Piet schreef op zaterdag 12 september 2009, 22:01:


Ja piet,ben natuurlijk ernstig nagegaan,hoe vera in deze situatie gekomen is.
Toen ik haar kocht ,en ze met een trailer gebracht werd door de handelaar en ze de trailer uitstapte ,viel mij in eerste instantie t prachtige hoofd op wat er op zat en ten 2e dat haar voorvoeten bloedrood waren.
T leek wel of ze de eerste de beste betonnen muur getrapt had,en t heeft maanden geduurd,voordat dat niet meer te zien was.
Weet natuurlijk niet wat dat geweest is,en was te blij met mn nieuwe stresskipje .
Mond was ook stuk en was de 4e eigenaar.
3en een half jaar oud.
En natuurlijk al ""ïngereden""
Heb haar laten dekken ,toen ze 4 jaar was,,veulen laten krijgen en t ging meer dan uitstekend met haar.
Toen ze ruim 5 was ben ik opnieuw begonnen qua rijden.
De ellende is begonnen,toen ik na 2 jaar noodgedwongen voor t toen 2jarige veulen een andere eigenaar heb moeten vinden.
Ze ging binnen een paar weken kreupelen en de diagnose was "'niet klassiek bevangen.
T feit ,dat ze niet achterover stond ,en rechtop doorliep moest slaan op ''niet klassiek"'
Hab haar toen op streng dieet gezet.
Even op t land,paar uurtjes en verder op hooi.
Ging toen een tydje goed.
2 jaar daarna ging amber dood.
Viel om op 36 jarige leeftyd en hebben hem in laten slapen.
Vera bleef maar gaan naar t zeil waar hij onder had gelegen en we hebben t toen helemaal weggehaald van t erf.
korte tyd daarna ,weer bevangen.
Ik wist toen nog niet van insuline ed ,maar heb haar nooit gevoerd met krachtvoer ed,maar helaas wel de worteltjes .
En plenty.
T gekke is ,dat ik haar nadat we weer verhuisd waren naar een plek ,waar ze dag en nacht buiten stond,middenin de winter ze nooit bevangen is geraakt,maar wel heb ik haar op een avond mee naar huis genomen omdat ze zo stond te rillen ,dat t bijna een uur duurde voordat ze weer een beetje bijkwam,maar niet bevangen dus,alleen wel van de wind en de regen.
Affijn,ben weer verhuisd naar waar ik nu sta,omdat ik daar alle keuze had ,wat betreft huisvesting.
Ik zeg eerlijk,ik heb een stal tot mijn beschikking en vorige winter heeft ze daar hooguit 8 nachten in doorgebracht.
1 paard alleen in een paddock en wind,regen mwah ,ze was dan blij ,dat ik om een uur of 10 savonds haar effe ophaalde.
Misschien invulling?
Ik heb nu een paar schuttingdelen mogen neerzetten en ze heeft een enorme grote paddock tot haar beschikking van 40 bij 20.
Ik bekijk t per dag.
Ik denk,dat mijn fout is geweest de laatste keer,dat ik haar evengoed met hoog fructaan waarde ,haar overdag op t land heb gelaten.omdat ik toch wilde dat ze in een kudde loopt,maar tot welke prijs?
Maar de stressfactor houd ik ook zeker in mn achterhoofd.
Ik houd ook een vast programma aan en voordat de index weer hoog aan gaat geven pas ik dat dmv andere afleiding alvast aan.
Kijk,ik heb deze merrie gekocht ,zonder haar eerst te zien en heb daar nooit 1 seconde spijt van gehad en neem niks klakkeloos aan.
Ben heel erg geschrokken van deze aandoening .
Ik doe mn beste best.
vriendelijke groeten van trudy

Coralie schreef op zaterdag 12 september 2009, 21:27:


Hoi,

Ik denk dat bokhoeven ook wel genetisch worden bepaald hoor. Zou wel heel toevallig zijn dat veel nakomelingen van de vander van mijn paard een bokhoef hebben en van andere hengsten dan allemaal niet.
Het werd namelijk echt in de papieren van de hengst genoemd als soort "gebrek" van vererving.

Klopt dat hij rechtsgebogen is. Ik corrigeer dat liever op een andere manier als die van A de Bodt. Maar ik snap je bedoeling.
Stralen zijn idde super kort na het bekappen. Vandaar dat ik nu ook probeer de stralen zelf bij te houden ( alleen losse delen snijden ).

Dank je wel voor je reactie !

Christel Provaas schreef op zondag 13 september 2009, 8:50:


Móet haast wel he? Het is gewoon idioot.... mijn paarden, maar ook de Haflingers lopen gewoon dagelijks vrijuit over hectares stenige ondergrond...
Wij hebben nog nooit dubbele zolen gehad, de gemeenschappelijke factor zal toch de droogte zijn dan denk ik...

Cedric Coucke schreef op zondag 13 september 2009, 9:48:


Zo lijkt het wel Cedric. Positieve zooldruk hebben die van ons in ieder geval wel, omdat er voor hun vreetschuur een grof ruwe betonplaat ligt.

