Heb de steigeren discussie gevolgd en wil ook mijn ervaringen best even aandragen.

Zoals eerder geschreven heb ik mijn eerste paard gekregen toen ik zelf een jaar of 15 was. Toen ik als 17 jarige jongen voor het blok werd gezet dat mijn toen twee jarige hengt of verkocht werd of gecastreerd moest worden ben ik overstag gegaan. Het verhaal was heel simpel de hengst was volgens mijn buurman en mijn vader gevaarlijk en wel om het feit dat hij ook omhoog durfde te komen en zelfs in een jolig galopje naar de wei wilde.

Zelf ben ik daar altijd vrij nuchter mee omgegaan galopperen bijna op de plek naast mij vond ik goed echter zolang hij niet aan mij trok.
Het ging mis op de momenten dat een buurman de wei in ging of mijn vader met deze hengst liep. In die gevallen was er (ook in mijn ogen) sprake van gevaarlijke situaties. Maar wat ging er dan mis of anders? Ook weer vrij simpel, de buurman wilde mijn paard overzetten in een andere wei zonder halstertouw zoals het paard van mij gewent was. De beste man hing aan een steigerend paard en dat maakt geen beste indruk. Ikzelf dacht toen, je kan ervaring hebben met paarden maar je weet gewoon niet welke afspraken ik met dit paard heb en ja dan wordt het gevaarlijk.

Als ik op vakantie was had mijn vader de zorg over mijn hengst en eigenlijk hetzelfde verhaal daar, pa zet paard in de wei en probeert jolig paard te begrensen door halster vast te houden. Hengst voelt zich beperkt in joligheid en komt omhoog , het landen gebeurde echter met de tanden van het paard op mijn vaders schedel. Gevolg paard moest zijn manlijkheid inleveren.

En ben ik nu een watje geweest met dit paard , nee hoor want daar waar nodig gaf ik ook wel eens een ruk aan het leidtouw om joligheid in banen te leiden. Steigeren is wat mij betreft ongewenst bv.

En dat is wat ik in deze discussie nu ook weer mis opvoeden is soms optreden (afspraken maken/grenzen stellen). En ook weleens duidelijk maken dat ongewenst gedrag echt gevaarlijk is en niet kan. Volgens mij mag dat best impulsief gebeuren zolang je met een glimlach kan "straffen".

Voorbeelden,
Een paard staat aangebonden en heeft geen besef van jou omdat de omgeving interesanter blijkt. Als je paard daarbij jou tegen de muur dreigt te pletten wat een hengst heel makkelijk zou kunnen doen. Dan trek ik toch mijn knie op voordat de lucht uit mijn longen gedrukt is? (En natuurlijk kent een paard als het goed is wijken voor druk en los je het liever op met een hand op de flank. De realiteit is echter dat een levend wezen ook wel eens zijn kop er niet bij heeft)

Mijn merrie die nu alweer 2 is, heeft in al die tijd ook een keer een voetje onder haar kont gehad. Merrie en shetje staan ook in dit geval aangebonden , merrie is jong en soms onrustig dus ik laat haar haar gang gaan en bemoei me ondertussen met shetje(ongewenst gedrag negeren). Echter uit mijn ooghoek zie ik de merrie heel eenvoudig druk op het halster zetten en een breekkracht test uitvoeren. Sorry maar ik ga daar niet staan wachten terwijl ze langzaam gaat zitten. Stel het touw knapt dan weet ze vanaf dat moment, ik ga hangen en de boel kan stuk. Daarbij zou het ook zo kunnen zijn dat ze flink op haar plaat gaat en wat breek tijdens een val. Mijn oplossing is zo simpel als hij impulsief is. Ik loop naar haar billen en tik haar met mijn voet onder haar kont , met de kracht waarop ik een balletje terug tik naar mijn nichtje van drie tijdens het voetballen. Daarmee is het hele voorval beperkt tot een tik onder haar gat. En ik weet zeker dat negeren in dit geval veel trauma's had kunnen veroorzaken. Paard was net genoeg onder de indruk om mijn bedoeling te begrijpen. Het is niet meer en niet minder als dat, wat mij betreft, of het dan natuurlijk mag heten zal mij dan aan mijn broek roesten.

De vraag wat moet ik doen want mijn paard steigerd kan ik niet beantwoorden en dat durf ik niet eens, ik kan wel een paar senario's schetsen met als voorbeeld de adviesen hier.

