Hoefsmid Rik schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 22:52:


Onder Marquis hoefschoenen kun je zowel kalkoenen als widiapuntjes draaien. De laatste is tegen overmatige slijtage. Daarbij zijn van Marquis alle onderdelen van de schoenen te vervangen als deze zijn versleten.

Smit experimenteert nog met verstevigde zolen van de schoenen dmv ijzeren stukjes in het profiel. Het prototype had ik al gezien, maar is nog niet meer dan uitproberen bij zijn eigen paarden.
Bij hem zijn de zolen niet te vervangen; wel kun je ze bij een gewone schoenmaker laten verzolen (als je eigen schoenen ... haha schoenmaker zal wel even opkijken denk ik dan), of uiteraard nieuwe schoenen laten maken als ze niet meer zouden passen.

Maar waarom zou je eigenlijk ijzers onder de schoenen willen doen?

Trouwens brengt mij bij het volgende ... marathonmenners rijden erg op tempo ... aan de hoefslag van de paarden kent een menner het tempo en heeft geen stopwatch meer nodig dan. Met de hoefschoenen schijnt mijn kennis het tempo niet meer te kunnen bepalen zoals hij dat voorheen met ijzers kon. Maar goed, dat is een heel klein kleinigheidje en met een stopwatch op te lossen uiteraard.

Groeten
Ingrid

Spirit schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 22:34:


Typisch antwoord van iemand die het waarschijnlijk beter weet dan ik, maar eens wil kijken hoe ver ik het kan uitleggen. Alleé vooruit, ik zal maar eens proberen.
Als dat rubber ervoor zorgt dat de hoef heel kort stopt op de kasseien (echt onwrikbaar neergezet wordt als met een magneet op een metalen plaat) dan krijgen de pezen heel wat extra krachten te verwerken. Ze zijn daar niet op berekend en door kleine scheurtjes in de pees ontstaat er een zwelling; De pees is in dit geval opgezet. Pezen genezen moeilijk omdat er geen of weinig bloeedtoevoer is daar naartoe.
Als je al gebruik maakt van een ijzer, dan moet dat de hoefwand (de draagrand ) ondersteunen net alsof de hoef op vlakke grond staat (maar dan op een vlak hoefijzer) Telkens de hoef neergezet wordt, kan hij (met het weinige hoefmechnisme dat er nog is, want een ijzer wordt in principe vastgezet met zo weinig mogelijk nagels, zodat de achterste helft van de hoef nog open en dicht kan) steun vinden op het ijzer. Als de hoefwand steun moet vinden op rubber, dan wringt de hoefwand zich over dat rubber (onvoldoende hoefmechanisme, want de hoefwand krijgt grip op dat rubber), dat rubber gaat uiteindelijk toch zwichten en trekt een deel van de hoefwand naar buiten, helaas enkel dat deel dat niet vast genoeg staat. Op die manier ontstaat er een trekkracht aan de buitenkant van de hoef, maar d ebinnekant staat vast(genageld) op dat rubber Het klinkt allemaal heel ingewikkeld, maar is zo simpel als wat, kwestie van wat mechanica te kopiëren naar de paardenvoet.

Groeten

Rik

Wendy-hb schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 22:58:


Dan gaan de schoenen langer mee of kan je bij slijtage de vorige ijzers simpel vervangen door een paar nieuwe. (kost minder)

trea hoex schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 13:53:


Hoi Trea,
weet je, ik kan deze vraag niet beantwoorden.
Ik zie het aan de manier van kreupel-zijn, maar dat valt niet uit te leggen.
Hoop dat iemand anders een beter anwoord heeft.
Isabel

Ilona Kooistra schreef op maandag, 4 juli 2005, 19:59:


Het was eerst bevangen en vreselijk beslagen ... toen niet meer bevangen maar wel vreselijk beslagen met alle gevolgen van dien en later weer bevangen en slecht bekapt en toen weer met andere hoefsmid goed beslagen en bekapt, maar enorme brokkelhoeven ... dus tja ... Was jarenlang ellende in ieder geval. En toen ze ijzerloos moest gaan van mij, raakte ze weer bevangen door de overgang. Schoot niet echt op inderdaad. Dat is inmiddels dik 1,5 jaar geleden dat ik de overstap maakte naar blootsvoets met schoenen.

