Piet schreef op donderdag, 16 juni 2005, 20:49:


Soms niks. Dat betekent dat je het interval kunt verlengen. Maar als je net aan een hoef begint zal het je verbazen wat er in 3 dagen bij komt. Vooral de steunsels hebben vaak de neiging om hard te groeien aangezien die de meeste tijd onbelast zijn. Maar het verschilt van paard tot paard en situatie tot situatie. Bijna altijd ontstaan er ontstekingen in de hoef als je het hoefmechanisme (weer) op gang brengt. Ontsteking zorgt voor meer circulatie en meer circulatie zorgt voor meer groei. Het hangt er dus maar net vanaf wat er precies gaande is in een hoef waar zich de meeste groei voordoet.

Dat is dan ook de reden dat je in eerste instantie idealiter elke 3 dagen bijwerkt. Je weet op voorhand niet wat er zich in die hoef gaat afspelen, maar door er zo vaak in detail naar te kijken kom je daar snel achter. En kun je je beleid daar op afstemmen.


Reactie op aanraking, aggressief gedrag, strakke lip(pen), strakke en/of afwezige blik, consequent ontlasten van een bepaalde voet, etc.


Minimaal 15 minuten per dag en het paard moet er minstens tot net over de kroonranden in staan. Want het "periople" rond de kroonrand beschermt de hoef tegen uitdroging maar droogt zelf ook als eerste uit. Het neemt zeer gemakkelijk vocht op. Te herkennen aan de dikke randen rond de kroonrand na een flinke regenbui (waarvan ik de eerste keer dat ik die zag dacht dat m'n paard een enge ziekte had).

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Karen Drost schreef op donderdag, 16 juni 2005, 21:25:


Ja, dat vind ik ook!

Ik ben ook nog benieuwd wat jij/strasser doet in het geval van een hoef met scheve hoefballen, dus als de ene hoefbal hoger is ingedrukt dan de ander. Hoe krijg je die ballen weer gelijk aan elkaar en is dat eigenlijk wel belangrijk?

En uit je reactie van een paar mailtjes terug maak ik op dat je denkt dat een paard met scheve benen weer recht kan komen te staan als je de hoef iedere 2 dagen en dan minimaal 2 jaar lang recht bekapt? Klopt dat, of bedoel je dat niet letterlijk zo?

Met Groeten,

Clara

perdida schreef op donderdag, 16 juni 2005, 12:32:


Geen slechte ervaring. Wel gemerkt dat je de tijd dat je de schoenen aan laat bij het paard echt goed op moet bouwen. Verder vind ik zelf dat de schoenen van Marquis best hard zijn van binnen maar misschien is dat juist goed. Voor een gevoelig paard denk ik dat een smit schoen beter is (zachter). Het aan en uit doen vind ik zelf geen probleem hoewel het oppompen nogal irritant is als het koud is. Smit gaat gemakkelijker denk ik. Ik heb geen persoonlijke ervaring met de smitschoen maar heb ze wel eens in handen gehad en goed bekeken en in het boek (nou ja, de dvd) van frans en ilona zie je hoe ze smit schoenen en marquis schoenen aan doen als voorbeeld en dan ziet de smit schoen er veel gemakkelijker uit.

Groeten,

Clara

Karen Drost schreef op donderdag, 16 juni 2005, 21:25:

.... Want het "periople" rond de

zo zijn er hier al een boel meer geweest beste doctoranda !
nochtans hoort het perioplum tot de basisuitrusting van de hoef
maar wordt er door het nec-plus-ultra der hoefsmeden
vlot vanaf geraspt ter meerdere glorie der estetika
(gelukkig niet ter hoogte van de kroonrand)
Peter

Piet schreef op donderdag, 16 juni 2005, 20:49:


Hier zat ik dus ook mee...
Ik ben niet bekend met je manier van werken maar begrijp dat de meeste paarden toch gelijk goed gezet worden....dus geen uitstekende hoefwand meer hebben en ook meteen laag op de hielen.
Dan vraag ik me af wat men na 3 dagen aan gaat doen.....mijn paarden komen bijv. ook op de weg , iets wat ook jullie promoten en dan is er eigenlijk nmm. niets meer af te halen?
Het beetje wat dan aan zou groeien is er dan ook meteen weer af gesleten tenzij....ze dus NIET of te weinig op het harde komen...dan kan ik me er nog iets bij voorstellen. Maar dan wordt dus niet aan de voorwaarden voldaan.