Stel je trekt een ketting onder de kaak van je paard en je loopt naar de wei je paard steigerd om welke reden dan ook en jij zet druk op de ketting dan bestaat er een mogelijkheid dat hij zo schrikt en nog hoger gaat en achterover valt.

Stel je gaat steigeren echter negeren dan kan het zijn dat je binnen een week een voorbeen tegen je hoofd krijgt en het hier niet kan na vertellen.

Wat je wel moet doen? geen idee, je in ieder geval beseffen dat je een plan moet maken. En daar kan niemand je op deze lijst bij helpen, als ze niet zien hoe de situatie werkelijk is.

cyta schreef op woensdag, 2 februari 2005, 17:10:


Allemaal in een apart hokkie, of tesamen in grote loopstal? Dat maakt al heel veel verschil. Ik maak een beetje op dat het aparte hokjes zijn maar zeker weten doe ik het niet.


Je bedoelt dat hij probeert te dekken?
Bedoelde je met "steigeren en zijn been naar je uitsteken" dat soms ook? Ik vraag het maar voor de zekerheid want met eufemismen kan ik niet zoveel.
Ik probeer nog steeds een beter beeld van je moeilijkheid te krijgen hoor; hoe zijn lichaamstaal is, en wat zijn intentie met dat steigeren is (vandaar ook het voorstel van filmpje).


Dat hij naast je komt staan kan toch weinig anders uitgelegd worden dan dat hij gezelschap zoekt, en jou (desnoods bij gebrek aan beter) daartoe geschikt acht.
Dat is mooi toch?



Nee, lijkt me niet. Je hebt de focus op het halster pakken losgelaten en dat is precies wat ik al wilde voorstellen. Mijn ponies hier hebben zelden halsters aan, ook de hengsten niet (maarja, dat zijn suffe knuffelijscoos natuurlijk ), en lopen toch alle kanten op die ik aanwijs.
Ook het opnieuw mee naar buiten nemen zou ik eender gedaan hebben.

Wanneer hij zo je gezelschap zoekt, is dat denk ik wel een ideaal moment om uit te bouwen. Om dingen met hem te doen waar hij van leert maar vooral dingen die hij leuk vindt en waardoor hij jouw gezelschap steeds beter gaat waarderen én vertrouwen. Klikkeren is daar zeker op deze leeftijd zeer geschikt voor, vooral door de beperking tot alleen positieve bekrachtiging.
Oók heftig lijkende dingen als willen dekken, etc. kun je daar spelenderwijs mee sturen.

Groeten, Egon

Tycho schreef op donderdag, 3 februari 2005, 0:35:


Triest. Weer een echt paard minder.
Ik begrijp je verhaal en beslissing wel, daar niet van....


Haha, nu moet er toch niet de indruk zijn dat ik voor watje speel - mijn hengsten mogen bijvoorbeeld niet vechten met elkaar. Wanneer ze toch van die buien hebben moeten ze het maar tegen mij opnemen, en dan is de vrede algauw weer daar.
En toch is dat een van de relatief zeldzame situaties waarin me met agressie meng, en zelfs dan voldoet de laatste jaren een schreeuw en vingerwijzing die beide boksers keurig naar hun eigen hoekje van de ring doet afdruipen. Omdat leren communiceren altijd beter werkt.


Dat is waar ik ook wel bang voor ben. Daarbij is het nu eenmaal een wetmatigheid dat paarden van nature juist tegen agressie en pijn aan bewegen.
In ieder geval wordt je op die manier nooit vriendjes!


Dat hangt nmm toch wel heel erg af van het waarom achter het steigeren.


Zo is het.

Groeten, Egon

Trudy schreef op woensdag, 2 februari 2005, 23:34:


eindelijk écht natuurlijk paardrijden
waarom ben je daarmee gestopt Trudy ?
P

Hm, volgens mij bedoelen we hetzelfde alleen ligt het gevoelsmatig anders.

Het jaarlinghengstje dat speelt. Wat doet ie? Schijngevechten, lekker potje knokken, achter elkaar aanzitten. Allemaal dingen die hij later in het echt en op leven en dood moet doen (hengsten in het wild he). Dus het hengstje speelt wel om te leren. Hoe bewust hij dat doet geen idee. Hij zal vast niet smorgens bedenken "vandaag ga ik leren hoe ik met mijn linker achterbeen goed kan schoppen". Maar door het spelende vechten leert ie wel echt vechten.
Er word vaak gezegd dat een paard de regels leert kennen met spelen. Dat is natuurlijk zo. Wat vergeten wordt is dat jonge hengsten als ze geslachtsrijp gaan worden en sterk genoeg om de leidende hengst te verdrijven de kudde uitgezet worden. En dan moeten ze zich in hun eentje redden. Vaak vormen ze dan vrijgezellengroepen en na verloop van tijd jat zo'n hengst een paar merries van een ander, of hij wint het van een oude hengst en erft zo zijn kudde.

