Wrijving zorgt juist voor níet slippen.... Je verwart slippen en wrijving met afschuiving. Dit kan ook plaastvinden zonder slippen juist door veel wrijving in combinatie met veel over te brengen kracht.
Hierdoor kun je met een net niet slippende band véél meer afremmen dan met een slippende omdat de afschuiving ín de band dan meer bewegingsenergie omzet.

Dat de hoeven van een paard slijten komt ook door het afwikkelen, plastische vervorming, het hechtenvan oneffenheden in de hoef met oneffenheden in de ondergrond én afschuiving

Als ik 40 of 50 kilometer in hoog tempo over split- en rostpaden rij, is de slijtage niet meetbaar. Als ik er 's morgens grove vijlsporen op zet zijn die na de rit nog duidleijk zichtbaar. Frans en Ilona hebben dat hier kunnen constateren.
Ja, de paarden hebben wel veel wrijving, veel grip nl. en slippen ook regelmatig bij de steile hellingen, snel genomen bochten, versnellen en afremmen op de splitondergrond en tóch is er weinig slijtage.
LAs je hiervoor een verklaring wil moet je die zoeken in het verband tussen de slijtage van de rol en de voorband van de oeroude Solex.
Sorry Hans, je hebt geen gelijk en jouw redenering is bovendien incorrect.
Paardenhoeven horen bij normaal ontspannen gangwerk niet te glijden en wrijving = grip.

Huertecilla schreef op dinsdag, 13 september 2005, 23:39:



Mmm, ben geneigd met Hans mee te gaan. Zelfs met een rustig drafje longeren op een zandige, niet heel zachte onderlaag, zie ik dat de voorhoeven heel ietsje door lijken te glijden. Misschien komt dat door de ondergrond, dat die mee lijkt te geven.