Kan wel een eerste foto zetten van haar bevangenheidsbeslag in 2000, en de rest moet je zelf maar bekijken als je interesse hebt op
www.home.versatel.nl/remcodo/isahoef.html daar hou ik het tot op heden nog steeds bij met tekst en foto's

O ja foto plaatsen ... hopelijk is hij niet al te groot als ik op verzenden ga drukken

Wendy-hb schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 23:37:

typefout ... kan je hier niet corrigeren, dus nog maar een berichtje erachter aan

Wendy-hb schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 23:39:


Kijkend naar deze foto schrok ik toch weer enorm....dat men dat zover kan laten komen, zeker als gediplomeerd hoefsmid ....
Het zette me ook aan het denken, ook al na aanleiding van het discusie verhaal met de menners...hoe overtuig je die mensen?
Frans en Ilona....
DIT soort foto´s zou je op een apparte pagina moeten zetten als misschien wel het overtuigendste bewijs dat een probleemhoef weer tot een normale gezonde hoef kan veranderen...ook al duurt dat dan lang.
Foto´s van het probleem/aanvang en het eindresultaat/ na een jaar of misschien wel 2 jaar...
Een groter contrast is niet mogelijk en ik denk als mensen hier maar genoeg voorbeelden van zien het de geloofwaardigheid enorm verhoogt.
Niet van dooie hoeven dus...maar van de levende , of zeg ik liever nog steeds levende...., paardjes die zo waarschijnlijk gered zijn van de slachtbank.
Ik denk nml. dat niet veel eigenaren hier nog mee door waren gegaan als het hun paard was geweest.
Maar het kan dus wel degelijk, al gaan we hier uit van probleemloze hoeven om ze zelf te bekappen.
Iets voor de heren/dames die hier als natuurlijkbekapper staan vermeld om daar foto´s van praktijkgevallen van te maken?
Die zullen dit onderweg toch ook tegenkomen lijkt me?

Gr, Nick

Nick Altena schreef op woensdag, 6 juli 2005, 1:09:

Hoi,
Het verhaal van Isabella staat al bij Klaas Feuth op zijn website als inderdaad een voorbeeld van probleemhoef naar normale hoef.

Is ook de reden dat ik mijn website gemaakt heb (ben begonnen met die hoeven; de rest is er later omheen gebouwd haha). Niet zozeer voor mezelf ... ik weet hoe het gegaan is, maar vooral voor anderen. Heel vaak zie ik hoe hoefbevangen paarden worden afgemaakt en niet omdat mensen geen geduld hebben, maar vooral omdat ze ze laten beslaan.

Had ik toen geweten wat ik nu allemaal weet dan had ze gewoon na haar bevangenheid geen ijzers gekregen en zeker niet dat rare beslag wat de foto toont. En dit is dan door een goed opgeleide orthopedisch hoefsmid (met officiele papieren en opleiding dus) ondergebracht.

Ik heb gisteren DAT hoefijzertje nog in handen gehad (ben ze aan het schilderen voor een tuinspiegel als blijvende "herinnering" zeg maar) en ik schrok eigenlijk nog harder toen ik de nagelgaten zag. Dat ijzertje is nl. een kunstwerkje geweest van de hoefsmid vond hij zelf, want hij heeft het geheel moeten veranderen en dus ook zelf nagelgaten moeten boren. Die zitten dus NIET op 1 lijn !!! Jeetje dat dat toen is blijven zitten ... en dat ik dat toen ook heb laten onderbrengen ....

Maar goed, het is dus goedgekomen. Evenals met die huifbedpony Wendy.
Het is echt zo dat er binnen de dierenartsenpraktijk die Wendy in behandeling hadden ruzie is ontstaan tussen de 5 dierenartsen. 4 vonden afmaken en eentje was erg benieuwd naar eventueel resultaat van dat bekappen ... hij wilde haar graag als proefpony zien, maar de anderen vonden dat pure dierenmishandeling om die pony in leven te laten. Zo erg was het dus met haar.

En nu ... die dierenarts is heel blij, hij vind het een geweldig "experiment" en ook eigenaar is inmiddels nog meer overtuigd van het ijzerloze. En wij als stichting maar vooral de kinderen zijn nog veel blijer natuurlijk dat die pony er nog is.

Groeten
Ingrid

Wendy-hb schreef op woensdag, 6 juli 2005, 8:19:


Mooi resultaat Ingrid,
Dat zal toch wel een heel klein spiegeltje worden?
Paar vraagjes
Hoeveel tijd is er nu overheen gegaan met Wendy? Hoe vaak is ze in totaal behandeld? En zijn die andere dierenartsen nu om?
Piet