I'm just back from the Cleveland Clicker Expo, and my head feels
stuffed to the rafters. You'd think after six or seven Expos, some
of the lectures would start to sound stale, but not so. It doesn't
matter how many times I hear the lectures on clicker basics, there is
always a new twist, a new angle that emerges.

The "ah has" from the Expo are too many to list, but I will share
some highlights. On Monday after the Expo we had a Faculty meeting
to discuss plans for next year. The meeting is something we all look
forward to because Ken Ramirez generally brings video clips of his
current training projects. Ken is the Director of Training at the
Shedd Aquarium in Chicago so he's always got something fun he's
working on. This year's video highlights included some work he's
been doing with beluga whales at an Aquarium in Japan.

Belugas apparently blow air rings the way some smokers blow smoke
rings. The behavior is not well understood and there is no clear
predictor of when it will occur. You could watch for days and never
see the bubble rings, but by chance a Japanese film crew happened to
be on hand at one point when the whales were blowing bubbles. They
got some beautiful photos of the rings. The zoo started using the
images in their advertising, but then of course the public wanted to
see the whales blowing rings. So the zoo needed to get the behavior
on cue.

The whales were in tanks with glass side walls so people could watch
them swimming under water. The trainers wanted to be able to cue the
whales to blow air rings at the audience. The problem was they
didn't know how to get the behavior in the first place. They
couldn't rely on capturing the behavior since it occurred so
irregularly. So getting bubble rings on cue was the training
problem the zoo asked Ken to help them solve.

Ken's solution illustrated everything I love about clicker training -
the weaving together of a solid understanding of the science of
clicker training with good training technique and creativity. He
started with a behavior the whales had solidly on cue - spitting
water. They would come up to the edge of the tank and on cue spit
water at the trainers.

So Ken started by asking the whales to spit water while they were
under water. The whales readily transferred the behavior. The
movement of their lips for spitting was similar to that of the air
blowing behavior, but spitting water under water didn't create the
same charming visual effect. It was however a good beginning. The
next challenge was getting them to spit air.

When the whales blew air rings on their own, they would first swim up
to the surface and get a mouthful of air. So the next task was to
get the whales to hold air in their mouths. This was the truly
ingenious part. Ken used his own respirator. He cued the whales to
open their mouths and then inserted his respirator so they got a big
gulp of air. The whales seemed perfectly comfortable with this and
held the air obligingly in their mouths.

So the next step was to give the "spit water" cue and see what
happened. Ken gave the cue, and the whales responded by blowing an
air ring. It wasn't a very good air ring, but the whale was
definitely spitting out his air bubble.

To get a better formed ring, the trainers had to get better in their
timing. The trainers Ken was working with tended to click too late.
They were clicking when they could see the finished air ring, but
that's not the information that was most important to the whales.
They really needed to be bridged just as they were forming the bubble
ring. So, Ken started looking at shaping micro movements. He said
he got the idea for the solution in part from presentations he'd seen
at the Expo. Kay Lawrence's discussions about shaping micro-
movements in dogs got him thinking about doing something similar with
the whales.

To learn what the trainers needed to click, Ken had them study video
of the whales blowing bubble rings. He slowed the video way down so
they could see frame by frame what the whales were doing. Ken had
all the trainers watch the video over and over again until they could
recognize the changes and begin to see and respond to them in real
time. When he first showed us video of the whales blowing bubble
rings, it was hard to see what they were doing, but slowed down it
became very clear. You could see the whale form a round circle with
its lips, then pull them in and at the same time the shape of its
mellon (it's forehead) distorted. It creased in and a micro second
later, the whale produced the bubble ring. It floated through the
water, a beautifully formed ring of bubbles, as if the whale were
blowing kisses at the camera.

At this point Ken could reliably cue the whales to blow bubble rings,
but he was still supplying the air. The next step was to have the
whales get their own air. As a preparation for that he had the
aquarium's trainers include bubble blowing in the whales daily
training sessions. When he returned a couple of weeks later, the
whales had become practiced bubble ring blowers. So Ken did a
session with them where he gave the cue to blow a ring, but did not
first give the whales any air. The first whale spit water, but Ken
did not bridge and reinforce him. Instead he cued him again. The
whale hesitated, then went up to the surface, got his own mouthful of
air, came down and very deliberately blew it straight at Ken. Success.

