biancawaamelink schreef op zaterdag, 2 juli 2005, 23:04:


Wat is een bruikbaar verhaal....
De normale gang van zaken lijkt me om het paard van de ijzers af te laten halen door een natuurlijk bekapper en hem de hoeven van het paard goed te laten bekappen. Als het paard goed loopt op zijn nieuwe voeten en alles is verder gezond , zie ik geen reden, als je de cursus gevolgd hebt, waarom je dat niet bij zou kunnen houden.
Piet

biancawaamelink schreef op zaterdag, 2 juli 2005, 23:04:


Zo nat als een aap maar kan komen.

Er is hier in Spanje de misopvatting dat lage hielen de pezen belasten en vandaar worden paarden op hoge hielen gezet, wat soms tot excessen uitmondt: fleshoeven,

Het is juist zo dat een paard dat geleerd heeft te verzamelen, met de achterhand onder het gewicht te stappen, de achterhoeven juist schuíner komen te staan en dus vanzelf schuiner bekapt worden.
Dit is hier overigens al een keer de revue gepasseerd dus kun je opzoeken.
Ik zie dit laatste bij Arabella heel duidelijk en het begint bij Capricho ook te komen nu hij steeds beter en vaker onder mijn/zijn zwaartepunt stapt.

Een ander argument dat vaak gebruikt wordt voor hogere hielen is het stenige terrein hier. Ook dat is een fabel, want mijn paarden lopen allemaal op lage hielen en hebben net zo min beschadigingen als de Mustangs die op vergelijkbaar terrein leven met eveneens lage hielen.

Tot slot is een andalusiër een normaal paard met normale hoeven die normaal bekapt moeten worden.

biancawaamelink schreef op zaterdag, 2 juli 2005, 23:04:


elk paard heeft in se dezelfde hoeven, ondanks beperkte onderlinge verschillen, qua kleur en hardheid vooral,maar de werking van de hoef én de funktie blijft dezelfde.
Nu is het wel zo dat zowel arabieren als iberische paarden (PRE, Lusitano, Sorraia)harde en snelgroeiende hoeven hebben, waardoor de idee ontstaat dat dergelijke paarden ook hoge hoeven nodig hebben.
De doorgaans hoge knieaktie van de iberiers doet hen ook de hoeven vlak op de grond plaatsen zonder veel voorwaartse beweging waardoor de hielen weinig sleet ondervinden met weer het zelfde resultaat.
Een andalusier bekap je mijns inziens dan ook net zoals een ander paard. Maar ik denk dat Peter-Huertecilla je daarover nog meer kan vertellen....

Peter

Hein Remmerie schreef op zaterdag, 2 juli 2005, 11:38:


Beste Hein, ik ben die kwakkel van het forum, alhoewel ik mijn betreffend antwoord nog steeds niet zo ervaar, ik blijf er dus bij.
Voor wedstrijdinformatie denk ik niet dat je hier op het juiste forum zit. Ik kan begrijpen dat jij nog steeds een suprieure visie hebt op het paard als sportattribuut met een bepaalde denigrerende toon als het over "wandelen" gaat, maar ik kan je wel zeggen dat buitenrijden met een paard heden tendage een aparte totaaldiscipline in de ruiterij vormt. Ook al wordt die niet gekwoteerd en verschijnt je naam niet in een ranking of andere prestatie-lijst.
Een buitenrijpaard dient al evenveel of misschiens zelfs meer getrained te worden als een wedstrijdpaard. Ook al zijn het dan dingen als tuinbouwkanonnen, landbouwwaterfonteinen, opvliegende bosduiven, onnozele fazanten, breder-dan-de-weg-traktoren, dorsmachines, aardappelrooiers, wielermalloten, zondagsbikerbendes, flapperende linten, fietsende stadsmensen of kruisende wedstrijdruiters in opgedirkte vrachtwagens.....
Nieuwe ideen (zoals op PN-HN) ontstaan doorgaans niet in ultrakonservatieve milieus zoals LRV en overige landbouwoverschotten maar bij mensen die durven afwijken van geijkte sporen en geeigende wegen. En er is duidelijk meer aan een paard dan wedstrijdjes houden. Persoonlijk vind ik het veel fijner alleen of in groepje vanaf een paardenrug van wat nog rest aan randnatuur te genieten en mijn hoofd te laten doorwaaien, van mijn paard onder mij te voelen reageren en fijn te tunen voor wat ik er samen mee wil doen...
We wonen met moeite 15 km uiteen, alleen heb ik gekozen voor de rustiger kant van de Poolse-abused-car-as Menen-Roeselare-Torhout om redenen hierboven beschreven. Als je dus eens de andere kant wil bekijken ben je altijd welkom om een paar uurtjes te komen rijden en je eigen streek ook van een andere kant te ontdekken, een mens kan maar iets leren.
Ik engageer mezelf waar mogelijk als speerpunt om het 'rekreatieve rijden' te verdedigen en te verbeteren (bv het gehakketak om een oude spoorwegbedding, ruiterpad in nieuwe bossen, via provincie of vlaamse gemeenschap), denk dus niet dat ik een oen ben met één-paard-in-de wei. Ik weet doorgaans heel goed waarover ik praat. Dus ! met schoenen of blote voeten, the other side of your homeground, be my guest !

groetjes, Peter