Groet,
Wil

eddy DRUPPEL schreef op zondag 13 september 2009, 10:22:


Ja, klopt Eddy (leuke vakantie gehad???).
Steunselzool is een mooi woord trouwens. Het zijn idd. niet afgesleten steunsels.
Ze waaieren kennelijk over de zool uit. Het is geen dikke laag en moeilijk te pakken met de tang. We hebben wel even ons best gedaan om het zoveel mogelijk eruit te breken...

Ik vermoed dat het er hier zal uitbreken als de regen komt en het materiaal zachter wordt. Dit heb ik nog niet eerder gehad/gezien hier.
Typisch dat alle paarden hier het hebben.

Wil schreef op zondag 13 september 2009, 12:30:


Ik ga met het mes langs de "originele" steunsels en zo komt de volledige waaier los en mee ! Vakantie was super

Hi,

Ik zie kneuzingen in straal en toon na de bekapping.
Ik zou voorlopig op een scherpe ondergrond , met steentjes ed , niet rijden.
Je schrijft dat ze nu weer erg gevoelig loopt?
Met of zonder hoefschoenen?

Gezien de kneuzingen misschien toch meer onbelast oefenen.
Als je merkt dat ze elk grassprietje gebruikt om op te staan , zou ik afstijgen , en haar zelf laten bepalen waar ze loopt.
Misschien dat het ruitergewicht nu op dit moment nog teveel is voor haar?!
Of toch de hoefschoenen aan doen als je wilt blijven rijden.
Het lijkt mij dat als ze gevoelig loopt , het ook gevoelig is. Dan zou ik niet doorgaan...

Misschien doe je dat ook wel niet , maar dat komt niet duidelijk uit je verhaal naar voren , dus misschien heb ik nu teveel gezegd...

Gr Esther

Piet schreef op zaterdag 12 september 2009, 22:01:


Tja...

Op dit moment heb ik Willem ook op alleen hooi staan i.v.m. overgevoeligheid voor het gras. (Dat probleem had hij van het voorjaar ook)
Paar weken terug had hij wat langer op de "zomerwei" gestaan en volgende ochtend liep hij moeilijker over het beton. De tijden op het gras dus teruggeschroefd en het ging weer "goed".
Week of twee daarna begon hij erg schrikkerig te worden en liet zich niet meer door John pakken. Er was niets vreemds gebeurd, dus oorzaak onbekend. In de witte lijn linksvoor zat een roze vlek, dus ik had het goed gezien dat hij niet lekker liep een tijdje ervoor.
Twee weken terug zijn we de paarden op het "winterland" gaan zetten. 2 x daags een uur en één x hooi. Het gras op het winterland is langer en leek me dus beter voor Willem. Na één dag liep hij met vooruit "stekende" benen over het beton en het allerliefst eromheen.
Meteen op hooi gezet en na een dag ging het al weer beter.
Willem is zeer zeker veel te dik, hoewel hij deze zomer door een strikt voerbeleid wat is afgevallen. Hij heeft verder geen tekenen van insulineresistentie als een verdikte manenkam of vetophopingen.

Ik vraag me wel eens af of de gevoeligheid in voor en najaar hormoon-gerelateerd is. Tenslotte is het de start en het einde van het "dekseizoen".
Waar ik inmiddels wel achter ben is dat stress leidt tot een verhoogde suikerspiegel in het bloed. Dat zou m.i. wel eens de reden kunnen zijn dat paarden door stress bevangen kunnen raken, maar hoe dat nou precies zit ben ik nog niet uit.

Bij Willem zie je wel dat de tijden dat hij slecht handelbaar is samenvallen met de periode van verhoogde gevoeligheid voor hoefbevangenheid. Maar of het één veroorzaakt wordt door het ander, zou ik niet kunnen zeggen.

Zijn hoeven zien er (nog) goed uit. De witte lijn is misschien ietsje verbreed, maar dat zijn geen millimeters.

Het blijft een puzzel.

Els.

(Overigens; veel ontstekingremmers en ook cortisonen verhogen de bloedsuikerspiegel, lijkt me dus dat je daar zeer spaarzaam mee moet zijn bij paarden die door insulineresistentie bevangen zijn.)

eddy DRUPPEL schreef op zondag 13 september 2009, 12:47:


Eddy, dan heb ik hier een pneumatische hamer nodig )


Toevallig komt net de eigenaar van de luso's en haflingers binnenlopen...
haar paarden staan in zandpaddocks, en zij heeft het ook.
Zij zegt dat het zuiver de droogte is en als het begint te regenen laat het vanzelf weer los.
Moest het ook wel zijn, de grote gemeenschappelijke deler: droogte dus.

Eeckelaert Christine schreef op zaterdag 12 september 2009, 17:18:


Compleet onmenselijk om een paard met zo'n pijn geen pijnstillers te geven.
Dat ten eerste.
Ten tweede, als je niet blij bent met het advies van je dierenarts, zoek dan een andere dierenarts, maar ga niet op eigen houtje en slechts op aanraden van een willekeurige leek, een doodziek paard behandelen.
Ten derde. Magnesium is geen geneesmiddel, en het is helemaal niet zeker dat het ook maar iets doet tegen de hoefbevangenheid.
Ten vierde. Als je geen ervaren bekapper bent, kan je beter van de hoeven van een hoefbevangen paard afblijven, vind een ervaren bekapper met goede staat van dienst en degelijke opleiding om je paard te bekappen.
Tot slot: een paard uithongeren kan gevaarlijk zijn.

Sterkte.