Ken showed some enchanting video of the whales engaging with the
spectators. They blew their bubble rings straight at the people so
they floated towards them before bursting against the glass. The
rings looked like fairy rings floating in the water. The whales
began adding their own flourishes to the behavior, including blowing
bubble rings out their air holes! They would also blow a ring and
then do a back flip so they could "catch" the ring with their tail.
It was pure delight watching them.

Ik had het wel al eens gelezen geloof ik, maar daar staat ook niet echt een bevestiging of niet op dat artikel van die belgen. Dus het zou best kunnen kloppen...? Ik zal anders dit weekend eens precies kijken wat ze hadden geschreven en het eens vertellen :).

Geertje schreef op woensdag 28 maart 2007, 17:57:


GA daar maar niet van uit !!




Er stonden vele fouten op vele site"s die het toch echt "onderzocht " hadden...met bronvermelding en alles erbij.
Tot je gaat onderzoeken of de onderzoeken wel helemaal kloppen.
Als voorbeeld:
Gif opgenomen door de huid is er zo een... een hele grote fabel.... maar nog steeds overal te lezen....
Ook de melding die op de Gdvd site staat/stond (ik heb daar al even niet gekeken dus weet niet hoe up tot date ze momenteel zijn) zijn bij-elkaar geraapte teksten die verspreid over internet te vinden waren/zijn.

Een toonaagevende instantie zoals deze Gezondheids dienst voor Dieren....die verkeerde info gebruikt ....veroorzaakt een hoop verkeerde info voor andere "onderzoekers" !!!
Deze info wordt meestal klakkeloos overgenomen helaas.

Vooralsnog ga ik uit van de gegevens zoals op Esther haar site staat , omdat ik weet wat daar OOK onderzocht is.....nml. de onderzoeken

Nick

Met geweld kan je een hoop bereiken, met geduld, liefde en belonen
veel meer !

Huertecilla schreef op woensdag 28 maart 2007, 12:43:


Verspreek je je hier niet een beetje ?


Geen "natuurlijke" dragers dan hoogstens ?

Ofwel.... Beppie van de plaatselijke manege die op vakantie is geweest in VerWegistan en de wormpjes nog in d'r broek heeft hangen ....
klimt op haar paard.... die nu die wormbesmetting krijgt maar wel blijft leven....
Is dit paard dan geen drager ?
De andere paarden in die manege lopen dan dus geen risico op een besmetting ?

Waarom zou je dan nog dit paard ontsmetten als i toch blijft leven ?
Die wormen zijn dan toch net als die graantjes ... in een poep en scheet het lichaam weer verlaten ....en niet gevaarlijk meer ?

Hoe kan overigens een worm in Beppies broek wel die reis overleven...maar niet in ons Olland in die (warme !!! ) stal ?

Nick
Met geweld kan je een hoop bereiken, met geduld, liefde en belonen
veel meer !

Nick Altena schreef op woensdag 28 maart 2007, 18:30:

LOL LLL

Geertje schreef op woensdag 28 maart 2007, 17:57:


Op de pagina met de uitleg van de werking van de PA's staat een berekening.
De precieze hoeveelheden zijn niet bekend, maar de letale dosis gedroogde stof ligt tussen de 1-10% van het lichaamsgewicht van het dier, een dier moet dus vrij veel planten eten wil het de dodelijke dosis bereikt hebben. Ik heb een forse stengel laten drogen en gewogen, die stengel weegt na drogen 18 gram Als een dier 500 kilo weegt moet het minstens 5 kilo eten en dus…ONGEVEER 250…….stengels eten om 1 % van het lichaamsgewicht binnen te krijgen.
Het gaat dan om frequent eten. Hoewel kruiskruidvergiftiging de lever dus op een onomkeerbare manier kan beschadigen, is het effect van deze beschadiging op de gezondheid van een dier niet altijd onomkeerbaar. Tot op zekere hoogte kan de functie van de afgestorven lever cellen overgenomen worden door andere lever cellen.
Hooi is een groot risico, dan herkennen paarden het niet, dan kan er dus frequent gegeten worden en kan de lever niet compenseren.

