Carin schreef op dinsdag 28 februari 2006, 15:19:


Wat je kunt gaan doen, is met twee hoofdstellen gaan rijden. Dus met het hoofdstel met bit en het hoofdstel zonder bit. Waarschijnlijk moet je dan wel wat riempjes verwijderen, zodat deze elkaar niet in de weg zitten.
Ga dan gewoon met de teugels van het bitloze hoofdstel rijden. En voor je eigen gemoedsrust de teugels die aan het bit zitten, binnen handbereik leggen (of met je pinken vasthouden). Wanneer je denkt het bit nodig te hebben, dan ìs dat bit er en hoef je ook geen angst te hebben dat het zonder bit fout gaat.
En, zo zul je vanzelf gaan ervaren dat je het bit nièt nodig hebt. Je bouwt op deze manier echter wel het vertrouwen op om bitloos te gaan rijden.

groet, Petra
www.jovarna.tk
http://jovarna.web-log.nl

Carin schreef op dinsdag 28 februari 2006, 15:19:


Hallo, Carin,
Ik kan me best voorstellen dat het een hele stap is van bit naar bitloos. Waarom zorg je er niet eerst voor dat je paard verkeersmak is met bit? Dan kun je in de bak oefenen met een bitloos hoofdstel en als je paard aardig verkeersmak is dan kun je het ook buiten met een bitloos hoofdstel proberen. Ik zou in ieder geval niet zomaar met een paard wat niet verkeersmak is ineens bitloos gaan rijden, ook omdat er bij jou een bepaalde angst bestaat.
Waarom bouw je het niet rustig op? Misschien is er iemand bij je in de buurt met een verkeersmak paard die met je mee wil?
Groeten,
Monique

Paarden reageren gewoon goed op bitloos. Je kunt die gemakkelijke ritten waarbij je niet bang bent dat er iets mis gaat, doen met een rijhalster. En daarin merken dat het best gaat.

Wat gebeurd er immers nu? Als je paard ergens onrustig van word, dan ga je misschien harder trekken aan het bit. Daar wordt je paard nog onrustiger van, en dus moeilijker te sturen. Met een rijhalster is er zowiezo minder pijn bij harder trekken en dus meer rust waardoor het veiliger is.

Michiel

Monique Meijer schreef op dinsdag 28 februari 2006, 16:00:


Omdat dit de omgekeerde wereld is.


Ik zie dat van het bit los. Met angst moet je niet op een paard stappen en al helemaal niet buiten komen en een bit is dan precies het verkéérde. Stress bij de ruiter escaleert dan gelijk door pijnprikkelen van het paard.

Stap 1 is echt betrouwbaar angstvrij zien te worden. Een bit speelt daar geen rol in. Of ze moest het zelf indoen en ervaren dat dit geen rustgevend hulpmiddel is. Lees 'het verhaal' over endorfinen.

HC

Huertecilla schreef op dinsdag 28 februari 2006, 16:48:


Hallo, HC,
Ik zie in mijn omgeving echt veel mensen die hun veiligheid aan een bit koppelen. Daarom dus ook mijn idee eerst te zorgen dat je paard zo veilig mogelijk is en dan pas op bitloos over te stappen. Je hoeft toch niet gelijk in het diepe te springen? Geleidelijk op bitloos overstappen is toch ook niet verkeerd?
Groeten,
Monique

Michiel schreef op dinsdag 28 februari 2006, 16:41:


Hallo, mijn paard is opgeleerd met een portugees bit met sereta. Hij reageerde hier niet slecht op maar ik vond het niet nodig een zo afstraffend bit te gebruiken dus ben ik overgestapt op de hackemore. Nu wissel ik af met een trensje. Toch ondervind ik dat het met de hackemore veel eenvoudiger is te rijden, ik moet niet trekken om te stoppen, gewoon het verschil in druk bij het lichtjes aanhalen is al genoeg om hem te stoppen. links en rechts gaat gewoon met de teugels op de nek. de volgende stap is de BB. veel plezier ermee
Belinda

Hallo,

Wie heeft er een idee op welke manier ik de wei het beste af kan zetten voor mijn minishetje? Peacock en Saffier zijn een stuk groter en die lopen er ook bij, dus t moet ook voor hun een goed zijn. Ik dacht zelf namelijk aan schapengaas, maar dat vind ik weer zo eng als Saffier met zijn hoef begint te graven wanneer ze gevoerd worden. De wei is langs een wandelroute dus de kans dat hij erin zou raken als ik er niet bij ben is er. Het moet ook zo goedkoop mogelijk, maar wel veilig zijn. Iemand een idee?

