Christel Provaas schreef op donderdag 14 juni 2007, 7:42:


Hier ook zéér uitgesproken voorkeuren en soms voorkeuren die wij als mens niet snappen.
Meestal kiezen ze toch wel voor gelijkaardige in temperament ras en karakter, maar soms ook maken de paarden combinaties die wij niet hadden kunnen bedenken. Zo heeft het bijna een jaar geduurd voor onze twee Fjorden mekaar gingen accepteren (merrie en ruin), ze moesten aanvankelijk helemaal niks van mekaar hebben, nu gaat het beter, maar als we Izzy zouden laten kiezen wandelde ze zó naar de Winnergroep want daar staat haar vriendin Oakley (die ook iets ponnie-achtigs heeft). Maar Winner (Quarter/welshK) zet haar d'r zó uit en die gaat geen deurtje lopen openmaken.

Chispa de nieuwe Andalusiermerrie vindt werkelijk nérgens aansluiting, zij wordt overal nijdig bekeken en ze proberen haar zelfs door het hek heen te grazen te nemen. Waarom? Ik weet het niet. De kleur? Zij is de enig witte hier, terwijl ze hetzelfde temperament heeft als de Arabieren, zou je toch denken....

Pien

Els Kleverlaan schreef op donderdag 14 juni 2007, 8:15:



Ik lees hier wel wat herkenbare dingen dus ik ga eens een gokje doen naar wat er mogelijk aan de hand is. Gokje want ik ken het paard niet, als het verhaal niet op je situatie past dan vergeet je het maar weer

Ik ken de geschiedenis van het paard natuurlijk niet, maar het klinkt alsof ze last heeft van (verkeerde) aangeleerde gewoontes, en vervolgens van weglopen als vlucht van iets wat ze niet begrijpt, iets waar ze niet bij wil zijn, of zelfs gewoon uit protest omdat ze geen zin heeft iets te doen of te begrijpen.

Als dat zo is denk ik dat je terug moet naar de basis (op de grond en in het zadel) om te proberen de communicatie duidelijk te stellen en een band te creeëren waarin zij heel erg haar best voor jou wil doen. Als ze je met zekerheid begrijpt en graag wil, komt vervolgens het moeilijkere stuk, het wegrennen als reactie op alles wat haar niet zint weg trainen en rust -niets doen- als haar topprestatie belonen.

Uit eigen ervaring, ik heb een 16 jarig paard met een wegloop-probleem. Ik kan hem prima buiten rijden, maar moet er wel mijn hoofd bijhouden. Het mag nl. niet (nooit) zo ver komen dat hij in de oude gewoonte hervalt, want dan zetten we een stap terug. Dat wil zeggen dat ik alle situaties die wegloopreacties kunnen uitlokken zo veel mogelijk voor moet zijn.
Het heeft ongeveer een jaar training gekost om zijn wegrennen en luchtsprongen onder het zadel er zo goed als helemaal (maar niet volledig) uit te krijgen. Bitloos gaan rijden is in het opbouwen van een verstandhouding essentieel geweest.
Ik sleep ook af en toe een boom, gaat prima, beter dan rijden zelfs.
Maar voor de kar: nooit. Niet zonder bit, en al helemaal niet met bit. Daar is het paard niet meer geschikt voor.
'Zo goed als helemaal' is niet helemaal, en hij heeft af en toe een off-day, of ik maak af en toe een fout waardoor we een stap terug zetten. Of er duikt iets op uit zijn verleden -dat ik niet ken- wat opnieuw een weigering om mee te werken uitlokt.
Met een kar er aan, op de openbare weg vind ik eigen initiatieven van een ongehoorzaam paard onverantwoord. Ik leg me er dus bij neer dat dat met die van mij niet gaat lukken. Je kan helaas niet met de spons door hun geheugen vegen.
Ik zeg hierbij uiteraard niet dat jouw paard geen betrouwbaar menpaard is (of kan worden). Ik wil er alleen op wijzen dat het probleem wat zich stelt los kan staan van het bitloos mennen, en dat bitloos mennen misschien pas zal gaan als dat onderliggend probleem opgelost is.

