Om een voorbeeld te geven hoe hoog alles daar wel is,
ziehier een foto van daar, ik weet niet of het er al veranderd is. is van enkele jaren terug, we zijn er ooit eens terug geweest om een fotoschoot te maken voor eindwerk van zus (boxen tekenen)

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 12 januari 2008, 19:45:


Dag Patricia,

London, is dat een model of een kleur?
Ik heb ook een Barefoot gehad. Ik vond het maar niks! Het opzij schuiven kan je nog opvangen maar ik vind het gewoon een slechte zit wanneer ik het vergelijk met de zadels die we nu hebben.

Maar vanuit het paard gezien? Ik denk echt niet dat Apache er last van heeft gehad.

Marianne

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 12 januari 2008, 17:53:


Hai Nathalie.. Echt goed dat je hier schrijft over Cesar. Ik zie je daar al zitten op dat bankje!! Maar tóch in goed gezelschap van Cesar die mag eten en jij krijgt ook je lee(s)rvoer.. Karen Pryor schrijft het boeiend hé..Ik vond het zelf wel heel beeldend geschreven. Hopelijk heb je tegen 2febr helemaal de rust om de info van Ken/Conrad te verwerken! :) Jij komt toch ook geloof ik hé..Nog even geduld. Sterkte.Myriam

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 12 januari 2008, 17:41:


Allé dat ziet er veel belovend uit, nog even volhouden en dan kan hij terug naar zijn eigen kudde!!! Ik blijf duimen...

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 12 januari 2008, 15:20:


Ik had weliswaar geen London, maar de Cheyenne, maar ik vond het helemaal niets eerlijk gezegd. Mijn merrie heeft een platte ronde rug en weinig schoft, dus schoof het zadel naar voren. Daardoor werden haar schouders zodanig belemmerd dat ze hele kleine pasjes ging maken. Heb een tijdje met dat zadel op een merens gereden, die had meer schoft en in eerste instantie leek het zadel goed te liggen, tot zij er drukplekken van op haar schoft kreeg (haren verschoven en sleten af, dus er meteen mee gestopt). Het leek wel alsof de kamer steeds meer over het paard heen zakte. We bleven maar aan de gang met verschillende inlages en ik werd er helemaal kriegel van.
Overigens vond ik het ook niet lekker zitten. Ondanks dat ze zeggen dat je veel bewegingsvrijheid in het zadel hebt voelde ik me toch in een houding gedrukt. Ik heb daarvoor twee jaar zonder zadel gereden, mijn zit was onafhankelijk genoeg.

Wie weet is de London anders en werkt het wel voor jou en jouw paard, maar wilde toch mijn ervaring even delen.
Heb nu overigens een Pegasso en daar voel ik me net de koningin in :)

Christel Provaas schreef op zaterdag 12 januari 2008, 14:20:




Natuurlijk de leren hoed met ingebouwde cap (bij Pien te koop en te zien op de foto hiernaast), kan net zo goed overtrokken worden met een hollandse ijsmuts.

Groetjes, Michiel

Esther schreef op zaterdag 12 januari 2008, 19:44:


Ik heb een bay in de aanbieding, een vosje, iets met vlekken (en wildkleur denk ik, hij heeft 2 kleuren manen) en een palomino...
Als je me zegt waar ik foto's heen moet sturen, komt dat voor mekaar!

Geertje schreef op zaterdag 12 januari 2008, 20:58:


Ik denk dat het het slimste is ze naar Peter te sturen, hij kan eventueel ook een Flickr album maken. Iedereen die foto's heeft zal ook een account moeten maken bij Flick en dan de foto's uploaden in die specifieke fotogroep. Je hebt dan wel alles bij elkaar staan in een foto album. O misschien kan Fans een openbaar kleurenalbum aanmaken waar iedereen in kan uploaden zodat het allemaal bij elkaar staat in een algemeen album 'kleur'

Esther schreef op zaterdag 12 januari 2008, 21:02:


Dat laatste is misschien nog het handigst ja (frans???)
Ik hou mijn foto's in de aanslag en zal er morgen nog wat maken.

3 leuke dingen gedaan vandaag met onze paarden
Jolien en ik hadden de paarden net hooi gegeven en hadden een groot wit zeil bij ons. Beer vond het maar niets en sprong angstig van het ding weg en bokte er naar toe. Joepie, eindelijk weer iets gevonden waar hij bang van was!
Dus Jolien aan het werk met Beer en ik ondertussen naar de auto om voedselbeloningskes te halen. Ik kwam terug, anderhalve minuut ? later, en het witte zeil lag al op zijn rug. Jolien had gecklickerd en krabjes gebruikt als beloning. Enfin enkele minuten later stond Beer van kop tot teen onder het zeil, het zeil konden we op en neer bewegen, opzwaaien, enz. Weg de angst. Queenie moest helemaal niet gecklickerd worden. Ik hield het zeil voor haar neus, ze snoof er aan en ze liet me het zeil (2,5 m lang trouwens) overal over haar heen leggen. Ze kon weglopen, maar neen hoor, zo'n spelletjes doet ze wel graag. Ik legde het zeil opzij en zag Q in men ooghoeken het zeil oprapen en naar me toe kijken "is het dat wa je wilt"

