Nou Christel, dat weet ik zo net nog niet, alle paarden hier in de omgeving lopen op ijzers 'omdat ze zo gevoelig lopen op het harde' , ze zijn allemaal te dik met vetophopingen op rare plaatsen en ze worden meestal na 2 of 3 jaar ingeruild voor een nieuwe!
Die paarden krijgen niet eens de tijd om eens rustig hoefbevangen te worden.
Ik denk inderdaad dat op dit forum mensen zitten die gewoon op tijd OPMERKEN dat hun pony hb is EN dat ze hier terecht komen OMDAT hun pony hb is.
Ik ook trouwens.

Christel Provaas schreef op zaterdag 14 september 2013, 13:22:


Dat ligt er denk ik deels aan hoe wat je leest blijft hangen in je geheugen.
Deels, want ik denk ook dat andere paardenfora voor een veel groter deel gevuld worden met onderwerpen waar op PN geen interesse voor is.
Wat in je geheugen zit is zoals ik je begrijp een frequent hoefbevangen-onderwerp. Maar het maakt uiteraard enorm uit of het bevangen-probleem aangebracht wordt door wéér iemand die PN ontdekt heeft, of dat het structureel zou ontstaan door PN-houderij.


Ook wat bijvoer aangaat heb ik mijn grote twijfels; ik verbaas me er gedurig over dat ook op PN de drang tot bijvoeren van allerlei nmm nonsens zo onuitroeibaar is.
Nogmaals, mijn in groepsverband zonder bijvoer florerende pony's zijn in nog geen 40 jaar bevangen geweest! Ik zorg er vooral voor dat ze niet te dik worden, dan worden ze ook niet bevangen tenzij er een ongeluk overkomt.

Christel Provaas schreef op zaterdag 14 september 2013, 13:22:


Dit is wel een interessante observatie Christel waar wel een kern van waarheid in kan zitten. Er zijn op PN relatief veel paardeneigenaars van sobere paarden en pony rassen en gemiddeld waarschijnlijk ook dieren met een hogere leeftijd dan op de gemiddelde op (jonge) sportpaarden gerichte fora. Ik vermoed dat de paardenpopulatie van PN een hoger risico loopt op EMS en PPID en dus HB.

Daarnaast speelt de manier waarop het metabolisme van het paard op gras reageert in de meeste HB gevallen een rol. In een recente studie in Engeland bleek dat van alle HB paarden meer dan 60% fulltime op gras staat, 30% parttime op gras en de rest fulltime op stal.

Wat 'we' hier weten is dat paarden steppedieren zijn die onder redelijk onnatuurlijke omstandigheden en een niet optimaal klimaat in gevangenschap bij ons leven. Voor de gezondheid en het welzijn van het paard is het belangrijk dat hij buiten leeft in een kudde, veel beweegt, de ruimte heeft en natuurlijk voedsel krijgt. Helaas is groen gras niet geschikt voor paarden om het hele jaar door te eten. Zeker niet voor sobere rassen bij wie door gras de insuline waarden extreem omhoog gaan.

Paarden in kooitjes op bulkmaneges raken niet bevangen doordat ze wel drie uur per dag hard werken. Dat is waarschijnlijk het meest positieve aspect aan hun leven. Wat ze wel krijgen is een hele lange waslijst aan problemen waardoor hun levensverwachting dusdanig verkort wordt dat het risico op Cushings laag blijft.

e m kraak schreef op zaterdag 14 september 2013, 14:45:


En dan Egon? Wat doe je als er een te dik word? Wat voor maatregelen neem je dan?

Ik moet zeggen dat ik juist mijn minipaardje weer ben gaan bijvoeren, omdat ze heel erg ondervoed bleek! Ik voerde haar bij aan het begin, maar ben daarmee gestopt doordat andere mensen zeiden dat hooi en gras voldoende moet zijn. Zelfs de natuurlijk bekapper waarschuwde me dat dit soort minipaardjes al hoefbevangen raken van de lucht.
Als je ziet wat er nu aan bergen voer in gaat!! Ze eet als een groot paard en begint eindelijk bij te trekken, fitter te worden, komt wat vlees op de schouders en nek. Ze krijgt onbeperkt hooi, beetje gras en 4x daags afwisselend bietenpulp met zemelen en weide/kruidenbrok (zonder melasse of granen of gentech), ijslands zeewier, n wat kruiden. Eerst durfde ik niet zoveel te geven, maar de acupuncuriste zei dat ze meer mocht en liet zien hoeveel en sinds ik meer geef gaat ze sneller vooruit.
Ik weet niet of het komt doordat ze door maag of darmproblemen niet genoeg voedingswaarde haalt uit het hooi en gras, of dat het komt doordat haar lichaam gewoon veel meer nutriënten gebruikt, waardoor hooi en gras niet voldoende is.
Toen ze geen bijvoeding kreeg had ze ook heel erg honger, dat is nu duidelijk veel minder.

Christel Provaas schreef op zaterdag 14 september 2013, 13:22:

Ja, in een gevangenis hoef je je om een heleboel dingen geen zorgen meer te maken.

