Huertecilla schreef op zondag 23 oktober 2005, 12:16:


Tis zo persoonlijk "moeilijk lopen" Alleen als een paard echt zere voeten heeft en op 25 meter bijna 6 keer op haar gezicht gaat, dan loopt ze moeilijk, dat zie ook aan de hele korte tred en het hoofd dat bij iedere stap omhoog gaat. Als dat niet het geval is wat is dan moeilijk. Kan me helemaal in bovenstaande vermeldingen vinden.

Martien.

iss schreef op zaterdag 22 oktober 2005, 19:38:


Nog een tip: doe de éne week de voorhoeven de andere week de achterhoeven, dan is het voor jezelf niet te belastend en ook niet voor je paard


Dit was met onze shet ook duidelijk het geval en dit heeft echt meer dan een half jaar geduurd voor die achterhoeven begonnen rond te trekken. Nu na 10 maanden natuurlijk bekappen zie je duidelijk holle zolen zowel voor als achter.

Of kan het

Rustig aan, want anders is de verandering te groot...


groeten,
Liesbet

Diestelmans Liesbet schreef op zondag 23 oktober 2005, 20:35:


Hallo Liesbet.

Vanaf het moment dat de hoeven hol waren, ging je paard toen ook beter lopen, minder gevoelig ?

Martien.

Twister schreef op zondag 23 oktober 2005, 20:15:

Het is juist erg 'leuk' om te merken hoe paarden hun pas en gang aanpassen aan de ondergrond als ze onbeslagen lopen.
Wij hebben hier écht veel slechte, stenige ondergrond en zeg de helft van wat we rijden is granietsplit. Relatief ruw, want tegen mega-hoge temperaturen bestand, Asfalt is voor onze paardjes bv. een lekkere ondergrond
Een equivalent van een ruiterpad hebben wij hier niet. Als het hier wat ruller is, is het ook gelijk vol met stenen en keien.
Ook in de rijbak hebben wij vrij grof split liggen.
Op een gemiddelde rit komen we een breed skala aan zeer uiteenlopende soorten ondergrond tegen en het is écht met je ogen dicht aan de gang en houding van het paard te voelen.

Ik vind zoals al opgemerkt onze paarden nu wat gevoeliger lopen, maar op asfalt veren ze in een mega-komfie draf en gaan op een gefluísterd 'toe maar' in galop. Beiden houden ze aan tot je wat anders zegt. Geen 'moelijker lopen'.

Dit punt wijd ik bewust wat over uit omdat het nu exact dít is waarom sommige mensen weer terug op ijzers overgaan: doordat ze meer gevoel in de hoeven met overgevoelige hoeven verwarren.

Huertecilla schreef op zondag 23 oktober 2005, 22:50:


In je laatste alinea kan ik me wel vinden, alleen als je paard bijna struikelt omdat ze bij wijze 2 benen tegelijk optrekt om te ontlasten daar het zeer doet, dan heeft ze wel erg veel gevoel in de hoeven. Ik zie aan haar lichaamshouding en aan de blik in haar ogen dat ze bepaalde stukken verschrikkelijk moet afzien,strompelen is erger dan moeilijk lopen, en dan gaat het pijn doen op gegeven moment over in een numm gevoel, zoals de engelsen dat zeggen en dan gaat ze er gewoon doorheen. Wat jij bedoelt daar hoop ik toch snel te komen, want om je paard zo te zien lijden is gewoon niet leuk.

Maar we komen er wel, lees haar elk moment, ik pas mijn loopsnelheid aan haar aan en als ze werkelijk beroerd gaat lopen tijdens de wandeling dan kies ik wel voor een alternatieve route door het gras of het zand ter afwisseling.

Aken en Keulen zijn ook niet op één dag gebouwd, dus nieuwe hoefomstandigheden voor mijn paard, daar ga ik zeer oplettend mee om.

Martien.

iss schreef op zaterdag 22 oktober 2005, 19:38:


Dat is ook een van de redenen waarom we cursisten niet op hun eigen paard laten oefenen tijdens de les.
Op kadaverhoeven mag je te keer gaan wat je wil, fouten maken en zo'n hoef heeft alle tijd. Het leert je om te gaan met een rasp en een mes maar bovendien dat het helemaal niet erg is om hele kleine beetjes tegelijk te doen.... omdat je een vorm in je hoofd hebt waar je langzaam maar zeker naar toe wil..