Tweede dink.. Queenie geeft zoentjes op commando. Dan zeggen we "zoentje" en met haar bovenlipjes draait ze ons een zoen op onze kaak. Niet bruikbaar tijdens het rijden, weet ik wel , maar wel leuk om haar aandacht te vragen Enfin, Jolien wilde het ook wel leren bij Beereke en begon te clickeren. Eerst het shapen, Beer kwam toevallig met zijn lipkes tegen haar kaak en dat bridgte ze meteen. Na 5 minuten kon Beereke het ook en zette Jolien het op cue (commando). Nu geven onze twee schatten ons elk een zoen op onze kaak als we "zoen" vragen. Dat zullen de kindertjes uit onze buurt welleuk vinden als ze naar de paardjes komen kijken Ze moeten wel hun kaakjes wassen dan, want het sprookje is niet zo mooi, vol modder en grasresten...

Derde dienk, het water! Beer kreeg dorst van al dat gecklicker en ging drinken. Jolien begon te lachen, (ik wist dat ze weer wat van plan was...) en ze bridgte op het moment dat Beer dronk, waardoor zijn koppie razendsnel uit de emmer water kwam en hij het brokje in ontvangst. Hij herinnerde zich de bridge en dronk 1 slok verder, waarbij Jolien weer bridgte en ja hoor het drinken op commando was geboren! Elke keer dat Jolien nu naar de drinkbak stapt (en Beer volgt haar overaaal), dan vraagt ze "drink" en dan neemt Beer 1 slok watertje en krijgt hij vervolgens zijn brokje.

Peter Donck schreef op zaterdag 12 januari 2008, 17:48:


Eige foto's is het mooist inderdaad en voor de rest gewoon copieëren hoor en in 't nawoord ergens neerzeten : "Auteurs met onvoorziene fotorechten kunnen contact met me op nemen." Mocht dat ooit gebeuren dan haal je die foto weg natuurlijk.

Groetjes, Michiel

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 12 januari 2008, 17:56:


Tja. Vandaag tijdens een 3 uurrit viel het mij weer eens op hoe onvermoeibaar Stef (Haflinger, 20 jaar) loopt, als een Arabier haast, en hoe 'gebruikt' Holly al is met haar 18 jaren (Quarter).
Steffie heeft nooit veel hoeven doen, kan helemáál niet verzameld lopen, is een goedzak eerst klas, zo-één waar je iedere beginner op zet, terwijl Holly, ooit vanuit USA geïmporteerd als wedstrijdpaard een vrij hard en redelijk troosteloos leven gehad heeft moeten hebben.
Stef, die redt het wel, die wordt 35, maar Holly is toch oud aan het worden.

Persoonlijk vind ik het fijner om in de lessen met oudere paarden te werken' ze zijn gevormd, hebben een stuk levenservaring, zijn cooler, minder stuiterig en betrouwbaarder.
Ons jongste paard dat meegaat op de lange ritten is rond de 12 jaar (oké, en BD, die is 10, maar da's mijn eigen paard).
Op de jongere paarden kunnen wij (nog) niet zo rekenen als op de ouderen.

Groet, Pien

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 12 januari 2008, 15:20:


Je kunt via www.boomloosrijden.nl of www.singlefooter.nl veel info vinden en verschillende zadels van Barefoot een week proberen. Ik heb zowel de London (het dressuurmodel) als de Cheyenne geprobeerd en deze zijn absoluut niet te vergelijken. De Cheyenne is echt anders dan een "normaal" zadel, de London rij je daarintegen zo op weg. Ik heb de London dan ook gelijk aangeschaft en hij bevalt uitstekend. Ik heb een rond paard zonder schoft, maar hij blijft keurig op zijn plaats. Hij zit heerlijk, ook bij een lange rit. Gewoon een week proberen zou ik zeggen.

Patricia ter Haar schreef op zaterdag 12 januari 2008, 17:09:

Let eens op de gelaatsuitdrukking van willekeurige sporters in actie op foto's. Ze kijken allemaal woest, (tenzij ze net een beker in ontvangst hebben genomen). Wanneer je geconcentreerd iets moeilijks doet, is je blik nu eenmaal niet ontspannen. Op dat ene very moment ben je ook niet ongelimiteerd blij. Dat komt later weer.

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 12 januari 2008, 17:49:
Ik ook. Ik denk dat we daar tevens het onbewuste focussen (contradictio in terminis) te pakken hebben.