Talitha schreef op zondag 15 september 2013, 13:13:


Verkeerde vraag. Te dik worden is mijn ponies niet overkomen want daar voer ik te gierig voor. Als er 1 te mager werd dan moest die voorgetrokken natuurlijk, maar dat moet de DA je leren voelen want zien kun je het niet goed (ribben zien zegt niet zoveel, het gaat om of er spierweefsel opgegeten wordt of niet, of juist opgebouwd. Aan vetweefsel heb je niets behalve een beetje om om te zetten naar spierweefsel).

[knip]

Ik durf ongezien niets over jouw ieniemienie te zeggen. Op je avatarfotootje zie ik niets wat eraan mankeert.
Alleen, als jij schrijft: "Als je ziet wat er nu aan bergen voer in gaat!! Ze eet als een groot paard en begint eindelijk bij te trekken, fitter te worden, komt wat vlees op de schouders en nek"... dan snap ik het verband tussen reuzeveel voeren en snel groeien wel maar krijg ik angstjes en zou wel beter willen weten wat je precies met vlees op de schouders en nek bedoelt. Dikke nekken zijn echt niet goed.
Dat ze nu eens groeit is ook weer niet meteen reden tot paniek. Het gaat meer om het beeld over langere tijd. Ik zou zeker zorgen dat ze aan het eind van de winter weer schraal zijn. Het zichtbaar worden van effect van voeren duurt vaak langer dan het geduld van mensen; als je nú iets structureel in je fourage denkt te verbeteren zie je daar pas na een week of 6-8 effect van. Als je sneller effect hebt is het niet goed, als er geen effect is uiteraard ook niet.
En nog iets, ik heb de indruk dat jij van alles en nog wat even probeert. Daar ben ik niet zo'n fan van, omdat paarden net als konijnen erg afhankelijk zijn qua spijsvertering van de dikke darm en de microflora aldaar. Dat heeft tijd nodig om zich in te stellen op een "gezond" patroon en wordt alleen maar gehinderd door constante veranderingen. Die basisinstelling kan wel een jaar duren... we hebben op PN al vaak gezien aan de hand van overschakelen naar alleen hooi voeren dat ze daar ineens na pas een half jaar of een jaar van gaan groeien en dat vervolgens het probleem wordt dat ad lib hooi voeren niet meer lukt omdat ze daar dan te dik van worden.

Even naar hier verplaatst anders wordt het zo'n verhaal in het fotoalbum . De laatste zes foto's zijn inderdaad één en dezelfde voet. Zoals ik schreef hebben we die met z'n allen gedaan nadat eigenlijk de cursus al was afgelopen.
Natúúrlijk met mijn tang. Het was o.a. voor de cursisten een unieke kans om een straal te zien die afgestoten wordt en hoe daaronder dan een onwaarschijnlijk gaaf exemplaar wacht op zijn bevrijding. Ook de oude zool die er praktisch in één lap af kwam, met alles wat daar weer onder zat was zeer leerzaam. Een cursiste heeft de hele behandeling gefilmd, ik hoop dat ik het een keer krijg.
Bij de andere 2 voeten was eigenlijk gewoon sprake van grof achterstallig onderhoud. Zodra ik een manier bedacht heb om de "na het bekappen" foto's te plaatsen, zal ik het eindresultaat laten zien.
Zulke voeten zijn ideaal om inzicht aan te leren hoe het er eigenlijk hoort uit te zien en om ervaring op te doen met het gereedschap.
In feite kan ik iedereen aan de hand van een paar " ijzeren punten" in 5 minuten leren bekappen. Of dat nou de voeten van een Belg zijn of die van een minishet.
Zelfvertrouwen, weten dat je op deze manier nooit schade aan kunt brengen en inzicht zijn het belangrijkste. Wat mankeert er nou echt aan zo'n voet. Wat is afwijkend van de norm.
Voor we beginnen moeten de cursisten met elkaar bepalen wat de beste drie hoeven uit een lange rij zijn, met een nummer een, twee en drie én vertellen waarom. Dat levert intensieve en interessante discussies op, waarbij iedereen betrokken wordt.
En inderdaad, het is hard werken maar als je ziet hoe het gereedschap om 1uur wordt gehanteerd en hoe om 5 uur, weet je dat lappen hoefwand raspen en kanjers van steunsels snijden veel nut heeft.
Deze week zullen ze hopelijk allemaal met de voeten van hun eigen paard aan de slag gaan en hoogst waarschijnlijk ontdekken dat die nog helemaal zo slecht niet zijn, óf als het vergelijkbaar is met degenen die ze op cursus gedaan hebben, meteen iemand met meer ervaring bellen om in het begin ff te helpen.

Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Ik probeer niet zomaar wat hoor. Op alleen hooi en gras heeft ze zo'n 9 maanden gestaan, met achteruitgang dus, hoe lang moet je wachten voor je resultaat ziet? En na hoeveel tijd beslis je dan dat het niet werkt?
De verandering in voer gebeurt nu onder begeleiding van die acupuncuriste, die naast acupunctuur, reeds lange tijd paardentandarts is en nu sinds kort ook de opleiding chiropractie voor paarden heeft gedaan. Ik heb er wel vertrouwen in dat deze mevrouw wel weet waar ze het over heeft. Zij wees mij op de ondervoeding en heeft laten zien hoeveel ik haar mag geven.
Dat ze meer vlees krijgt, bedoel ik mee dat de hals zich vult met spieren, ook op de schouders word ze wat steviger. Ze zag er niet broodmager uit, geen uitstekende botten ofzo, bolle opgeblazen buik, waardoor je de ribben ook niet zag. Daarom had ik niet het idee dat ze te mager was.
Nu ze begint te vullen zie ik wel wat ze eigenlijk te kort kwam.
Ik voer haar niet moddervet hoor, ik probeer er gezond vlees (lees: spieren) op te krijgen
Duidelijk is dat ze zich beter voelt, ze is actiever, draagt haar hoofd hoger en kijkt meer naar buiten, in plaats van in zichzelf te zitten.
Ik probeer niet steeds zomaar wat hoor, ik heb gewoon lang lopen modderen, omdat 2 verschillende veeartsen en een paardenkliniek mij niet konden helpen. Zo ben ik uiteindelijk bij acupunctuur beland. Met eindelijk vooruitgang!! Ik twijfel er nu niet aan of ik goed bezig ben of niet. Gelukkig maar, want het is niet leuk als je niet weet wat je met je zieke diertje moet.

Vergeten je vraag te beantwoorden over die laatste hoef. Ik weet niet hoe kapot de structuren binnenin zijn, hoeveel hoefbeen is er bv. nog over.
Ik denk dat wanneer paard voldoende in staat is te bewegen op zijn zoektocht naar voer, de straal en dubbele zool op een keiharde, ongelijke ondergrond heel snel verdwenen zullen zijn.
Als er dan géén zoolperforatie volgt- want dan wordt het misschien wel érg lastig- zie ik niet in waarom het niet zou kunnen genezen.
Alles is daar gericht op slijtage en optimale groei. Als het dan niet kan, wanneer dan wel?
Zo'n paard dagelijks, - desnoods wekelijks- tot ofwel de dood of genezing te kunnen volgen, met totaal verwoeste hoeven in het wild op een "mustang" ondergrond, lijkt me een geweldige en langere vakantie te worden dan pessimisten zullen aannemen


Piet

Elke dag één keer de rasp heen en weer halen

is óók bekappen

Zulke verwaarloosde hoeven heb ik heel vaak onder levende paarden gezien. Ik heb wel paarden ter plekke moeten bekappen omdat ze met hun reuze hoeven niet eens meer normaal het trukje in konden lopen. Even met de tang het ergste eraf en het gaat meteen een stuk beter. Alleen verwaarloosd is niet zo erg, ook niet als een paard HB is geweest.

Toen Rosa bij mij kwam was zij nog nooit bekapt, 3 jaar oud. Ongelooflijk lange hoeven, met diverse scheuren tot in de kroonrand. Toch liep ze vrij normaal in de wei. Geheel verwaarloosd had zij ook nooit iets geleerd, laat staan hoeven omhoog houden. (vandaar dat ik toendertijd bij Piet op de clickercursus terecht kwam) Na een paar weken ging Rosa vaak liggen slapen in de wei. (misschien iets opgelopen omdat ze ineens voor het eerst sinds ze met 6 mnd bij haar moeder was weggehaald met andere paarden in contact was?) Zo heb ik haar hoeven voor het eerst kunnen bekappen, gewoon er naast zitten en knippen. Je moest wel een paar keer met de tang erlangs om alles eraf te krijgen. Het heeft nog zeker 3 jaar geduurd voor alle scheuren weg waren.

zo maar een voorbeeld:

http://www.paardnatuurlijk.nl/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?parent_id=1644

Piet schreef op maandag 16 september 2013, 8:04:


interessant. Wij zagen hier na de vorige lange natte treurwinter ineens bij diverse paarden dubbele zolen. In de praktijk kom je dat kennelijk ook tegen, al deze paarden werden min of meer regelmatig bekapt en een aantal regelmatig bereden.

Piet schreef op maandag 16 september 2013, 11:27:


Kijk, nou heb je je gedachten wel weer helemaal bij de les


Ik zeur er alleen over vanwege je recente opstelling naar het Ramey-verhaal in die draad van Mariss waar we even een clash om hadden.
Keyword is echt "omgeving". Die is bij Mariss blijkbaar onvoldoende, daarom vond ik het des te opmerkelijker dat ze met Ramey kwam aandragen zonder blijkbaar te snappen waar het over gaat.


Zelfs ontschoeningen genezen helemaal pro deo van nature. Daar zijn voorbeelden van opgetekend.
Het gaat pas echt mis wanneer omgevingsomstandigheden gedurig te belabberd gehouden worden waardoor zoals je al aangaf bij voorbeeld hoefbeenvervorming en -erosie ontstaan.