marjolijn schreef op maandag, 14 maart 2005, 17:08:


De krachten die je veroorzaakt met het "ernstig bijsturen" (met of zonder bit) zijn even groot. Alleen zie je de gevolgen van bitwerking niet aan de buitenkant van het hoofd.


Wanneer je een gegeven portie kracht/impuls als eindresultaat wil/moet overbrengen is dat gemakkelijker op een kleiner oppervlak dan op een groter. Het eindresultaat echter blijft hetzelfde.


"Monstermomenten" zal iedereen die met paarden omgaat altijd blijven houden. Daar zijn paarden vluchtdieren voor. De nmm beste methode om met een monstermoment om te gaan is van je paard af te stappen en je paard dapper vóór te gaan in het niet bang zijn voor het monster.
Overigens mag je wat mij betreft met apparaatje gerust van fluweeltouw maken, zolang je de "operators" (die onderkruisende teugels) maar snel/gevoelig houdt

Groeten, Egon

Idunn schreef op woensdag, 16 maart 2005, 20:04:


Zie ook mijn antwoord net naar Marjolein. ( )
Je zou de engelse neusband van Cook t.o.v. zijn instructie veel te hoog kunnen plaatsen, vervolgens de kinband veel te los en als puntje op de i zijn onderkruisende teugels vervangen door (veel sneller werkende) koordjes... dan kom je een heel eind in de richting.
Als je dan ook de rest nog vervangt door veel lichter en minder stug materiaal ben je er helemaal.
Ik weet precies waar ik het in deze over heb want heb een "originele Cook" met niet aflatende dank aan Hans v. K. hier tesamen met touwbouwsels over de deur hangen.


Kijkkijkkijk, die Saskia is nog zo onslim niet
Als je je F16 even niet goed stuurt zit je ook binnen 1,5 sec. met je neus in de grond.

Groetjes weer, Egon

e m kraak schreef op woensdag, 16 maart 2005, 15:07:


Naast dat die jongen erg leuk lacht, vind ik dat de neusriem "eng" laag zit.

Ik zou hiermee voor geen goud durven te gaan rijden om eerlijk te zijn.

Groeten
Ingrid

Inge Teblick schreef op woensdag, 16 maart 2005, 17:50:


Welnee, maar je gaat in op de attitude erachter en dat is minstens zo interessant nmm. Ik durf te beweren dat mijn apparaatje attitude-sturend is, omdat het nmm "verkeerd handelen" mechanisch blokkeert/tegengaat. Het enige wat je ermee KUNT doen is vgl. bij wat ik in de regel zie oneindig veel subtieler en MOET in evenwicht blijven anders houdt 'ie er mee op! Die instabiliteit zou je kunnen saboteren door de halster-kinband strak af te stellen, maar dan doe je niet meer wat ik instrueer en trek ik mijn handen er volledig vanaf.


Per definitie (100%) misschien niet, maar nmm is het zo dat juist degenen met de meeste kennis/feeling/ervaring/"savvy"/en-noem-maar-op er het gemakkelijkst buiten zouden kunnen.
Wat de anderen (90%? ) aan gaat, behoef je maar in de internationale paarden-SM-winkel rond te kijken om tot de onontkoombare conclusie te komen hoezeer "bit" verworden is tot een tortuurinstrument. Wat is dan het inhoudelijk verschil met een serreta nog?
[KNIP]

Denk je verkeerd, denk ik. Als men me érgens als enfant terrible wel kan schieten is het daar.


Ik ben eveneens zéér benieuwd naar Piet zijn eerste ervaringen met mijn bouwsel, en en naar zijn zeggen bijzonder goed "western" getraind paard.


En hiermee, en al het "zwaaien met je lichtje" denk ik zo langzamerhand te zien waarin onze benaderingen zo verschillen.
Mijn benadering gaat uit van leertheorie kennis, niet van enige specifiek hippische discipline - wat ik te vertellen heb kan ik in ongeveer dezelfde bewoording kwijt aan een Zuid-Amerikaanse paso-rijder. Jouw benadering gaat uit van het implementeren in een bestaande hippische discipline.
Dat ik in de loop der tijd de nodige "hippische" dingen (doch niet erg "gemiddeld") heb mogen aanschouwen is daarbij een 2e, maar als het er bijv. om gaat de wereld op een gemiddelde manége in te schatten acht ik de info van bijv. ook Nick, die dát goed kent, hoog. Specifiek hippische disciplines interesseren mij als kern genomen allang geen fluit (meer).


De biomechanica van het paard zelf verandert niet. De mechanica van signaaloverbrenging wel.


Voel jij je nu aangevallen?


