Waldo50 schreef op donderdag 8 augustus 2013, 22:31:

Ik heb lopen denken aan een verklaring voor wat er gebeurd kan zijn en waarom.
In de hoefwand zelf is spanning ontstaan die geleid heeft tot verschillende verticale scheurtjes Zoveel is duidelijk. Het lijkt me dat daar waar de meeste spanning op stond de scheur het grootst geworden is en dat daardoor de kleinere aan de zijkant ervan tegen elkaar aangetrokken zijn. De schimmel heeft de boel verergerd.
Wat je vertelt over hoefschoenen in samenwerking met een anti-schimmel middel doet me afvragen of de voeten wel al geschikt genoeg waren voor dit zware werk.
Als je in aanmerking neemt dat de hoefwanden bij het ontijzeren in zeer slechte staat waren, hoe zag dan in die tijd het "binnenwerk" eruit.
KC La Pierre heeft het in zijn werk over het Spectrum of Usability".
Oftewel hij beoordeelt een voet, geeft een cijfer en dat cijfer correspondeert met wat de mogelijkheden zijn voor dit paard.
Welke belasting kan het met zulke voeten aan.
Hij stelt daarbij dat de voet van een driejarig paard wat beslagen wordt niet meer door ontwikkelt. Dus kwalitatief een driejarige hoef blijft en alleen maar langzaam in kwaliteit achteruit gaat, terwijl een onbeslagen voet ontwikkelt tot zijn zevende jaar en dan alle omstandigheden aan zou moeten kunnen.
Ik weet niet hoe oud jouw paard toen was, hoelang er ijzers onder gezeten hebben maar zou het dan kunnen dat zelfs na 4? jaar zijn voeten nog niet voldoende genezen waren om zulke lange tochten aan te kunnen en dat daarom die scheuren ontstonden en misschien wel nooit 100% top zullen worden? Het is natuurlijk frappant, als je wat La Pierre zegt erbij betrekt , de pony's van je vrouw die nooit beslagen zijn wel altijd blootsvoets kunnen gaan.....

Piet

If your horse is only sound when shod, then he is
lame

Piet schreef op vrijdag 9 augustus 2013, 23:59:


Waarom spanning? Er zijn andere mogelijkheden die tot dat type scheuren in materiaal kunnen leiden. Denk aan materiaal verwering, materiaal 'moeheid', e.d.
Het is mij helemaal niet zo duidelijk en alle info over dit soort scheuren in mijn hoefsmidboeken vind ik nonsens, evenzo de voorgestelde behandelingen. Blijft daaruit over de info dat dit probleem vroeger ook veel voor kwam anders zou er niet zoveel instructie over bestaan. Vroeger moesten de paarden wel veel meer doen dus daar kan het ook al niet aan liggen.
Wat ik me afvraag is hoe groot de correlatie is tussen beslagen zijn geweest en deze materiaalscheuren die 'zomaar' ontstaan, want dat is de enige optie die in mijn denkhoofd overblijft; een vermeerderde hoefwerking waar de 'instructie' voor de materiaalaanmaak eerst weer aan wennen moet. Deze verklaring zou ook goed passen bij waarom hetzelfde soort scheuren vaak, op een notoire rotplaats, bij de verzenen voor komt.

[knip]

Wat Waldo schrijft, als ik het juist lees, is dat hij na de (1ste?) lange tocht met de scheuren/schoenen nog andere tochten gemaakt heeft zonder deze problemen.
Er kan dan dus niet gesteld worden dat het slecht voor de hoeven is geweest -
integendeel, blijkbaar zijn de hoeven essentieel verbeterd
Ik zou niets anders verwacht hebben. Regelmatig door de jaren heen heb ik mensen met hoefprobleempaarden aangeraden op bedevaart te gaan (kalmpies aan, mét of te paard, zolang het bedevaartsoord maar ver weg is).

e m kraak schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 3:49:


Natuurlijk zeg ik ook niet dat zulke tochten slecht zijn voor een paard. Natuurlijk zijn ze verbeterd. Ik wou dat iedereen met paarden met probleemvoeten dat deed.
Wat ik stel is dat mogelijk op het moment van het verschijnen van de scheuren van de voeten meer gevraagd werd dan ze op dat moment aankonden omdat de scheuren met hoefschoenen wel eruit te werken waren en zonder bescherming voor het bekappen omhoog gingen.
Dat er een schimmel in gekomen is, is even niet van belang nu. Misschien heeft Waldo daarna niet meer zulke lange tochten gemaakt, of doet ie dan uit voorzorg weer schoenen aan?
Daarom heb ik dit gelinkt aan het spectrum van KC La Pierre. Misschien is het onzin- ook deze goeroe vertelt hier en daar wel meer onzin- maar het zou interessant zijn te weten hoe Waldo zelf hier tegenover staat.

Piet

If your horse is only sound when shod, then he is
lame

Waldo IS het paard (Fries) waar we het over hebben
Toch niet bepaald een onbekende hier op PN. Veluwe Trail- Pieterpad en Santiago de Compostella behoren tot zijn tochten.