groetjes, natasja

Natasja Cornelissen schreef op dinsdag 28 februari 2006, 17:52:


Wat gebruik je nu ?
loes

Loes Scheres schreef op dinsdag 28 februari 2006, 18:30:


Ze staan nu bij ons achter in de wei. Deze wei is maar klein en hebben we afgezet met gewoon tuingaas omdat hier ook de honden lopen. Daarvoor staat nog schrikdraad (Badjar loopt daar gewoon onderdoor, maar dat is niet erg).
Begin april gaan ze over naar een grotere wei iets verderop. Deze hebben we gepacht en heeft prikkeldraad. Ik heb boven de prikkeldraad een lijn schrikdraad gemaakt. Dat werkte voor die twee goed, maar nu hebben we Badjar erbij en ik ben er zeker van dat die uit kan breken als ik alles zo laat.
omdat de wei niet van mij is wil (en kan) ik geen fortuin uit gaan geven.

Monique Meijer schreef op dinsdag 28 februari 2006, 16:58:


Het net zo als stoppen met roken
Sommigen stoppen direct en anderen lukt het om
geleidelijk te stoppen.

Wat telt is het eind resultaat.
Ik denk dat dit verschil alleen met de ruiter te maken heeft,
niet met het paard. Het lichaam wil stoppen, de
roker bepaald of dit vanaf vandaag is of geleidelijk.

Beetje zwart/wit?
Natuurlijk is er een gewenning aan een nieuw hulpmiddel.
Het paard kent het halster al zijn hele leven,
nu alleen nog onder zadel, een half uurtje gewenning is
meer dan genoeg, om van onwennigheid naar meer plezier
over te schakelen.

Voor elk paard?
Misschien niet voor elke ruiter.

Michiel

hallo,

Ik ben de dagelijkse verzorger van de 29 jarige arabier.
De echte reden dat ze aanviel weet ik niet.
Als ze in de wei stond en je wilde haar pakken dan viel ze aan,ze jaagde je gewoon weg.
Wat ik nu doe is een beetje in haar buurt bezig zijn ,kijken hoe het gras groeit enzo en proberen steeds dichter in haar buurt te komen zonder haar verder lastig te vallen.
Als ik dicht in haar buurt was gaf ik haar een aai over de bol en liep weer weg,en er is niets aan de hand.
Aanvallen heeft ze tot nu toe ook niet meer gedaan.

groetjes

marsha schreef op dinsdag 28 februari 2006, 20:11:


Hey Marsha!
Jij ook op het forum? Leuk!!! Wat heeft ze ons vaak laten schrikken he? Het is de laatste tijd inderdaad wel wat minder voorgekomen, maar ze staat ook niet veel buiten nu (helaas), maar je weet het nooit he! Jij hebt toch een hele goede band met haar opgebouwd, ondanks haar moeilijke karakter. Ik weet zeker dat als ze zelf mocht kiezen dat ze van jou zou willen zijn!

Groetjes Marjolein

Met schapengaas heb ik niet zulke goede ervaringen, mijn merrie is een keer uitgegleden en schoot met haar benen door het gaas heen, ze heeft waarschijnlijk in paniek geprobeerd los te komen wat niet lukte, 's morgens vroeg vonden zij haar daar liggen en ze moesten ze het gaas rondom haar benen los knippen, ze had twee grote snijwonden naast haar vagina.

Ik zou dus ook aan de onderkant een lijn schrikdraad spannen (of lint).

loes

Michiel schreef op dinsdag 28 februari 2006, 19:38:


Hallo, Michiel,
Wat telt is inderdaad het eind resultaat en zo bedoelde ik het ook! Er leiden immers meer wegen naar Rome.......
Je vergelijking met stoppen met roken vind ik erg treffend. :)
Groeten,
Monique

Huertecilla schreef op dinsdag 28 februari 2006, 15:45:

Wat grappig om zo'n oud bericht terug te zien. Gho we komen van ver! Toen dacht ik echt nog dat ik mijn leven zou laten als ik er bitloos mee van het erf zou gaan
Het is niet vanzelf gegaan, veel geoefend, en vooral mijn eigen grenzen verlegd..maar nu gaat het prima, en mijn hooligan (zo heet hij overigens echt -ik niet gekozen-) is er een stuk rustiger onder geworden
Paar foto's van dit weekend http://www.mijnalbum.nl/Album=QPEITXFJ

Groetjes
E (Bandida)