s. gerretsen schreef op woensdag, 26 januari 2005, 20:33:


Hoi Suzanne,

Vooreerst welkom. Ik ken het gevoel dat je beschrijft maar al te goed. Ik heb ook constant op andermans paarden gereden. Ofwel worden ze onder je neus verkocht, hetgeen heel pijnlijk is, owel heb je er inderdaad niets over te zeggen. Sinds 6 jaar heb ik mijn eerste paard, 3 jaar later gevolgd door een tweede. Eigenlijk is het tweede paard mijn echte eigen paard geworden. Yitta het eerste paard heb ik kado gekregen van mijn vader. Ik was ontzettend blij, maar tevens heb ik ook altijd gedacht dat hij het meer voor zichzelf had gekocht dan voor mij. Resultaat hij reed er meer op dan ik. Heel dikwijls stond ik daar te kijken .... Paard weg, pa weg. Ondertussen reed er ook nog een meisje op in half pension (dateerde nog van de vorige eigenaar). DUs een eigen paard ..... Waar kwam ik te pas dan ? Juist als er grote problemen begonnen te komen. Ze wilde niet meer van huis weg, ze werd ee vat buskruit. Niet meer te houden, steigeren, terugdraaien. EN toen hoefde het ineens niet meer zo voor mijn vader. Toen mocht ik aan de slag en heb er toen dagelijks mee gewerkt. Allemaal op de NH manier omdat nu eenmaal de manier is ik ik aanhang. Ze werd zooo kalm, een echt prachtpaard. Een zaligheid om mee te gaan rijden, geen problemen meer. Pa zag het terug zitten, resultaat .... Dus om op je vraag te antwoorden of het zin heeft ? Ik blijf op die manier met haar om gaan en mijn vader raad geven, en er is toch veel blijven hangen. Die kuren zijn er uit, alhoewel er nog veel werk aan de winkel terug is. Moraal van het verhaal : beide ruiters moeten gelijkgestemd zijn ... Anders creeer je verwarring en tegenstrijdigheden. Op den duur weet het paard niet meer wat je van hem wil en stuit je op verzet. Het tweede paardje Donna is echt mijn paardje. Mijn principe is dan ook het volgende : Niemand mag op haar rijden buiten ik. Enkel ik hou mij met haar bezig, en dat loont. Ze is echt mijn maatje en paardje.
Ik besef nu maar des te meer hoe fortuinlijk ik ben om mijn eigen paardje te mogen bezitten. Een ros dat echt van mij is. Gedaan met alle zorgen. Nooit wordt ze verkocht, ze mag tot het einde van haar dagen bij ons blijven, nooit meer frustraties i.v.m de behandelingswijze. Mijn paardje tout court.
Ben daar heel gelukkig mee.

Groetjes,

Sabrina

Beste mensen,

Ik hoorde laatst van iemand dat er op deze site iets stond over het functioneren van de paardenvacht. Kan iemand dat naar mij toe mailen? (florien@zonnet.nl)

Reuze bedankt!

Florien
www.stalrohan.nl

Florien de Graaf schreef op donderdag, 27 januari 2005, 21:09:


Ga naar de hoofdpagina, vervolgens naar de sitemap en dan naar 'Heeft mijn paard het koud...'

Groet, M.

Hoi allemaal,

Jovarna is deze week al begonnen met wat haartjes los te laten.
Dit is voor mij aanleiding om iedereen nog even te herinneren aan het vachtonderzoek!
Dus beste mensen, niet vergeten de gevraagde gegevens en bijzonderheden te noteren en e.e.a. in de gaten te houden!
En voor degenen die nog niet meedoen aan het onderzoek en/of meer willen weten: stuur me een mail, dan stuur ik je de vragenlijst alsnog toe!

groetjes, Petra
www.jovarna.tk

ja ja daar ben ik weer met mijn vragen sorry hahaha

weet iemand waar ik les kan krijgen van iemand die op de NH manier rijd ,
bij mij in de buurt???

lijkt me zo geweldig kom zelf maar niet verder ...
weet je iemand of ben je zo iemand reageer dan graag !!

alvast bedankt!!!

groetjes wendy brabant (omg breda)

Peet schreef op donderdag, 27 januari 2005, 21:54:


hey klinkt intressant zou je het wat verder willen toelichten??
alvast bedankt!!
groeten wendy

Petra ik heb je geprobeert te mailen maar ik krijg de mail terug. Ik wil er ook graag meer van weten!