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Piet schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 7:49:

Dan zouden alle paarden in een door duivelse weersomstandigheden geteisterde kudde/streek het moeten hebben. En hoe zou een verband tussen weersinvloeden en beweging/hoefwerking in elkaar kunnen zitten? We hadden het laatst over geloven... lees eens wat oude hoefsmid-literatuur, voor wie van geloven houdt
Ik zou dus best willen weten of paarden die nooit beslagen zijn geweest dit type scheuren in de hoeven ook vertonen. Zelf kan ik mij er geen voor de geest halen. Het zou volgens mijn idee van herijking naar vermeerderde hoefwerking ook wel kunnen, in gevallen waar paarden langdurig opgesloten zijn geweest, vervolgens ineens veel en langdurige beweging krijgen. Maar kwantitatief veel minder waarschijnlijk dus dan het historisch veel voorkomende patroon van beslagen paarden, die ontdaan van ijzers een tijdje de wei in werden geschopt om wat bij te komen en daar (door vermeende weersinvloeden die er beslagen in de stand op stal gelukkig niet zijn) scheuren opdoen.
Je zou verwachten dat er statistisch uitsluitings- en/of correlatieonderzoek naar dit soort makkelijk te inventariseren zaken bestaat maar ik heb dat nooit kunnen vinden.

Mijn ene paard heeft in de zomer bij droogte vertikale scheuren in de (voor)hoeven. Droogtescheurtjes volgens de Moderne Bekapper. Dit jaar valt het overigens mee ondanks dat het erg droog is; ik schrijf dat toe aan vermeerderd zink en koper in de voeding * bukt * Wanneer het weer vochtiger wordt verdwijnen ze.
Het andere paard heeft die scheurtjes nooit, maar zijn hoeven zijn dan ook harder (spaans). Gebruik en bodem zijn onveranderd, beide paarden hebben jarenlang op ijzers gestaan maar zijn er ook al jarenlang af.
Nu heeft het eerste paard lage verzenen en hoeven die bij de kwartieren graag uitbreken. Ligt daar wellicht de relatie met de noodzaak van kwartierboogjes waar Egon het over had?

Christel Provaas schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 11:53:

Ik heb deze zomer voor het 1e ook 2 van die scheurtjes gevonden na lange droogte (en langer niet kunnen bekappen dan normaal). Bij de enige 2 witte hoeven van de 16 die ik onderhoud.
Ja, bij de witte voorvoet gebeurt dat ook zo'n beetje, is ook een "minikrasje". Maar bij de witte achtervoet niet. Daar heb ik m'n bekapping op aan moeten passen.

Martina schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 12:16:


In de vorm van meer afrol en duidelijke kwartierboogjes?
Het gaat bij Buck ook om witte hoeven trouwens.

Christel Provaas schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 13:17:

Ja, heb de hoefwand rond de toon wat korter gemaakt dan ik normaal doe, en goed afgerond. Druk eraf bij die scheur, zodat deze niet mechanisch open geduwd blijft worden. De kwartierbogen maakte ik altijd al duidelijk bij dit paard, dat blijft dus zo. Hij zal nu waarschijnlijk wat gevoeliger lopen op de stenige paden tijdens ritten, maar die prijs moet hij even betalen voor het genezen van deze scheur.
Dit paard heeft de neiging na lang niet bekappen een soort 'rechte toon' te krijgen. Ehm, een beetje alsof hij ermee over asfalt zou slepen bij z'n voet naar voren zetten, een beetje een 'vierkante' hoef dus (hij heeft hele brede voeten). Toen kwam dus dat barstje in de witte toon.
Ik kreeg er toen weken niks af door de droogte, en liet het ook maar 'ff' zitten tot regenval (die maar niet wilde komen). Maar ja, toen werd ik ziek en kon ik daardoor niks doen en duurde het allemaal net iets te lang voor die witte pootjes. Aan de voorvoeten hebben we toen met z'n 2en met de tangen gewerkt, omdat je je anders een ongeluk zou vijlen. En dan nog was het zwaar werk. M'n man moest met 2 handen de tangen bedienen Groot paard, zwaar gebouwde peutjes

Goh, blijkbaar zijn witte hoeven inderdaad wat zwakker.