Hoe bewust of onbewust dingen gaan, daar kan ik alleen naar raden. Maar een hengstveulen dat om je uit te dagen naar je gaat steigeren daagt je wel degelijk uit tot een scheingevecht. En dat doet ie naar mijn mening bewust.
Niet dat je daar dan grof geweld tegen in moet zetten hoor! Maar je moet je wel realiseren dat dat veulen je bewust uitdaagt. Hij daagt je uit voor een spel met als doel hier later nut van te hebben.

Ik vind het moeilijk om uit te leggen. Termen als bewust uitdagen kan ik zo niet uitleggen. Ik bedoel ermee te zeggen dat ik denk dat het veulen wéét wat ie doet. Ik bedoel niet te zeggen dat ie kwaadwillig is ofzo.
En een paard gaat niet naar school. Het hele leven van een paard is school. Elke dag leren ze weer en dat moeten ze want als ze stoppen met leren dan betekend dat hun dood. Dus ik denk wel dat paarden bewust leren, ze hebben geen keus.

Hoop dat ik me zo een beetje duidelijk heb gemaakt.

Groetjes Karin

e m kraak schreef op donderdag, 3 februari 2005, 3:44:


Ja dat kan ook. Dit antwoord deed mij ineens denken net aan Marco een kleine shetlandhengst die een vriendin van me vroeger verzorgde. Het was een lief klein knuffelveulentje (hengst) toen hij geboren was en hij werd door de mensen overal naar toe gedragen; zo lief
Maar Marco werd wat groter en ging ook dit "dekgedrag" richting de mensen vertonen, maar ze dachten dat hij wilde dansen (jaja hoe verzin je het) en het was zo'n leuke kleine pony.

Tot Marco nog wat groter werd en toch echt wel een stevige shetlandhengst. Nou toen was dat leuke "dansen" ineens een levensgevaarlijk spelletje geworden, want hij sprong gewoon op je rug als je niet oplette.

Ik weet niet wat er van Marco is geworden, want vanwege dit "spelletje" is hij verkocht.

Dat krijg je als je denkt een leuk klein knuffelveulen te hebben en niet weet hoe paarden "doen en denken".

Groeten,
Ingrid

Peter Donck schreef op donderdag, 3 februari 2005, 7:22:

Piet schreef op woensdag, 2 februari 2005, 22:28:


Gaan we weer...................de schrikverhalen over Roberts.

Zijn zin"als ik straks er niet meer ben, hoop ik dat ik de wereld beter voor de paarden achterlaat".
Denk je nou echt dat hij zich elke keer op de borst staat te slaan omdat hij een paard binnen een half uur zadelmak maakt?
Er is hier nu een paardenserie begonnen, prinses Märthe Marit presenteerd dat.
Monthy Roberts kwam er ook in voor.
Zie je die man bezig, hoor je zijn stem, dan weet je weer dat het alleen maar schrikverhalen zijn.

De jaarling is te jong, ja.
Ook een kudde accepteerd meer van een jaarling en een twee jarige, dan van een volwassen paard.
Zelfs een driejarige kan nog dingen maken, dat ik me afvraag waarom pikt het leiderpaard dat.

En ja, iemand schreef het al.............paarden voeden elkaar veel beter op.
Ook ten opzichte hoe ze zich tegenover mensen moeten gedragen.

Maar niet iedereen is zo fortuinlijk dat ze hun paard in een groep/kudde kunnen laten lopen.

e m kraak schreef op donderdag, 3 februari 2005, 3:44:


Mijn paarden staan alledrie naast elkaar in aparte boxen. Mhuno, de hengst, staat naast de 3-jarige merrie. wat ik uit de reacties kan opmaken, is dat hij dus uitdaagt om te spelen, hij wandelt vrolijk naar ons toe en dan ineens omhoog en en strekken die beentjes... nu gisteren was ik bij hem, in de stal...en de ene moment laat ie aan z'n hoofd komen, dan weer niet, als ik dan zijn halster vastneem, begint die dus soms te freaken en vliegt die in een hoek en maakt een vrolijke bokkesprong. als ik mijn stem verhef, reageert hij wel van "oh wat krijgen we nu dat is precies niet juist". en het is niet dat hij van geen mensen moet weten, als ik bij de merrie sta komt hij over de muur kijken wat ik daar aan t doen ben. dat steigeren vormt voor mij wat een probleem, niet dat ik bang heb, maar ik heb zo eens een aanvaring gehad met een groot paard 6 jaar geleden, ik stond naast haar op de wei, ging met mijn hand naar haar hoofd en ze ging ineens omhoog en sloeg direct tegen mijn hoofd met haar voorbeen-hoef, ik ben op de grond gevallen en ze is op me gaan staan, heeft me blijven stampen, met voor- en achterbenen, tot een ander paard wegliep en ze daar achter liep. ik ben uit de wei moeten kruipen... ik kan u zeggen dat t van t ergste is dat ik meegemaakt heb, die bleef gewoon op mijn lijf stampen, ik ben direct naar het ziekenhuis gebracht, de dagen nadien, gezwollen hoofd, bont en blauw over heel mijn lichaam...ik heb toen veel geluk gehad. hier gaat het dan wel niet meer over spelen. vandaar dat ik op een deftige manier Mhuno onder controle wil krijgen, ik ga er alleszins proberen werk van te maken.

Peter Donck schreef op woensdag, 2 februari 2005, 21:45:


...........
Tssss, lispelde de man met een stroopzoet gezicht.. tsss
Ik wil je niet kwetsen hoor…tsssss…..
Maar nam tegelijk drie messcherpe zinnen uit de kast,
Het masker af, de wrede domheid staart u aan…
Het masker weer op met de hemelse blik
Voor woorden als alle respekt..
Even nog een blik op de werkelijkheid,
Voor één trap na..
Tssssss….tsssorry.. lispelt de man met de twee gezichten..
Bevuilt het woord oprecht . tsssss…
Met vertrokken mond een groetje geperst..
En signeert trots zijn naam..
Het forum zwijgt.. genieten na,
Oh, oh.. het was weer raak..

Twaalf paarden in de wei..
Maar de spiegel is allang gebroken..

Marianne

Hallo jongens en meisjes, ik kom uit mijn eenzame kamertje geslopen omdat ik nodig eens onder gewone mensen moet zijn en ja hoor,er wordt alweer volop gesteigerd naar elkaar . Jullie lijken soms wel een bende paarden die maar af en toe buiten mogen en telkens opnieuw moeten uitmaken wie eerst mag eten .