Groetjes,
Elke

ElkeW schreef op donderdag 14 juni 2007, 9:37:


Hoi Elke, bedankt voor je reactie.
Wat jij schrijft komt mij heel duidelijk over. Froukje zoekt altijd een aanleiding om weer te kunnen gaan rennen. En ze heeft wel meer dingen (zoals bijten) om aan te geven dat ze niet wil wat wij willen. Terug naar de basis is voor ons best moeilijk, omdat we niet weten wat de basis nou eigenlijk is. We hebben jarenlang "gewoon" les gehad, maar dat ging nog met zweep en spoorgebruik en niet luisteren was een zwaarder bit erin. Helaas zijn we niet zo gefortuneerd dat we er nu veel geld in kunnen steken. Daarom probeer ik, aan de hand van wat boeken en veel op internet lezen, de basis te zoeken.
Daarbij komt dat we langzamerhand het idee kregen dat de problemen die we hebben met Froukje van lichamelijke oorzaak waren. Sinds ze van de ijzers is, is ze veel beter gaan lopen, ze kan stelling geven, iets wat ze al die jaren dat we haar hadden niet heeft gekund. En bitloos loopt ze onder het zadel veel meer ontspannen dan ze ooit heeft gedaan. Maar goed, wat jij al aangeeft, wat er jarenlang fout in is gestopt, heb je er natuurlijk niet zomaar weer uit.
We zijn nu weer met mennen begonnen, omdat ik zelf momenteel niet kan rijden en zelfs niet wandelen of longeren. Omdat zowel John als ik er inmiddels van overtuigd zijn dat een bit meer kwaad doet dan goed, wilden we het zonder proberen. Met bit is het echt geen kamikaze langs de weg. Ze laat zich vrij gemakkelijk overal langsturen, enige is dus dat ze altijd hard wil. Verder loopt ze altijd scheef naar de sloot te kijken, om te zien of daar niet iets is waar ze bang voor kan zijn. Dat is de reden waarom ik ook zonder oogkleppen wil proberen, dan hoeft ze haar hoofd niet meer helemaal te draaien en kan ze evengoed de sloot zien. (Ik weet nu niet meer of dat wel zo slim is...)

Wat is er het afgelopen jaar wel al veranderd met Froukje:
Ze bijt nauwelijks meer. Als ze het toch weer probeert, blijf ik naast haar staan met mijn hand op haar hals, of ik krabbel aan haar borst. Wil ik dan de singel of haar voet pakken, doet ze nog wel haar oren in haar nek, maar ze bijt niet. Ik trek haar voet niet meer van de grond, maar wacht tot ze hem zelf optilt. Daar beloon ik haar dan voor. Het duurt soms even, maar het gaat altijd goed.
Verder heb ik door het op blootsvoets overgaan, heel veel met haar gewandeld. Voorheen was dat werkelijk geen doen en hing je continue aan haar hoofd om haar bij je te houden. Nu loopt ze braaf achter me aan aan een los touwtje en maakt alleen zo af en toe een uitstapje naar de berm om gras te pikken. Aan de hand schrikt ze ook vrijwel nergens meer van en als ze ergens bang voor is blijf ik wachten tot ze het goed heeft gezien en kan ik haar er zo langs mee nemen.
Het vertrouwen groeit dus wel. Zodra ik weer op de been ben, wil ik ook in de bak met haar aan de gang gaan. Oefeningetjes vanaf de grond en in het zadel. Maar ik denk dat het gezien haar leeftijd toch niet te verwachten is dat ze nog helemaal een "braaf" paard wordt.

Els.

Marcia schreef op dinsdag 12 juni 2007, 16:14:


Tuurlijk mag je dit toelaten, vertrouw gewoon op wat je zelf voelt, hoe de paarden het bedoelen. Volgens Chris Irwin is inderdaad achterhand naar je toe een grove belediging... Het is wel zo dat zijwaarts naar je toe en achterwaarts naar je toe voor het paard dominante bewegingen zijn, eens ze het geleerd hebben doen ze het dan ook graag. Maar als je met je paard goede afspraken hebt is er volgens mij geen enkel probleem. Het lijkt mij juist heel erg leuk wat je doet, voor alle partijen!

e m kraak schreef op woensdag 13 juni 2007, 12:32:


Ik denk ook van niet, en dan nog zeker bij paarden, omdat schimmels maar pas op oudere leeftijd echt wit worden. Tegen dat ze echt opvallen kunnen ze al veulens geproduceerd hebben.