Egon en Piet, bedankt voor het meedenken! Ik las, dat er wat vragen bestaan. Dus hier de feiten:
Waldo is inderdaad de naam van mijn paard. Waldo werd geboren in 1999 en is op vierjarige leeftijd beleerd en voor het eerst beslagen. Mijn toenmalige hoefsmid vond toen al, dat de hoefwand van slechte kwaliteit was. Veel brokkels en scheurtjes. De jaren daarna werd het tobben met zijn hoeven. Vaak ijzers verloren, waardoor de hoefwand een gatenkaas werd. Eind 2005 zagen we het niet meer zitten. IJzers konden er niet meer onder.
Goede raad was duur en ik heb hem de gehele weideperiode het land in gedaan om zijn hoeven te laten bekomen. Ondertussen heb ik mij verdiept in PN en HN gebeuren en besloot het roer om te gooien. Verharde paddock gemaakt met schuilstal.
Uiteraard verklaarde iedereen mij toen voor gek op stal. (Nu staan er al 10 paarden onbeslagen dag en nacht buiten in paddocks met schuilstallen, hooinetten en likstenen! ) Krachtvoer ging in de ban. Mijn hoefsmid vond het een goed plan om natuurlijk te gaan bekappen. Elke keer als hij op het erf kwam voor anderen, bekeek hij ook eventjes de hoeven van Waldo en was tevreden. De hoeven ontwikkelden zich voorspoedig en ik maakte al gauw weer tochten langs het strand en door de bossen.
In 2008 besloot ik dan ook een wat langere trektocht te gaan maken. Ben gestart in Uithuizen aan de Waddenzee en ben toen in 1 ½ maand via het Jacobspad en Pieterpad naar Givet gereisd. Als het op een dag een lang wegtraject bleek te zijn, deed ik hem hoefschoenen aan. Om hem niet te zwaar te belasten, liep ik er vaak naast. Werd een mooie, dankbare tocht. Nog nooit zoveel gastvrijheid en hulpvaardigheid meegemaakt! De hoeven werden steeds beter.
In 2009 hebben we in 3 weken de Veluwetrail gereden, veelal over zandpaden en dus zonder hoefschoenen. Mooie tocht die ik iedereen kan aanraden, maar kost relatief veel geld voor de overnachtingen. In 2010 onze lange reis hervat en van Givet via Vezelay naar Varzy gereisd, maar nu in gezelschap van mijn vrouw op haar New Forest pony ruin van 6 jaar oud, zonder ijzerverleden en met kanjers van hoeven. Bleek een echte klimgeit te zijn.
Onderweg zag ik toen kleine haarscheurtjes ontstaan in de hoeven van Waldo, zowel voor als achter. De hoefwanden leken erg droog, terwijl we toch wel vaak regen hadden en door plassen en beken moesten lopen. Ik had bekappingsgereedschap mee en onderweg rondde ik de tonen weleens af. De pony had nergens last van.

Na thuiskomst ontstond de scheur zoals getoond op de foto’s. Heb toen een ton Equilife besteld en ben dat gaan bijvoeren. Ik heb de hoef behandeld met Cleantrax via Cabcalor. Hierna begon de scheur uit te groeien en na ongeveer 9 maanden was hij weg.
In 2011 hebben we de reis toch maar voortgezet en zijn we tot aan Périgueux geraakt.

Een loodzware tocht door het Centraal Massief, veel klimmen en dalen over veelal rotspaden en scherp basalt split. Door een glijpartij over mosachtige keien blesseerde Waldo een achterbeen en moesten we een week eerder stoppen. (mijn dochter heeft thuis de peesblessure behandeld en is genezen)De pony deed het weer geweldig en lijkt wel voor dit werk geschapen.

Hoefscheuren zijn niet meer terug gekomen. Voeding(alleen ruwvoer) en omstandigheden zijn hetzelfde gebleven. Ik lees dat anderen ook soms last hebben van (droogte)scheurtjes. Persoonlijk denk ik, dat we de pech hebben gehad, dat in een vroeg stadium al een schimmel is gaan woekeren in die bepaalde scheur. Omdat die scheur in het midden van de toon zat zou het best wel eens zo kunnen zijn, dat door de krachten van het hoefmechanisme de scheur opengetrokken werd. (of denk ik dan verkeerd?)De andere scheurtjes in alle hoeven zijn gewoon verdwenen, al blijft de hoefwandkwaliteit niet zoals ik het graag zou zien. Mogelijk is dit genetisch zo bepaald.

Beetje off topic wel, maar ik kan iedereen aanraden om langere trektochten te maken. Zowel jezelf als je paard knapt er van op. Iedere dag zoveel hartelijkheid, hulp en gastvrijheid te mogen ervaren, maakt je tot een dankbaar en gelukkig mens! Je paard wordt heel mensgericht, een vriend, gehoorzaam, slank/ bespierd en vooral rustig tussen de oren, door alle ervaringen onderweg.
Gr. A3

Mooi verhaal A3!!!

Waldo50 schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 14:05:


Doet : opreisnaarmorgen het niet meer?

Myriam

Myriam schreef op zaterdag 10 augustus 2013, 15:47:



Nee, die site bestaat niet meer. Werd gehackt en besmet met malware. Overgegaan naar een reisblog van Zimzer, maar die aanbieder hield er mee op. Nu heb ik een blog op Google, dat staat nu echter op prive. Als ik weer op reis ga, dan zet ik het blog weer op openbaar.
www.reis-naar-morgen.blogspot.com
Bijhouden onderweg is vaak lastig omdat niet overal Wifi beschikbaar is. Facebook is eigenlijk veel makkelijker, dus ik ga mijn blog overzetten naar een facebookpagina.