Piet schreef op maandag 14 september 2009, 11:17:
> Els Kleverlaan schreef op maandag 14 september 2009, 10:44:
>>
>> Ja, dat
insulineresistentie de meest voorkomende oorzaak is,
>> geloof ik wel. Maar waar wordt de
ir door veroorzaakt?
> verandering.
> Een mooie groene wei is een prachtige plaats voor
> groepsleven, voor het geestelijk en sociaal gezond zijn,
> maar niet voor het lichaam van het paard zelf.
Nee, ik zal ook niet beweren dat die groene wei gezond is. Maar het is wat jij je dus ook af vraagt, waarom het ene paard wel en het andere niet.
Ik neem aan dat de stofwisseling per paard en zeker per ras verschilt. Het is net als bij mensen, de één kan alles eten en heeft nergens last van, de ander wordt van hetzelfde dieet ziek en/of dik en gedijd beter op een dieet van meer vetten en minder koolhydraten (Atkins alike, bijv.)
Je zult dus moeten zoeken naar een dieet wat bij dat respectievelijke paard past. Dat kan heel lastig zijn, weet ik inmiddels uit ervaring. Ik heb gezellig twee fjorden en de één moet zoveel mogelijk op het gras om enigszins op gewicht te blijven en de ander kan er helemaal niet op.
Cortisol heeft ook invloed op de spijsvertering. Het verhoogd namelijk het hongergevoel, waardoor er meer wordt gegeten en het individu dikker wordt. Ze noemen het bij mensen de buffalo hump. Vet op de schouders en het lichaam, arm bespierde en dunne(re) armen en benen. Cortisol zorgt namelijk ook voor spierafbraak.
Het hele verhaal heeft van alles te maken met Cushings en daarop lijkende aandoeningen. (Het lukt me helaas niet om er een link van te maken. Titel is: Cortisol; voedselopname en pathologie, schrijvers Annemieke Boeve en Lucia de Haan)
Wat ik ook nog ergens heb opgedoken, maar daar ben ik de link van kwijt, is dat Cortisol van invloed is op de oestrogeen spiegel. En daar lijkt voor mij dan weer een verband met het wisselen van seizoenen. Ik kan me voorstellen dat de hormoonspiegel van een paard er 's winters anders uit ziet dan in de zomer i.v.m. het voortplantings-seizoen. Daarom zou het best wel eens kunnen dat de paarden juist in de herfst en het voorjaar, als de hormonen wisselen en opspelen, extra gevoelig zijn voor bevangenheid.
En dan kan je er ook nog aan vastknopen dat daardoor juist wellicht de sober rassen meer gevoelig zijn. Dat zijn immers de paarden uit de koudere/schralere gebieden en zij zijn er helemaal bij gebaat 's winters geen energie te steken in voortplanten, terwijl dat bij andere rassen minder problematisch zal zijn.
Het zit allemaal in mijn koppie, hé, is niet bewezen of zo. Maar het houd me wel bezig.
Els.
Hoeven
