Verslag van een gesprek gisteren.. ik vind het wel interessant om te horen waarom mensen voor hoefijzers kiezen.. je weet maar nooit hoe je hen dan wél kunt bereiken :)

"Mijn paard staat nu in een kudde, kreupel (of iets van dien aard...) ik kan helemaal niet meer rijden, volgens de DA is het de schuld van de smid... de ijzers gaan de hele tijd los..
Hij is zo gevoelig , kan niet zonder ijzers..liep op eieren...(doet het voor) ...
(Welk weldenkend mens zou nu nog iets durven zeggen tégen ijzers )
Ik opper: ...Hoefschoenen?...

"Hoefschoenen...ja maar ik moet mij daarover eerst goed informeren.." Ik heb al gehoord dat die hoefschoenen als je galoppeert je om de oren kunnen vliegen"

(Ja natuurlijk, ik weet wel 1 en ander maar die en die en die én googlen kunnen je al heel veel vertellen)...

"Ja, ja ... ik kijk nu eerst of deze ijzers blijven zitten en als het dán niet gaat.... joh , hoefschoenen is zo'n gedóe!! " (:) soms nog wáár ook als je de hoeven uit de leem moet plukken -:)

Háá, begrepen (niet te begrijpen! ) en gesprek is dus afgelopen

Ik vind dit steeds méér een reden om aan te geven dat je het páárd /hoeven volgt .
Zéggen dat het altijd goed gaat (zonder ijzers) en dat het overal gaat ís onwaar omdat wij de levensomstandigheden vaak niet goed hebben en met ijzers hoef je minder toegevingen te doen.. aan wat mensen willen...
Als ik kan zeggen : mijn insteek is het paard (en niet - altijd - ik als ruiter) ... dan zijn we - volgens mij - al een stap verder...
ik snap het , nu jij nog :) - of niet

Myriam

Monique Meijer schreef op maandag 19 november 2012, 21:30:


en achter die idioot zo'n treurpiet met een deken in een modderpoel

Ik heb er ook 1:
Afgelopen voorjaar: het mooie weer begint:
Ik: goh hoe gaat het nu met je haflinger?
ZIJ: ze is nu net onder zadel en ik wil binnenkort met haar naar buiten!
ik: leuk, ben je al aan het oefenen?
zij: oefenen?
ik: ja, lekker wandelen enzo buiten?
zij: nou nee, want de hoefsmit heeft nog geen tijd
ik: heu?
zij: hij is druk!
Ik: maar waarvoor moet hij dan tijd hebben?
zij: mijn paardje moet op ijzers.
ik: heu? waarom?
zij: ik wil met haar buiten gaan rijden!
Ik: heu? dan ga je toch lekker oefenen eerst buiten met dit mooie weer?
zij: nee, dat kan niet, want ze heeft nog geen ijzers!
ik: Heu? waarom moet ze dan ijzers?
zij: omdat ik buiten wil rijden
ik: maar WAAROM moet ze dan ijzers?
zij: gewóón, omdat ik met haar naar buiten ga en we over de weg moeten
ik: maar WAAROM moet ze dan ijzers?
zij: wat stel je een rare vragen? Ik vind het al zo spannend
ik: en wordt het dan minder spannend als je paard eerst op ijzers staat?
zij: heu?
.....

eg gebeurt misschien heb ik het al eens verteld, maar ik hou em erin, vooral op cursus...

Reed met Don blootsvoets natuurlijk midden over straat. Komen 2 ruiters aan door de berm en raak in gesprek.
Goh, waarom hebben jullie paarden ijzers?
Omdat we veel buitenritten maken
Maar waarom rijd je dan door de berm?
Omdat die ijzers op straat slijten als gekken natuurlijk

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Piet schreef op dinsdag 20 november 2012, 12:01:

Piet schreef op dinsdag 20 november 2012, 12:01:

Echt waar??????

veeg mij maar op!

Wil.

Wie met z'n gezicht naar het verleden staat,
staat met z'n rug naar de toekomst....

Piet schreef op dinsdag 20 november 2012, 12:01:


Ik moet er wel om grinniken, maar ik snap de redenatie wel.
Wel eens met te ver gesleten ijzers gereden en dat is

En op zich, het andere voorbeeld, misschien gaat mevrouw haflinger nog wel zien dat het zonder kan.

Heel bekend - ook zelf gehoord begin van de lente dit jaar op een manegevergadering:

A: Is de smid geweest?
B: Hoop het - anders kunnen we niet buiten rijden!
Ik: Hoezo niet?
A,B,Rest: [compleet stilte]
Voorzitter: [in rap tempo] Volgend onderwerp...!

In de winter staan de paarden niet op ijzers maar zijn (erg slecht) door een trad. smid bekapt.
In de lente krijgen ze allemaal voorijzers (niet waar - enkele krijgen achterijzers vóór om flares in toom te houden!; ook niet waar, dat zijn speciale voorijzers met twee lippen; ik geef 't op!)