Es

Marcia schreef op woensdag 28 maart 2007, 13:30:


nee, vooral veel denkwerk

Piet schreef op dinsdag 27 maart 2007, 9:51:


interessant Piet,kga het aan mijn DA geven ,spijtig dat er niet genoeg gelezen wordt door DA's.

Gr.Cedric

Nick Altena schreef op woensdag 28 maart 2007, 18:21:


De Gezondheidsdienst heeft geen verkeerde info, er staat op die website dat het niet bekend is wat minder dan 1 % in het hooi voor effect heeft.
Het is dus niet bekend in hoeverre een paard PA s kan opnemen.
Meer als 1 % geeft problemen. Het hangt met name om hooi , ( vers eten gaat om uitzonderingen of voedselschaarste) het is gewoon niet bekend wat een halve % doet en of de lever dan wel kan compenseren. Natuurlijk moet er helemaal geen Kruiskruid in het hooi zitten, maar op zich zijn de gegevens van de Gezondheidsdienst neutraal, er is geen wetenschappelijke informatie over kleinere hoeveelheden JKK en ziekteverschijnselen of sterfte.
Ik begrijp ook goed waar deze vragen vandaan komen, het gaat om het idee dat het gif 'stapelt'. Het is de schade die stapelt in de lever als de lever niet meer kan compenseren, niet het gif. Heel simpel kun je stellen dat een paard PA s op kan nemen, alleen de hoeveelheden zijn niet bekend, dat kan per individu verschillen, maar ook per populatie planten en het PA gehalte.

Es

Cedric Coucke schreef op woensdag 28 maart 2007, 20:52:


Hi Piet en anderen,

Ik zou graag mijn steentje bijdragen ivm koliek,heb namelijk ook een pracht van een merrie (10 jaar) verloren aan koliek.
Noem het bemoeizucht maar ik volg wel wat er hier in Dubai gedaan wordt met koliek en praat er over met DA .
Ik denk dat pijnstillers niet meteen een goede zaak zijn bij koliek(ik hoor jullie al denken en maar goed ook)
Volgens mij is het geven van een pijnstiller niet hetgeen een paard moet hebben en wel om de volgende reden:
Bij koliek en pijnstiller zal het paard geen pijn hebben maar de darmen en spieren zullen in spasme blijven.
Volgens wat ik hier ervaar is een spierontspanner van veel groter belang en zal de overlevingskans hierdoor vergroten.
Als ik hier een geval van koliek zie en de DA is er niet dan spuit ik 20 cc i.v buscopan in en dit brengt meestal snel soelaas.
Graag jullie mnenig en commentaar.

Gr.Cedric

Peter Donck schreef op woensdag 28 maart 2007, 20:26:

"nee, vooral veel denkwerk"

Dat zal Luc inderdaad volmondig beamen ! Z'n nachtrust laat te wensen over en ons (huidig) huis wordt vochtig van de stoom die uit z'n oren komt !

Peter, je (en Eddy ) maakt me wel nieuwsgierig naar je kennis en kunde ivm "natuur enzo"!
Weet je wat? Zaterdag hebben we op onze boerderij nog es een werkdag met 's avonds kampvuurke/ + drank enzo. We hopen steeds zoveel mogelijk vrienden hiervoor warm (en wij daardoor hulp) te krijgen. Uit ervaring weten we ondertussen dat de vrienden wel komen maar dat ze 't eerder warm krijgen van de drank dan van 't werken .
Bij deze ben je uitgenodigd om de boel ter plaatse es te komen inspecteren (en raad te geven? )

Cedric Coucke schreef op woensdag 28 maart 2007, 21:27:


