Spirithorses schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:19:


Juist haha doe dat ook wel eens HEEL bewust.....lekker laten lullen...
Ik vraag ook wel eens of er nog les gegeven moet worden of dat we maar gewoon naar binnen gaan en dan een uurtje gaan kletsen natuurlijk ....maar soms......dan begint het te kriebelen en roep je er zomaar eens iets tussen door....hahahaha

Nick Altena schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:20:


Weet zeker dat je dat morgen gaat proberen. Begin je gewoon als je met je borstel of met je emmertje voer aankomt (als je tenminste bijvoert), in een vastomlijnd plaatje denken, één plaatje, geen heel stripverhaal, daarmee zeg je van te voren wat je gaat doen. Is duidelijk voor je paard. Moet je alleen jezelf wat in trainen, niet je paard, die pikt het of wel of niet op. Pien

Nick Altena schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:08:


Nee, schaken lukt ook niet. Er moet wel een gemeenschappelijke interesse zijn, of een nuttige mededeling. Onafgebroken nietszeggende social talk doen ze niet zo aan - lekker rustig hoor: met ponies wonen.

E.

Nick Altena schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:10:

Elska op het plaatje IS mijn vrouw/partner/of-hoe-je-t-noemen-wil, al een jaar of 6. Zie: http://home.wanadoo.nl/mh/artworks/cv2.htm

e m kraak schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:41:


Nu heb ik wel gemerkt dat paarden die alleen staan, dus niet in groepsverband, zich meer - en sneller richten op de mens, in dit geval, ik denk vanwege de behoefte aan sociaal contact, veiligheid en bescherming. Staan ze eenmaal in een groep hebben ze de mens veel minder nodig. Ik heb dat gemerkt aan BD in een voor haar eenzame tijd. Ze kon toen werkelijk op mij inspelen (ook door mijn schuldgevoel omdat ze alleen stond. En pas in de groep is ze meer paard geworden, zo zelfs dat ze me soms negeert. Toch vind ik dit laatste veel gezonder, wie ben ik om mijn paard zo overdreven aan mij te binden ? Pien

Spirithorses schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:49:

Maar wat dan als je pony jou bindt, en daar overduidelijk veel moeite voor doet? Niet uit gebrek aan "kudde" overigens, want er zijn wel jaren voorgekomen dat het hier helemaal afgeladen met ponies was al hoop ik dat niet meer mee te maken... momenteel nog maar 6.

e m kraak schreef op zondag, 9 mei 2004, 2:00:


Hmm, tja, heb ik ff niet zo gauw een antwoord op. Bedoel je dat zij jou verkoos boven de groep pony's ? Pien

Spirithorses schreef op zondag, 9 mei 2004, 2:05:


Geen twijfel over mogelijk. Zijn ook een hele rits getuigen van. In eerste instantie wist ik vanuit mijn eigen blokkades niet eens wat ik er mee aan moest tot een goede vriendin me aanraadde "waarom eigenlijk niet, als het goed voelt?" Nou ja, sindsdien hebben we het gezellig.
Overigens "mogen" de andere ponies ook wel binnen hoor, maar die hebben daar even duidelijk geen behoefte aan! Nou ja, incidenteel... maar da's toch heel wat anders.

Maar wat die communicatie betreft - de ponies zijn nmm handiger in mensentaal dan ik in ponytaal. Het past mij prima om aan Draupnir te kunnen vragen "breng me es naar <een van de vele plaatsen hier in de buurt die hij kent>
Dat is eigenlijk allemaal begonnen toen ik stopte met "normaal rijden".