Cyta,
Gazelle, mijn eingenwijze paard, geen hengst, maar volop merrie en dus ook alle hormonen erop en eraan, was ook zo'n 'steigeraarster'. En stond nochtans dag en nacht op de wei, dus daar lag het niet aan. Ik herinner mij een winter waarin ik met dikke hoogzwangere buik een steenhard bevrozen wei opschommelde om drie jaarling veulens water en eten te gaan geven. Ik moest potverdrie de halve wei over want het hooikot stond aan de andere kant van de wei... En dus met drie knettergekke vrolijke ongeduldige galopperende en bokkende kleuters rondom mij, en vooral Gazelle, die steigerend geboren is. Ik nam een lange zweep mee, of een zwaar touw. Daar maakte ik mijn ruimte groter mee, maar het leerde hen niet af om te steigeren, en van mij mag een paard altijd vrolijk zijn (liever onhandelbaar vrolijk dan gehoorzaam maar halfdood depri).
Jouw stappenplan, als je 't aan mij zou vragen:
- hij mag vrolijk zijn, maar niet onbeschoft. Jonge gasten mogen knetter doen bij andere paarden, maar niet bij mensen, of tenminste niet op een manier die hen kan beschadigen - wij zijn geen paarden, en een hoef die tegen ons terecht komt heeft andere gevolgen dan een hoef die tegen een paardenlijk terechtkomt. Hou 'm aan een lang touw. Wil hij bewegen, laat hem dan bewegen, op een veilieg afstand rondom jou. Gaat hij omhoog (en dat kan je op voorhand zien aankomen), dan roep je heel hard en (dit vraagt timing en ervaring, maar die heb je dus) gooi het uiteinde van het touw in zijn richting, richting buik. Je vergroot je eigen ruimte in zijn richting (ideaal beweeg je zelfs in zijn richting maar dat moet je dan kunnen doen voor jij werkelijk omhoog is). Snel, want hij zal naar beneden komen en dan wil je niet dat hij in het touw terecht komt. Trek hem niet naar beneden, maar *terwijl hij naar beneden komt* leid je hem naar links terwijl je met datzelfde touw dat je daarjuist gebruikte om je ruimte te vergroten hem de cirkel opzendt, drijvend aan de achterhand. Leid hem om je heen tot z'n adrenaline zakt. Haal hem naar je toe en beloon hem.
- Leer hem z'n hoofd naar beneden te doen op commando, ASAP. Leer hem naast je te lopen met z'n neus op de grond - als z'n neus op de grond is kan hij niet steigeren. Doe dat met een bridge voor snel resultaat en om hem te blijven motiveren (hij heeft de geknipte leeftijd). Maak er een spelletje van en neem je tijd voor dat spelletje, elke dag.
- Leer hem apporteren, zodat hij dingen voor je kan dragen naar de wei, zodat hij met iets anders bezig is dat ook fun is. Hij heeft dan geen tijd om met iets anders bezig te zijn.
- Wil je je hengst de vrijheid geven om in groep op te groeien, zoveel veulens te krijgen als je wil, in vrije dekking, en kan je garanderen dat alle veulens goed terechtkomen, dan hou je 'm hengst en laat 'm bij je merrie. Deze lente is ze gegarandeerd drachtig.
- Kan je je hengst niet voluit hengst laten zijn omdat de omstandigheden niet meezitten, castreer 'm dan, zodat je niet elk jaar een veulen hebt.
- Zoek een opfokwei waar je hengst/ruin kan opgroeien buiten, in een gemengde groep. Ik kan je eventueel een adres geven in Oudenaarde, maar ik weet niet of er nog plaats is daar. Ga af en toe op bezoek, en haal 'm als hij drie of vier is (afhankelijk van hoe rijp hij is) terug naar huis.

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.cremebrulee.be/inge

Inge Teblick schreef op donderdag, 3 februari 2005, 9:32:


Wow! PaardenLIJF.

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.cremebrulee.be/inge

Inge Teblick schreef op donderdag, 3 februari 2005, 9:32:


Dank u wel voor uw reactie

groetjes Cyta

cyta schreef op donderdag, 3 februari 2005, 9:02:

Tjonge wat eng zeg.
Deed me denken aan wat mijn shet eens met een geitje had gedaan dat we voor haar gekocht hadden als leuke weidegenoot. Ze joeg hem in een hoek en sloeg het beest toen met de achterhoeven met een rake klap op de grond om zich pijlsnel om te keren en vervolgens om hoog te komen en met de voorhoeven op de geit te stampen. Dat alles met de bedoeling het dier toch echt wel te vermorzelen. Ik ben er tussen gesprongen en heb de geit nog weten te redden.

Ditzelfde heeft Isabella eens willen doen met mijn kleine nichtje van 2 jaar. Dat was pas eng, en op enkele cm's na misten haar voorhoeven het kleine kinderhoofdje. Hoezo zijn shetlanders kinder pony's

Maar dit steigeren is dus wel heel gemeen, want het is duidelijk een teken van "opzouten jij, ik moet je niet".

Heel anders als wat de mijne ook wel eens doet, steigeren uit levenslust. Gewoon in een gekke bui, even omhoog komen of met 4 benen omhoog komen, even speels een voorbeen uitslaan, maar dat zie je aan je paard/pony. Dat is ook wat Egon bedoelde met hoe is de lichaamshouding van je paardje.
Bij de mijne was in het eerste geval (geit en kind) de uitdrukking op haar koppie echt vals en gemeen, in het tweede geval straalt ze blijheid uit.

Kijk naar je veulen, zet hem eens buiten en doe eens niets met hem. Observeren, kijk hoe hij tegen andere paarden doet, hoe hij tegen andere mensen doet. In diverse situaties. Kijk en leer.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op donderdag, 3 februari 2005, 9:13:


ach Marianne kom toch gewoon uit je boom,
ik heb tot nu toe al je berichten au serieux genomen
en ik ben blij dat jij UIT je dressuurwereld
hier op het forum komt om de dingen van EEN andere kant te bekijken
je hebt al heel wat op je donder gekregen
maar wie hier niet ?
(misschien doen we't daarom wel allemaal)
we zalven onze paardjes
maar slaan onze klauwen naar elkaar !
no remorse !
gewoon Peter