weer in een depressie.
Ze is zo ontzettend lief en vaak te lief voor de anderen en die bijten haar dan.

Eva Saegerman schreef op vrijdag 22 juni 2007, 10:18:


Toch zijn er heel veel mensen WEL tevreden over de cook. Hoe kan dat dan? Is het net als bij zadels; ZOEK uit wat het beste werkt voor jou en je paard?

Ik zou zeggen; leen er een en probeer het een tijdje. Probeer ook andere bitloze optomingen, de enige manier om te weten te komen wat je zelf het fijnste vind en waarmee JIJ het best communiceert met je paard.

hier roept iedereen wat anders, toch?

Bij de meeste adressen waar je er eentje kan kopen, kan je ook kostenloos (verzendkosten daargelaten) uitproberen.

Succes, Trea

Eva Saegerman schreef op vrijdag 22 juni 2007, 10:18:


Ik heb wel de cook, de kruislingse riempjes afgedaan, gewoon de teugels aan weerszijden van de neusriem bevestigd. Prima, zelfs mijn kleine shet train ik zo aan de lange lijnen. De paarden reageren er ook goed op. Onder het zadel en ook aan de lange lijnen. Nadeel is nu dat ik zoveel van die kruislings riempjes heb liggen in de kast.

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 22 juni 2007, 12:10:

... Level 2 lag al klaar voor de volgende leerfase...

Hopelijk toch het level 2 pakket verkocht met de stick en niet Mike?

Danielle Schuwer schreef op vrijdag 22 juni 2007, 14:59:


Wat een vreemd verhaal, heb je een idee hoe het komt?
Ze eet niet goed, is haar mest wel goed? Heeft ze nergens pijn?
Ik bedoel, het kan er menselijk gezien uitzien als een depressie, maar hoe weet je dat? en hoe weet je dat zeker?

Piet schreef op vrijdag 22 juni 2007, 15:14:


Ik sluit me bij Piet aan, een paard dat zich zo gedraagt is iets mee mis.
Toen Ör bij ons kwam was ze ook zo apatisch, je zou het 'depressief' kunnen noemen omdat het er wel een beetje zo uit kan zien.
Maar het is echt niet goed hoor, wij hebben toen bloedonderzoek en etc gedaan. Hoe oud is Joy? Ik zou er wel door de dierenaarts even goed naar laten kijken. Zijn de kiezen goed? Ör kon bijv niet eten omdat ze enorm veel tandsteen en haken had. Toen dat probleem was opgelost begin ze wel beter te eten, ze is ook flink ontwormd en heeft medicatie en bijvoer met supplementen gehad. Ze is wonderbaarlijk opgeknapt en kreeg weer interesse voor haar omgeving. Uiteindelijk heeft ze hethelaas niet gered maar bij haar was er wel wat meer aan de hand.

Es

Piet schreef op vrijdag 22 juni 2007, 14:32:


ALS ze dan ook maar blijven koken ) Dán mag het!

Wil schreef op vrijdag 22 juni 2007, 16:31:


Afgelopen woensdagavond met 12 man, grote tafel beneden Wil Jaloers?

Piet schreef op vrijdag 22 juni 2007, 17:04:


Neeeeeeee hoor... (jokkebrok!!)