Truste, Egon.

e m kraak schreef op zondag, 9 mei 2004, 2:22:


Ik klets ook heel wat af hoor met de meiden, ze kunnen behoorlijk veel begrippen. En ze hebben humor
Maar ook in een nare situatie helpt praten of zingen wel degelijk, toen Brella pas werd geboren moest ze al aan een oogje geopereerd, halstermak was ze natuurlijk nog niet. Toch moest dat oog steeds gezalfd, de eerst dagen ging dat nog goed met kriebelen en kletsen, maar ja die zalf prikte wel, dus ook door stem en zingen e.d. moesten we haar stil kunnen laten staan. Als we dan NIET bezig waren met die nare zalf hebben we geoefend met het halster rustig om doen.
Na een paar dagen was het halster geen enkel probleem meer om aan en af te doen. Toen werd het oog verzorgen wel iets makkelijker, anders waren we zeker een half uurtje bezig , toen ze het halster zonder enge bijbedoelingen gewoon aan kon, kon het ook met het verzorgen, en zat de zalf er een stuk makkelijker in. Toch wel de tijd voor uit blijven trekken door te kletsen en moppen te vertellen hoor.
De dierenarts die wij toen hadden vond eigenlijk dat we haar met dwang halstermak moesten maken, ik heb nu nog steeds het idee dat zonder dwang het veel sneller is gegaan. Ze heeft ook nooit gehangen als toen we haar leerden vast te staan. Ooktoen met kletsen en tijd, als ze wat trok gewoon wat meegeven met het touwtje, zodra ze niet meer trok alle druk weg. Na drie keer verbaal en braaf en goedzo was het klaar.
O ja en met dat springen of steigeren wat ze deed bij mensen, ik weet niet meer wie het schreef, maakten we ons wel groot, maar idd was er wel vergeten bij te schrijven dat er ook een NEE bij hoort, dus idd ook verbaal. De meiden roepen me nu, ze willen naar de wei )

Groeten Esther

Nick Altena schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:08:
Ja heel veel denk ik. De ene gebruikt de stem meer zoals bijv. de mijne, de andere meer lichaamstaal zoals misschien Damian.
Maar zoals ik al zei, bij iedere hinnik hoort een bepaalde houding, uitdrukking van Isabella. Een normale begroeting is meestal met haar hoofd laag of gewoon normaal. Maar een roep in de trant van He ik wil ook mee! dan straalt haar hele lichaam energie uit, hoofd zo hoog mogelijk, oortjes erop en heldere wakkere ogen. Zo van zie je mij staan, ik ben er klaar voor. Aangezien ik dat niet zie als ze alleen zo zou gaan staan in de uitloop, moet ze er dus wel bij roepen om mijn aandacht te trekken, anders heeft ze niets aan haar lichamelijke houding. Misschien weet ze dat wel.

Maar nu denken sommigen misschien dat het echt komt omdat Isabella alleen staat. Nou kan je verzekeren dat ze het bij de vorige eigenaar ook al deed. Ze stond daar in de kudde en ergens achteraan op het land toen wij haar de eerste keer zagen. Ze viel dus op door luidhinnikend te komen aandraven. Ja dan trek je echt wel de aandacht hoor. Zij is het dus geworden.
De fokker mistte haar daarom al een beetje vertelde hij eens, maar nu heeft hij er weer eentje, en wel Isabella´s zus doet het ook. Kan toeval zijn overigens.

Maar alleen hinniken zegt inderdaad ook niet zoveel. Er hoort echt een lichaamstaal-houding bij. Maar is dat bij ons ook niet zo. Als wij boos worden en harder gaan praten, kijken wij dan ook niet boos. Een dove zal aan ons ook wel zien dat we boos zijn op dat moment. Dus onbewust doe je veel met je eigen lichaamshouding. De meeste mensen letten daar niet op. Ik kan Isabella best vragen te komen, maar als ik zelf boos en rechtop blijf staan, dan komt ze echt niet hoor. Al zou ik het op de zelfde manier vragen als anders. Dan gaan alleen die oortjes op en neer en zie je gewoon een blik in haar ogen van, mens wat wil je nu? Ze is dan ook duidelijk verward.