Dat doet mijn da ook, buscopan spuiten. Een 3 jarig paard van een vriendin van me had vorige week 's-avonds ook zonder enige aanleiding koliek, niet op t gras geweest of iets geks. Zij heeft een andere da, die gaf idd pijnstillers en het paard moest naar de kliniek, want de da voelde de dunne darm. En dat schijnt niet goed te zijn. Paard is geechood, nachtje gebleven, volgende dag weer een echo gemaakt. Niets bijzonders en weer naar huis. Ik heb dus erg vaak koliek bij de paarden, gas-en/of krampkoliek tot nu toe. De da spuit dan buscopan en het paard knapt direkt op. Maar als er echt een draaiing ergens zit, ja dan is t wat anders denk ik.

Cedric Coucke schreef op woensdag 28 maart 2007, 21:27:


Je hebt ontzettend gelijk denk ik! Idd de buscopan zou al voldoende pijn moeten wegnemen door het verminderen van de krampen. Ik had gewild dat ik zo logisch na had kunnen denken toen mijn Idunn koliek had. Ze heeft toen 1x buscopan toegedient gekregen van de DA en ook pijnstiller. De pijnstiller moesten we toen zelf om de zoveel tijd blijven toedienen. En de buscopan kwam niet meer ter sprake. Ze is aan de pijnstiller overleden....

Saskia

Moniek schreef op woensdag 28 maart 2007, 13:11:


Hij schrijft er heel weing over, hij is meer de man van going with your horse. Hij zegt:

"
I don't think I understand or could talk about the spiritual method, even
if I did get good enough to understand it.

L'Hotte (dead dressage dude) studied under three masters of each
Discipline. Baucher taught submission, Comte D' Aure allowed his horse
more freedom, and Rousselet worked his horse in a spiritual way.
L'Hotte concluded that Bauchers methods were more suited to riding indoors,
and D'Aure's methods were essential for riding out doors.
"Rousselet, concludes L'Hotte, belongs to an equitation of the past. The
equitation of the eighteenth century." Rousselet rode without hands or legs
as L'Hotte put it.
"

Toen ik Russ schreef dat spiritueel rijden er is, als je helder gewaar bent van dat wat is, zonder dat gedachteninhouden waarheid en leiddraad zijn. Schreef hij dat hij dacht dat dit de eerste stap is en nog niet het einddoel.

Voor mij is spiritueel leven ook spiritueel rijden. Het heeft niets te maken met hoe goed je paard gehoorzaamd of getraint is. Op zijn best kun je zeggen dat je eigen heldere kalme staat van zijn, gereflecteerd wordt in je paard, en de eenheid die er altijd al is, bewust beleeft wordt. En in die eenheid lijkt alles niet alleen zonniger het is het ook.

Mensen kijken naar de buitenkant, maar daar is het begin en einddoel van spiritueel rijden niet zichtbaar. Tenzij je die kalme helderheid zelf verwezelijkt hebt, kun je het nergens ontdekken. In werkelijkheid is het de realiteit van alles! Slechts de illusies van gedachtes - die voor waar aan gezien worden - crieëren illusionaire conflicten en illusionaire onvolmaaktheden. In werkelijkheid is de eenheid altijd al een gegeven. De kunst is hiervan bewust te worden en dan op je paard te gaan zitten

Mij heeft meditatie en Byron Katie me erg geholpen hier verder mee te komen, en ik probeer die helderheid te behouden als ik bij Jur ben. Dat lukt maar matig kan ik je zeggen. Trainings gedachtes die van alles willen verbeteren telkens, zijn te krachtig om helder en ontspannen te blijven. Jur zal dit zeker in de gaten hebben en zich net als een kind constant gecontroleerd en beoordeeld voelen. Zo heeft denk ik iedereen zijn eigen soort gedachtes die weg halen uit helderheid. En dat is niet de beste manier om bij je paard te zijn.

Groetjes, Michiel

Cedric Coucke schreef op woensdag 28 maart 2007, 21:27:


Ik kan het alleen maar met je eens zijn, Cedric.

Isabel