Nathalie

Spirithorses schreef op woensdag 13 juni 2007, 23:55:


Jolien heeft natuurlijk, met haar 14 jaar en toch al (bijna) volgroeid, een piepklein poepje
Uitgroeien zal ze niet meer denk ik. Ze rijdt nu met een shetlandzadeltje voor kleine kindjes, zo'n 10 inch geloof ik, met een handvat er aan, je kent ze wel, die kleine zadeltjes en haar poep past er netjes in

bendankt voor asvies
bedankt voor advies

Ik heb mijn paardjes ook alweer een uur binnen staan. Ze waren flink aan het rennen. Ik zag op internet deze dazenval...kennen jullie deze, en wat zijn jullie ervaringen ermee? Hij is wel kostbaar, maar als hij echt verschil uitmaakt dan wil ik er nog wel over denken om hem aan te schaffen.

http://www.dazenval.nl/

Groetjes Jolanda

Els Kleverlaan schreef op donderdag 14 juni 2007, 10:20:



Elke's verklaring is waar ik zelf ook aan dacht bij het lezen over Froukje. Ik kan me niet voorstellen dat een paard (zeker koudbloed) voor het plezier zo hard rent. Dan zou ze dat in de wei ook doen. Ze doet het denk ik (kan ook fout zijn!) omdat ze denkt dat het haar iets oplevert, omdat ze denkt dat het zo hoort.


Vond ik ook zo moeilijk vroeger. In de dessuurboeken ging het daar ook altijd over, dat de basis goed moet zijn, maar wat was dat dan? Stappen, draven en galopperen? Dat konden we toch al? In de dressuurles werd het ook niet zoveel duidelijker, alleen ingewikkelder. Pas toen ik met Parelli begon snapte ik wat de echte basis was en wat mijn dressuurleraar bedoelde (hij had het altijd wel gezegd, alleen begreep ik het niet). Zoals ik lees ben je al goed bezig!


Kijk eens wat er al allemaal veranderd is, dat zijn de echt belangrijke dingen, dat zijn geen kleine dingen.

Ik wil wel nog even vermelden dat Olivier (van op Equistyle) met zijn (normale, niet abnormaal loperige) fjord ook heeft geprobeerd met de Dr. Cook te mennen en dat de fjord ineens ook alleen nog maar kon galopperen.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Eva Saegerman schreef op donderdag 14 juni 2007, 10:48:



Ken je Eline(ke)? Zij zit op het NH forum wel geloof ik. Zij heeft voor haar shet een mooi westernzadel, mogelijk op maat gemaakt. Zij weet vast meer, en wie weet heeft ze nog andere zadels dan die die ik gezien heb...

Groetjes aan dunne en dikkere poepjes!

Unartica schreef op donderdag 14 juni 2007, 10:50:


Ik heb hem nagemaakt met een oude zwarte cementkuip, vliegengaas en plasticflessen. Zal eens een foto'tje maken. Hij hangt pas op en heeft al enkele dazen gevangen, maar lang zoveel niet als ik kan vangen als ik naast mijn donkerbruin paard op de wei ga staan. Wordt vervolgd.

Marcia schreef op woensdag 13 juni 2007, 17:30:


Dit jaar laat ik ze bloten, maar vorig jaar heb ik ze laten klepelen.
In mijn wei staan ook veel boterbloemen, maar die worden niet opgegeten als ze afgemaaid zijn....

Groetjes,
Annelies

In mijn omgeving heeft iemand een dravermerrie van een jaar of 10. Ze had deze verkocht (voor weinig omdat ze echt paarden teveel heeft), maar de nieuwe eigenaar heeft een klinisch onderzoek laten doen en daaruit zou gebleken zijn dat het paard RV en RA niet goed zou lopen. De oude eigenaar had altijd gewoon zonder problemen op het paard gereden.
Het paard is nu weer terug bij de oude eigenaar die het paard echt kwijt wil: te weinig weiland omdat ze sinds enige tijd minder land kan huren en teveel andere paarden.
Wat denken jullie: is er nog hoop voor dit paard. Eigenlijk is het een tweede kans paard, maar ik begrijp dat Pien er daar al teveel van heeft.
Het paard kan overigens ook tolten.