Ook dat voetenbad ben ik benieuwd naar....hoe lang...en waneer zie je dat het genoeg is? Hoeveel weken dus....maar ook per keer hoe lang...
Wij gaan er van uit....althans ik....dat de hoef hard wordt door onze manier van bekappen...de zool maar ook de wand.
Bij Miranda zijn de hoeven ook bikkelhard...daar snij je haast niks vanaf met het toch goede en scherpe mes.
In het water zou dit dus zachter worden, iets wat me bekend is en wat ook de reguliere hoefsmid wel doet om het bekappen makkelijker te maken.

Bij jullie krijg ik de indruk uit je schrijven dat dit gedaan wordt om de hoef flexibeler te maken? zodat er een betere werking van het hoefmeganisme is?
Het lijkt me dan , want dan moet het toch behoorlijk nat zijn....toch ook een minder positieve kant hebben.
De zool zal dan ook vocht opnemen en zacht blijven/worden, dit in tegenstelling van wat we dus eigenlijk willen bereiken?
Wij snijden dus niet in die zool, dus daarvoor hoeft i voor mij niet zacht te worden, maar een steentje onderweg zal dan wel gevoelig zijn terwijl het met een harde hoef niet of nauwelijks gevoeld wordt....waarschijnlijk zelfs verbrijzeld....
Loop je zo niet veel meer risico dat dat steetje meer schade aanricht aan zool en bijv. ook de witte lijn?

Dan nog even het afronden, iets wat jullie ook niet doen.
Ik heb de stukken hier gelezen over dat draagvlak in de zachte grond.
Toch zijn er ook vele hier die wel met hun paard op het harde lopen, zelfs een afwisselende bodem hebben van gras ,zand en steenpuin of dergelijke waar de paarden 24 uur per dag in/op lopen.
Het niet afronden zou dus voor deze paarden ook betekenen dat de hoefwand regelmatig flares en afgebroken stukken zouden krijgen....iets wat me dus ook niet verstandig lijkt?
Het zijn dan misschien maar minimale verschillen tussen onze manieren....maar het lijken me toch wel belangrijke.

Gr, Nick

Nick Altena schreef op donderdag, 16 juni 2005, 21:52:


Hier maak ik dus een foutje....en een behoorlijke zie ik....
Buiten het antwoord wat je inmiddels aan Piet hebt geschreven dacht ik net aan het volgende...
Dit is natuurlijk niet wat jullie promoten , het lopen op de harde ondergrond na de eerste behandelingen....sterker nog...ze moeten dan (maanden?) op een zachte ondergrond, sommige zelfs eerst nog op rubber?
Tja....dan groeit het natuurlijk wel aan en zal je er wat aan moeten doen.

Heb ik weer wat. Heeft m'n Arabiermerrie een hoefscheur..!
Eerst hartstikke kreupel, paardenfysiotherapeut er bij gehaald, die zij
hoefkneuzing, ontdekte ik de volgende dag een flinke scheur in de zool.
Evenwijdig aan, lopend tussen, steunsels en hoefwand . Iemand ervaring met hoefscheur in zool?
Ik ga in ieder geval over op hoefschoenen.
Coralie

Coralie van Wingerden schreef op donderdag, 16 juni 2005, 23:30:

I
k begrijp het niet goed Coralie
Is nu de werkelijke zool gescheurd of is de witte lijn losgelaten tussen zool en hoefwand vanaf de steunsels??