In de winter komen de paarden niet buiten (paardenwelzijn?) dus brengen veel tijd door in de rijbak (zand) op de gang (klinkers) en in de stallen (beton).
In de zomer komen ze vaker een paar uurtjes ( alleen een paar) op de wei. Ze lopen wel eens in het bos (zandpaden - of vaker dennennaalden) of er wordt enkele buitenritten gemaakt (75% zandpad, 20% akker/modder/gras en 5% asfalt).

Dus feitelijk, in de zomer maanden zijn de hoeven minder aan echt harde ondergrond blootgesteld dan in de winter... maar zonder ijzers? Onmogelijk!

Nils Vellinga schreef op maandag 19 november 2012, 21:39:


Ik ben genoodzaakt om paarden op een stuk beton met hangar te houden, twee (nu drie) ervan mogen best niet op het gras, in afwachting van een echte paddock (in de maak).
Ik was bang voor slijtage van de hoeven, omdat ze in feite constant op de beton lopen (er is wel een stukje aarde verhard met grint en een stuk met stro beschikbaar)..
In plaats daarvan, merk ik dat de hoeven homogener geworden zijn van structuur (dus gladder aan de buitenkant, dus niet enkel de onderkant wordt sterker. Het verschil was enorm op te merken doordat de verandering zichtbaar is op de hoefwand, op het onderste deel zag je nog een iets onregelmatiger structuur toen ze nog op zachte ondergrond liepen) en dat er nooit meer scheurtjes in de hoeven komen en geen stukken meer afbrokkelen, wat voordien wel het geval was. eentje ervan had bar slechte voeten, sta versteld van het resultaat.
Dus: paarden hebben geen baat om enkel op de zachte grond te staan en kunnen zeer goede voeten krijgen door veel op onverhard te lopen. Beton is misschien beter dan asfalt op straat, waar hoeven misschien meer kunnen van gaan slijten omdat die ruwer is dan de beton waar ze nu op staan.

Hallo,
Sinds enkele maanden ben ik in het bezit van een Quarter merrie.
Ze is inmiddels 2,5 jaar oud en heeft voor het grootste deel van haar leven alleen maar op zachte grond van weilanden gestaan. De laatste maanden is ons weiland erg drassig.

Vanaf ik haar heb ben ik vaker met haar gaan wandelen door het veld.
Met name over kiezel wegen loopt ze niet lekker, je ziet dat ze dit aan alle benen als pijnlijk ervaart. Eenmaal weer op de verharde weg loopt ze weer stukken beter maar wil niet meer doorstappen zoals in het begin van de wandeling.
Daarna op het weiland merk je helemaal niets meer.
Ze was nog nooit bekapt.

Met behulp van de cursus natuurlijk bekappen heb ik haar hoeven bijgewerkt volgens de voorschriften uit deze cursus.
Haar hoeven zien er van buiten en van onder gezond en goed uit. Het enige wat ik niet bijgewerkt heb is de straal van alle hoeven omdat die wordt gezien als loopkussentje. De stralen steken op dit moment onder de hoeven uit.
Op straat loopt ze op dit moment normaal,en zeker als we vertrekken, ook goed door.Het lijkt echter of ze op de veldwegen nog meer last van steentjes heeft. Bij het naar huis lopen over de verharde weg loopt ze weer normaal maar is niet meer vooruit te branden.
Wat kan ik doen ???

Als ze het niet geloven, dan komen ze maar eens bij mijn pony's kijken!!
Ze staan in een verharde paddock (tegels) en lopen dagelijks op straat. Ik hoef nauwelijks bij te vijlen, dat slijt vanzelf af. De hoefjes zijn sterk, hard en zien er gezond uit, inderdaad ook hele gladde hoefwanden, nooit scheuren, nooit brokkels.
Noortje heeft nog een stuk van de oude hoef, met ribbels, maar daarboven groeit een mooie gladde hoefwand uit.
Fleur had vroeger toen ze alleen op zachte ondergrond stond altijd hoefrot, stinken, gevoelig, brokkelend en scheurend, hele stukken lieten er los. En op de weg kon ze niet lopen, dat was te gevoelig. Nu nooit meer ergens last van.
Een gedeelte van de paddock bestaat uit zand, maar ze staan veel liever op de tegels

Als ze het niet geloven, dan komen ze maar eens bij mijn pony's kijken!!
Ze staan in een verharde paddock (tegels) en lopen dagelijks op straat. Ik hoef nauwelijks bij te vijlen, dat slijt vanzelf af. De hoefjes zijn sterk, hard en zien er gezond uit, inderdaad ook hele gladde hoefwanden, nooit scheuren, nooit brokkels.
Noortje heeft nog een stuk van de oude hoef, met ribbels, maar daarboven groeit een mooie gladde hoefwand uit.
Fleur had vroeger toen ze alleen op zachte ondergrond stond altijd hoefrot, stinken, gevoelig, brokkelend en scheurend, hele stukken lieten er los. En op de weg kon ze niet lopen, dat was te gevoelig. Nu nooit meer ergens last van.
Een gedeelte van de paddock bestaat uit zand, maar ze staan veel liever op de tegels