Groetjes Karin

Karin schreef op donderdag, 27 januari 2005, 22:23:


ja was bij mij ook!!!!

wendy roovers schreef op donderdag, 27 januari 2005, 22:24:


Wat vreemd......
Ik mail jullie wel even prive!

groetjes, Petra
www.jovarna.tk

Peet schreef op donderdag, 27 januari 2005, 21:54:


\
Hoi Petra, ik kan je niet mailen, wil ook graag zo'n vragenlijst

Gr Caroline

Marianne schreef op donderdag, 27 januari 2005, 11:32:


Hoi Marianne,

Allereerst sterkte met alles. Ik hoop dat alles goed komt.

Het enige wat ik graag wil toevoegen is dat het voor je paard misschien juist wel goed is om jou niet te zien....het klinkt misschien niet zo leuk, maar nu is je paard naast zijn 'genezing' ook nog dagelijks bezig is met jou, en dat is iets wat de genezing niet altijd bevorderd. Ondanks de grote hoeveelheid liefde die ze dagelijks van je krijgt, kan het toch de genezing in de weg staan.

Dit zei onze dierenarts tenminste. Onze kat was aangereden en het zag er niet goed uit. Ze was erg zwak en wilde en kon niets eten of drinken. De dierenarts kon niets meer voor haar doen, omdat ze tijdens een operatie zeker zou overlijden. Wij hebben haar toen naar Hamburg gebracht (dierenkliniek). Daar konden ze de operatie misschien wel uitvoeren. Hoe graag ik ook naar haar toe wilde, ik mocht het niet, om bovenstaande reden. Ik mocht wel iedere dag bellen hoe het met haar gaat en wat de vorderingen zijn. Alles is met haar gelukkig goedgekomen.

Misschien kun je er iets mee, hopelijk is het niet een extra boom in het toch al erg grote bos.

Collane schreef op donderdag, 27 januari 2005, 15:27:


Toen alle kittens van onze poes erg ziek waren, hebben wij ervoor gekozen om ze dagelijks zilverwater (colloidaal zilver) te geven. Dit heeft ze ontzettend geholpen. Een van de kittens was zo licht, dat ze normaal gesproken zou zijn overleden, maar door de weerstandverhogende werking van het zilverwater hebben ze het allemaal gered en waren ze binnen een paar dagen aanzienlijk opgeknapt. Goede ervaringen dus met zilverwater. De keuze voor zilverwater heb ik toen ook genomen omdat het door een aantal kennissen werd aangeraden.

Vast niet!

Ontspan maar ff met dit paardje op de bank:
http://homepage.mac.com/villakakelbont/gekpaardje.wmv

marjolijn schreef op vrijdag, 28 januari 2005, 10:57:


Ok, Ok! het is niet paardvriendelijk, maar wel een vriendelijk paard :)
Ali en Mohammed Thomson hebben een geweldig jaren 50 huwelijk, hoewel ze de koekast deur niet dicht doet . Whip!
Hoe is 't mogelijk, wat kan een paard niet leren?
Piet

Piet schreef op vrijdag, 28 januari 2005, 11:41:

Ik kon er niet van genieten,,,,,ben jomanda niet ,maar de stress bij dit dier was voor mij wel te voelen!!!!
\iets klopt niet in dit plaatje ...
te aanmatigend..
Sorry piet ,,ik trap er niet in >>>.liefs trudy
mijn motto word ook !!
Je mag alles doen,als je t fatsoen hebt voor de dieren..!!