Wat is het verschil?
Al waar het mij om gaat is het overbrengen van een signaal, dat vervolgens begrepen wordt, en liefst de gewenste respons initieert. Dat signaal kan verbaal zijn, of optisch, of via lichaamscontact, of nog anders. Maakt niet uit.
Wat wel uitmaakt is de logica binnen leermethodiek, en daarbij is de "alien" (paard) als ontvanger bepalend. Altijd en per definitie.


Zoiets gaat het ook worden als alles lukt vanuit Marsiaans te vertalen op éénduidige manier (website met cursus nog altijd hard aan bezig)..... Egon's Horse Operating System

Groetjes, Egon

Marina schreef op woensdag, 16 maart 2005, 18:34:


Kijk nog eens even in bericht 22788.

Ineke

e m kraak schreef op woensdag, 16 maart 2005, 20:21:


Weer voordeel van een mentoestel ... je ziet dan pas wat je met een kleine beweging al met die paardenmond zou doen (dmv het verplaatsen van de gewichten). Maak dan eens een krachtige beweging en je schrikt je dood wat het gewicht doet ... ja dat doet het bit in de paardenmond dus ook.

Daarom ga ik altijd met 2 personen op de kar naar buiten, zodat er eentje kan afstappen bij passeren van "monsters". Als menner kun je niet afstappen. Kans dat je niet op tijd voor je paard staat is groot en als paard met kar wegvliegt maak je grote ongelukken op alle gebieden.
Als ruiter ben je hier in je voordeel en zou ik ook zelf altijd afstappen (hoewel ik van kinds af aan geleerd heb te blijven zitten, wat er ook gebeurd).

Groeten
Ingrid

Nick Altena schreef op dinsdag, 15 maart 2005, 13:19:

duidelijk verschil ,nick ! Zo is t !Heb zo ook 2 fotos van mijn eerste merrie !Een voor ,en een na de manege ..ja ja
Wat triest eigenlijk,dat er voor veel paarden ,nooit zon verschil komt
En sorry is niet nodig..
T was toen voor mij ook maar een aangeving,dat geweld niets oplost..!(terwijl ik in mijn drift ,er ook wat van kan,maar slaan ,of dieren onderdrukken ,maken de beest af en toe in mij los)
T is niet altyd ,wat t lijkt.
dat blijkt pas achteraf

Ja klopt, want in Nederland hebben we niet zoveel heuvels e.d.
Maar is er echt niemand met suggesties; Duitsland of Belgie.

Ik zit jullie stukjes met interesse te lezen. Ik mis er alleen iets in.
Als ik alleen ben rij ik Fengur op het touwhalster. De alom besproken nadelen beginnen we nu ook tegen te komen.
Maar we gaan ook regelmatig met stalgenootjes op stap. Dan is Fengur onwijs gefocused op hen en niet zozeer meer op mij. Zo superbraaf als hij is wanneer we alleen zijn, zo'n bord voor zijn hasses heeft ie als we met meer zijn. Dat is niet direct het probleem. Wat wél het probleem is, is mijn angst hiervoor. We zijn een paar keer aan het rennen geslagen en dat was niet leuk.
Afgelopen week hadden we weer zoiets. We waren met zijn drieen op stap. Ging prima, totdat een van de paarden opeens in plaats van een ietsjes hoger tempo een heel veel meer hoger tempo nam. Ik ben van Fengur afgesprongen. Niet vanwege het paard (wat ik egon ergens heb zien schrijven, maar kan dat even niet vinden), maar vanwege mezelf. Ik vind dat eng en ik wil dat niet meer.
Nou vraag ik me af of ik niet bezig ben met vermijdingsleren. Ik heb de laatste tijd al heel vaak een rem op dingen gezet. Ik doe dit niet meer, ik doe dat niet meer. En nou ga ik er ook nog acuut af als ik ook maar het idee heb dat het mis zou kunnen gaan.
Ik wil graag het werk van Egon uitproberen. Ik heb alleen geen idee waar ik naartoe aan het gaan ben. Moet ik elke keer alleen gaan rijden? Moet ik samen rijden totaal vermijden?
Wanneer de groep dicht bij elkaar is, is alles oke. Op het moment dat er iemand iets sneller gaat, of links op rechtsaf slaat dan is het mis.

Nou ja, ik ga nu een hele andere kant op dan alleen het touwhalster van egon, maar goed. Ik zit hier al een hele poos mee en weet nog steeds niet goed wat ik ermee aan moet. Soms gaat het ook zo geweldig goed! Vorige week hebben we hele stukken (geheel ontspannen) ruim achter iemand gedraafd en zelfs een heel stuk in een handgalopje gelijk op gereden. De ander zat in tölt en Fen pakte een perfect tempo galop ernaast. Dan snap ik hem niet en dat wil ik graag wel!