Overigens over dat in de manegeles rijden. Ja dat klopt van die term galop of zo. Niet dat dat bij ons zo vaak gebeurd, want wij rijden dus niet binnen, maar ik projecteer dit even op mijn eigen pony. Als wij met de kar gaan rijden kletsen we ook veel. Toch haalt Isabella altijd de door haar bestemde woorden er tussen uit. Maar ze luistert wel mee, want dat zie je aan haar oren. Ze luistert ook naar andere geluiden in het bos. Ze luistert eigenlijk continu. Maar een fluitende vogel zal haar niet aan draven krijgen, dus ons geklets ook niet. Maar als ze haar naam hoort en draf erbij, nou dan is ze ook direct weg. Overigens werkt dit met oooRRRen ook. Het gaat bij haar puur om de RRR, maar dan wel op een specifieke manier uitgesproken. Sterker nog, mijn man krijgt haar met het woordje DRAF niet in draf hoor. Hij spreekt het anders uit.

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:19:

Haha dat had ik ook ooit op een manege paard dat tevens huifkar paard was. In de galop, ik werd afgesneden en zeg eigenlijk HO tegen het paard, maar meer bedoeld als kijk uit. Niet denkt dat beest, ik moet stoppen. Dus die graaft haar hoeven in de grond en stopt (dus vanuit de galop). Nou dan lig je ook tussen de oren hoor en de rest lachen.

Maar dit is niet wat ik bedoelde met communiceren. Dat is gewoon een paard termen leren. Isabella kent zo ook gras, brokjes, braaf, enz. Met haar manier van uitdrukken kan ze er ook zelf om vragen. Hoef op de tegel (ja exact de juiste) waar altijd gemaaid gras komt te liggen is toch duidelijk teken dat ze nu graag wat gras wil hebben. Maar lopend naar de hooivoorraad en omkijkend of ik volg is een teken dat ze dan liever hooi heeft. Om brokjes schooit ze nooit overigens.

Maar goed, voordat ik een heel verhaal over Isabella weer ga zitten vertellen wil ik eigenlijk nog even over dat kakelen beginnen.

Wij hebben ook zo´n kakelgroepje hoor. Allemaal dames, dus je begrijpt het wel haha.
Maar daar zit er eentje bij met een piepstem en altijd snel nerveus. Nou en of de paarden daar nerveus van worden. Als er wat gebeurd dan worden ze niet rustiger door deze mevrouw. Kan zij ook niets aan doen, maar het kan wel eens heel vervelend zijn. Een menselijke stem heeft wel degelijk indruk op een paard. Als je zelf maar rustig blijft in paniek situaties gaat het veel sneller weer goed dan dat je zelf ook druk en een hoge stem gaat aannemen.

Hmmm wat ben ik weer lekker helder in de uitleg. Maar denk dat jullie het wel begrijpen wat ik bedoel.

Communiceren zonder woorden gaat bij mij wel moeilijker. Dit omdat Isabella altijd al geluid maakt en dan maak je vanzelf geluid terug.

Soms ook helemaal zonder. Lekker ontspannen samen met eigenlijk niets speciaals bezig zijn. Maar elkaar toch begrijpen en aanvoelen.
Ze kan dan plots wel eens een diepe zucht slaken overigens.
Ook communicatie.

Groeten,
Ingrid

Jeetje, wat gaat dit topic snel! hahaha...
Kan bijna niet reageren joh

Tamara heeft ook nooit die lage begroetingshinnik laten horen, tot nu dan...ze staat nu sinds kort bij iemand om verder ingereden te worden en nu hinnikt ze zowaar elke keer als ze mijn voetstappen hoort :)
Dus Annick, geef de moed niet op, Tamara hinnikte vrijwel nooit en nu dus wel (misschien ook iets wat op latere leeftijd komt?)...

Verder communiceert Tamara ook meer met haar lichaam en houding i.p.v. hinniken, wat Pien al zei. Datzelfde gedrag zie ik bij Tamara ook.

Dan over met het touw zwaaien, vind ik eigenlijk een heel interessante gedachte Nick. Het zou namelijk best wel eens kunnen, maar is het veilig genoeg om zoiets uit te proberen?
Ikzelf heb ook wel eens met een emmertje staan zwaaien (omdat ik toen niets anders had) en dat hielp ook heel goed (maar ja, kan een paard daar ook een soort van toon in horen? dat is de vraag dan weer).
Bij sommige paarden is er echter meer nodig en ik denk dat geluid maken dan ook een behoorlijke impact kan maken.