Piet
zie homepage

Clara van der Horst schreef op donderdag, 16 juni 2005, 21:41:


Ja dat is belangrijk, want een scheve hoef betekent dat alles er boven, inclusief de beenstand, ook scheef is. En dan krijg je "unfysiologische krachten" die inwerken op botten, pezen & ligamenten, en dat levert uiteindelijk schade en meestal ook pijn op.

In zo'n geval bekijk je de hoef als twee individuele helften. Je werkt eerst de hoge kant volgens de regelen der kunst bij (achterkant ca. 3,5 cm, kroonrand 30 graden), en daarna doe je hetzelfde bij de lage kant. In heel veel gevallen zal de hoef vervolgens recht worden als gevolg van het feit dat er nogal wat gewicht op komt. Wel zeer regelmatig bijhouden i.v.m. evt. aanpassingen in de gewrichten.


Dat bedoel ik inderdaad. Er vanuit gaande dat je zo'n paard perfect trimt, semi-dagelijks bijwerkt en dat hij echt minstens 15 km per dag aflegt is het mogelijk om zoiets te corrigeren. Of het ook nodig is is een andere vraag.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP

Nick Altena schreef op donderdag, 16 juni 2005, 21:52:


Oh jawel! Niet zozeer van de hoefwand alswel van de zool en steunsels. En de scoop ben je vaak na een dag al weer kwijt. Aangezien de scoop van cardinaal belang is voor het decontraheren van de hoef moet je die dus elke keer weer aanbrengen.


Vergeet niet dat een hoef die net begint aan de route naar gezondheid meestal erg veel verandering moet ondergaan. Die verandering gaat gepaard met ontstekingen, dus meer circulatie en dus meer dan normale groei. De ontstekingen bevinden zich vaak zeer gelocaliseerd in de hoef, wat betekent dat ook de excessieve groei zeer gelocaliseerd is.

Bij bijna alle paarden gaat de lederhuid die zeg maar het uiteinde van de steunsels produceert ontsteken. Dat resulteert in krankzinnig snelle groei van de steunsels daar waar ze richting straal wijzen. In het Engels spreekt men dan van "bar pooling". Een Nederlandse term heb ik er niet voor. Als je dat materiaal niet heel frequent verwijdert steekt het bij een belaste hoef al gauw terug omhoog in de hoef waardoor het paard z'n gewicht meer naar de voorkant van de hoef verplaatst. Waardoor er minder druk op de steunsels komt, waardoor ze nog sneller groeien, etc. Je merkt dit aan te snel slijtende tenen.

[knip hoefbaden]

Precies. Hoefmechanisme heeft alles te maken met flexibiliteit van de hoef. Een uitgedroogde hoef kan niet goed bewegen en zal ook eerder scheuren vertonen.


In de praktijk blijkt daar niets van. Het is niet zo dat een hoef die voldoende vocht bevat boterzacht is en dus heel veel sneller afslijt.


Dit i.t.t. wat jullie willen bereiken (om dan toch maar even stelling te nemen). Wij, en dan bedoel ik de "strasseraars" willen een lekkere flexibele hoef. Hoe meer vocht hoe beter.


Nee, absoluut niet. Je ziet juist bij drogen hoeven dat er problemen ontstaan met de witte lijn. Die is dan uitgedroogt waardoor de structuren die de witte lijn vormen minder goed met elkaar verbonden zijn. Deze structuren zijn als vingers die in elkaar steken. Als dat uitdroogt komt er ruimte tussen en daar kan dan bijvoorbeeld zand in komen. Of micro-organismen. Beide kunnen scahde aanrichten en zich a.h.w. een weg omhoog vreten (tot op zekere hoogte).


Waarom niet? Zolang het om brokjes en flares van geringe omvang gaat is er niks mis mee. Zo gaat dat onder 100% natuurlijke omstandigheden ook.

Met vriendelijke groeten,
drs. Karen Drost SHP