Groetjes Karin

Met een beetje veel hulp van Nick wil ik jullie deze niet onthouden.
Dat gebeurt er nu met je paard als je aan het klickeren slaat....
Nu maar hopen dat de link het doet
(je moet erop gaan staan met de muis, zegt Nick)
Groet, Pien

http://home.wanadoo.nl/nickaltena/images/Snowfight.MPG

Spirithorses schreef op woensdag, 16 maart 2005, 22:21:


FANTASTISCH!!!
Zit nog met een big smile achter mijn pc. Wat een geweldig gezicht!!!


Groetjes Maaike

Dit heb ik met Sjo ook heel lang gehad en dat is nu nog wel een beetje zo.
Al zijn aandacht is ipv jouw bij zijn soortgenootjes. Aan de ene kant ook niet verwonderlijk natuurlijk. Ik vind de gevolgen van dit 'kleven' persoonlijk wat minder prettig en jij zo te lezen ook. Het gevoel van toale gebrek aan controle (vooral ivm overig verkeer) is geen fijn gevoel.

Het zegt wel iets over de relatie met je paard denk ik....maar ik vind het ook een heel moeilijk punt hoor. Ik heb het zelf één keer gedaan, het meerijden in ene grote groep en het was een verschrikking. Ik heb daarna een hele tijd uitsluitend in mijn eentje gereden, veel gewerkt aan een betere band op de grond en in het zadel in de bak en op velden buiten. Toen het aantal personen waarmee ik rij opgevoerd. Wel gaan rijden met mensen die begrip hadden voor de situatie en rustig hun paard stil zetten wanneer ik daarom vroeg etc. Dit heeft me wel erg veel geholpen. Zo heb ik het aantal mensen steeds een beetje opgevoerd. Als we met zijn 5en rijden gaat het wel goed nu.

Misschien helpt het om hem onderweg bewust te maken dat jij er ook nog bent (normaal met buitenrijden rij je toch maar een beetje rechtdoor en verander je alleen van tempo en af en toe van richting). laat hem kleine oefeningtjes doen onderweg die zijn aandacht van de andere paarden naar jouw verlegt. Als je je niet veilig voelt in het zadel. Werk dan ff op de grodn totdat ie weer aandacht heeft voor jouw en ga er dan weer.

En nog veel belangrijker, ga alleen rijden met mensen die een beetje 'savvy' hebben.

Ik hoop dat dit je wat helpt?

Groetjes Maaike

Spirithorses schreef op woensdag, 16 maart 2005, 22:21:


Uhh...
Dit hadden we toch al een keer gezien?
Na het sneeuw weekend?
groeten,
j.

Ja dat denk ik ook. Ik ken meneertje nu vier jaar. Het is een introvert paard. Je merkt maar zelden dat ie jou anders vind als de rest. Het zal hem een zak schelen of ik hem meeneem of een ander. Wat ie wel duidelijk leuk vind is een totaal vreemde de tolt laten voelen. Dat zijn zo'n beetje de enige momenten dat ik overduidelijk iets bij hem zie. Ik zal ook tot nu toe niet verdiend hebben om meer te krijgen, maar ik doe mijn best Soms krijg ik een klein beetje van hem en dat is dan erg leuk!


Oefeningetjes werken vanuit het zadel niet. Hij raakt normaal van oefeningen doen als opgewarmd, dus dat zijn dingen die ik niet ga doen als ie blokkeerd. Heet + warm= heel heet zeg maar.
Eraf gaan doe ik wel en zou ik veel vaker moeten doen. Ik bedenk me nu dat afgelopen week niet de eerste keer was. Ik moet alleen mijn timing en instelling veranderen. Niet eraf als het al bijna fout gaat en dan het idee hebben dat ik faal, maar er eerder af en die tijd anders (positief) benutten.


Ja dat helpt. De personen met wie je rijdt is ook een beetje moeilijk punt. Al lukt het me momenteel aardig om ook regelmatig alleen op stap te gaan.
Ik weet dat het samenrijden met bepaalde mensen gewoon geen goed plan is, maar ik vind het wel erg gezellig en het maakt ook een beetje deel uit van de situatie.
Ik denk dat ik gewoon zo door blijf gaan, met als verschil het afstappen, het hoe en waarom.
Ook jammer dat ons rijpaard voor handpaardrijden op zwangerschapsverlof is. De anderen zijn niet zo een beste combi met Fen ernaast. Handpaardrijden doet hem ook goed tussen zijn oren (en mij!).

Groetjes Karin

Jaydot schreef op woensdag, 16 maart 2005, 23:03:


Je hebt het zeker over het bier? : Groet, Pien