Er is al eens een 'discussie' geweest over het gebruiken van geluid en wat voor impact dit op je paard kan hebben. Ikzelf heb het bij mijn Shetlander weleens geprobeerd. Ik wilde er langs en hij wilde dus echt niet opzij...ik dacht bij mezelf: "Hmmm,laat ik nu eens dat hoge geluid nabootsen wat Tamara altijd doet"...en verrek! het werkte meteen. Mijn Shetje wist niet hoe snel die opzij moest!...ik denk dus wel zeker dat het een middel kan zijn om iets duidelijk te maken, maar heeft dit een positieve of negatieve invloed op de langere termijn? Dat is wat ik graag zou willen weten, de impact die het maakt op een paard en of de boodschap wel de goede is zeg maar...
Op de lijst hadden we het toen erover of die 'gil' die een paard maakt, juist bij dominante paarden hoort of niet. Daar was nogal wat twijfel over.

Groetjes,
Linda

Spirithorses schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:49:

Hoi Pien,
Zie mijn vorige verhaal ergens tussen de vele tekst door.
Isabella was ook al `zo hinnikerig´ toen ze nog in de kudde stond.
Ze schijnt altijd op mensen gericht te zijn.
Tijdens de keuring stond ze liever bij de mensen te buurten dan bij haar soortgenoten.

Ze is normaal opgevoed door haar eigen moeder en ze worden bij die man ook pas heel laat gespeend. Gaan dan weer met alle jaarlingen tegelijk een wei in. Ze is tot haar 3,5 jaar in de kudde gebleven voordat ze bij ons kwam. Ze staat alleen. Heb haar wel eens bij de buurman gezet (ook een shet, maar een ruin), maar direct bonje. Ze wilde hem niet op haar wei hebben dus rammen.
Met het hengstje gaat het soms beter (ja vind je het gek haha), maar ook vaak genoeg kan hij een knauw krijgen hoor.

Beetje contactgestoorde pony dus misschien.

Groeten,
Ingrid

dan...ze staat nu sinds kort bij iemand om verder ingereden te worden en nu
hinnikt ze zowaar elke keer als ze mijn voetstappen hoort :)
wel (misschien ook iets wat op latere leeftijd komt?)...
Zou inderdaad best wel kunnen hij moet pas 2 worden.
alleen als hij opgewonden is maakt hij een piep geluid.
ik maak me niet echt zorgen erom.
in de groep is hij ook een eenling, hij speelt wel, maar is ook graag
alleen.
zijn buurman op stal kent mij ook heel goed en begroet me dan ook als ik
binnen komt, al is het alleen omdat hij weet dat ie voer krijgt haha.
Annick

annick schreef op Sun, 9 May 2004 10:21:05:
Hoi Annick,

Ik zou me er ook zeker geen zorgen om maken als ik jouw was.
Kijk als jij helemaal niet op je zou reageren, noch met hinnik, maar ook niet met oortjes naar je toe (dus lichaamstaal) ja dan zou je misschien wel even moeten gaan nadenken.
Maar als je gewoon goed met hem om kunt gaan, alleen hinnikt hij niet, dan is er niet veel aan de hand.

Bij het hengstje van de buren dacht ik eerst ook dat het beest niet normaal was. Hij was na een krappe 3 maanden (veel te vroeg in mijn ogen) al gespeend en had in alle opzichten een achterstand. Hij kon ook niet hinniken, wist eigenlijk volgens mij niet dat hij een paard was. Galoppeerde niet, draafde niet, altijd bonje met de ruin.

Maar nu is hij 2,5 en als ik nu met Isabella langs kom, dan gaat hij aan het knorren. Continu bij die merrie in de buurt willen zijn, de ruin kan nu een knauw krijgen: ze is van mij !!

Maar hij hinnikt nu sowieso meer. De ruin die gilt echt als hij hinnikt, maar het hengstje hinnikt veel lager (dus is ook niet altijd zo dat een hengst gilt). En hij rent af en toe door de wei en bokt ook eens een keer. Hij heeft dus door dat hij paard is nu.

Groeten,
Ingrid