Moniek

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 12 juni 2007, 10:30:


Sprak net de buurvrouw en die gebruikt dazenspray van Atex. Werkt volgens haar erg goed en houdt ook de vliegen weg. Ze had ook een roller van hetzelfde merk om spul op het hoofd aan te brengen. Én gebruikt het ook zelf als ze in het bos gaat rijden. Het stinkt wel behoorlijk.

Els.

Ik vind dat Eddy gelijk heeft met die veel te hoge neusriem. (Eddy zal nu wel verbaasd zijn want we hebben er afgelopen maandag nog over gediscussieerd maar allá). Hij zit ook wel érg hoog en werkt dermate lief en zacht dat Froukje daar maling aan lijkt te hebben. Ik heb voor mijn Fjorden toch net iets meer aan neusriem, ja, iets meer inwerkend.
Oké, afgezien van pijn, ongemak, oude gewoontes etc waar we het al zo vaak over gehad hebben, is veel ook een kwestie van training , consequentie en timing. Van jou, Els, weet ik dat dat allemaal wel goed zit. Je was hier vorig jaar en je ging goed met de paarden om (naar mijn mening en maatstaven).

Training dus!
Maar je hebt ook te maken met het karakter van een paard, met het dóór willen gaan, lopen, lopen, lopen, niet te stoppen.
Ik heb ook zo'n Fjord; (Izzy) ik heb haar nét nog twee uur buiten gereden. Zij is ook zo'n loper, zij het een stuk gecontroleerder dan Froukje, maar als ik haar haar zin geef gaat de knop op 'aan' en stopt ze pas weer wanneer ze voor d'r berg hooi staat. Zo is ze nou eenmaal.
Ik ben al jaren bezig daar een subtiel werkend paardje van te maken, en dat is me voor het grootste deel ook gelukt tot het moment dat haar karakter en temperament het komen overnemen en dan wil ze gewoon lopen. En moet ik wel eens wat vaker aan die teugels gaan.

Houd ik haar onder een bepaalde grens dan blijft ze braaf luisteren naar zit, stem en rijd ik haar losjes met een lange teugel. Komt dat temperament eenmaal boven dan 'moet' ze lopen, liefst voorop.

Dat doet ze met en dat doet ze zonder bit, is geen enkel verschil, 100 keren uitgeprobeerd onder alle omstandigheden.
En dus heben we haar een bitloos hoofdstel gegeven dat wat meer inwerkt. Met een leren gevlochten onbuigzame neusriem.
Het is zoals Eddy zegt : Beter een wat meer inwerkende neusriem dan een stuk ijzer in de mond. (Goh, wat zijn we het weer eens, Eddy )

Er zijn, onder het zadel en als het erop aankomt, nou eenmaal minder subtiele paarden. Kunnen ze op de grond nog zo leuk meewerken (Izzy is een heel braaf beginnerspaard op de grond, in stap en draf, maar niet in galop en al helemaal niet buiten op een bospad).

Verder: Je hebt dit zo te zien op de foto's op een redelijk open veld uitgeprobeerd. Zou ik niet zo snel doen, want een meer open veld is meer uitnodiging om eens lekker te gaan scheuren.
Ik zet mijn paarden júíst op de veldwegen hier, op de beton durven ze veel minder. En waarom niet eerst nog een tijdje onder het zadel zonder bit uitproberen? Of mis ik nou een stuk?

Pien

Moniek schreef op donderdag 14 juni 2007, 13:28:


Waarschijnlijk is dit paard door 'de mand gevallen' met een buigproef. De meningen over de buigproef verschillen nogal. Dit aangezien zeer veel paarden er niet helemaal lekker op lopen en het dus niet de meest zuivere methode is om te bepalen of een been wel of niet goed is. Ik zou na gaan of dit paard inderdaad met de buigproef is afgekeurd en eventueel zelf een buigproef af nemen om na te gaan hoe erg het paard er op kreupeld. Het paard moet zich in ieder geval na een paar meter hebben hersteld. De eerste paar passen mogen wat moeilijker gaan dan normaal.

Ik verwacht als ik jouw verhaal zo lees niet echt problemen en dat er dus nog wel hoop is voor dit paard.