Ik denk dat je nu maling zou hebben aan die pottekijkers :)


Mogelijk had je paard wat hoge hielen en was een beetje toonlander?
Dat verklaart namelijk ongelijke slijtage, meer aan de toon dan aan de hielen.
Het feit dat de zool holler is kan natuurlijk aan de smid liggen.
Maar het maakt allemaal niet meer uit he. Net wat je zegt: iedere week een beetje :) Waardoor je ook zelf iedere week even oefent en steeds handiger wordt. Dan kan je nooit lang bezig zijn, want als je de groei en de natuurlijke slijtage van elkaar aftrekt, zul je niet veel meer dan een millimeter per week hoeven te doen.

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Ik weet eigenlijk niet meer wanneer die overgang er was, (traditioneel bekapte shet) liep vanaf het begin vrij goed, alleen steentjes daar liep hij over als op eieren, dat is geleidelijk weggegaan met veel stappen op harde ondergrond en steentjes...
Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je de tijd zijn werk laat doen, samen met natuurlijk bekappen en veel beweging, dan komt het wel goed

Liesbet

Diestelmans Liesbet schreef op maandag 24 oktober 2005, 9:45:


Dank je Liesbet.

Hoi allemaal,
Na vorige week maandag jullie advies gevraagd te hebben, hebben we gisteren Froukje van 20jr. van de ijzers gehaald. Sorry Piet, volgens mij is 20 toch echt een heel respectabele leeftijd voor een paard, misschien nog niet stokoud, maar toch zeker bejaard. Hoop zelf trouwens ook dat ze 40 wordt hoor, daar niet van.
Heel voorzichtig hebben we de ijzers losgemaakt, eerst de hoefnagels 1 voor 1 verwijderd. Was slecht werk, maar het is gelukt. De hoeven zagen er daarna dus niet uit, zeker in vergelijk met onze vierjarige ruin die nog nooit op ijzers heeft gestaan. We besloten er niet teveel aan te doen, omdat ons niet duidelijk was waar de zool nou precies zat. Voor, waar het ijzer genageld had gezeten zat een hele brede rand van wel een halve centimeter dik, waarna de hoef opeens overging in wat voor ons gevoel de zool moest zijn. Dus alleen de buitenkant rondom goed afgerond en de hielen, waar de hoefwand ontzettend lang was iets afgeraspt.
Schrok vanochtend flink toen er uit de linkervoorhoef een hele hap weg was aan de binnenkant ter hoogte van het kwartier. Voetje opgetild, en toen bleek het wel mee te vallen. De hoge rand aan de voorzijde was bijna weg! De hoef zag er eigenlijk veel normaler uit.
Dus de oude dame maar vastgezet en alle hoeven gecontroleerd. Bij alle hoeven was hetzelfde te zien. De dikke rand voor was bijna verdwenen en opeens kon je zien waar de zool zat! Voorzichtig de boel maar weer rondgerapt en morgen kijken we wel weer.
Froukje loopt trouwens (tot nu toe) heel best zonder ijzers. De eerste stappen waren duidelijk wennen maar nu merk je dat ze veel minder moeite heeft haar voeten uit de prut te krijgen. Het is hier op het moment ontzettend nat en we zitten op behoorlijk zware kleigrond, dus het is een en al modder, waar de paarden lopen. Ze hebben trouwens wel een betonplaat van 12 bij 4 m. waar ze op kunnen staan. Ook daar loopt Frouk zonder problemen op en af.
Volgende week wil ik gaan proberen met haar op straat te wandelen, maar we doen eerst maar even rustig aan.

In ieder geval bedankt voor de twee reacties op mijn eerste berichtje, heeft bij ons de doorslag gegeven om het te gaan proberen!

Grotjes Els.

Els Kleverlaan schreef op maandag 24 oktober 2005, 12:20:


Hoi Els,

Fijn dat je fjordje nu ook van de ijzers af is. Best heel spannend he? Ik zat zo ongeveer in dezelfde situatie.

Mijn fjord is ook pas vorig jaar op 18 jarige leeftijd van de ijzers afgegaan. (na ongeveer 15 jaar op ijzers gelopen te hebben!) Altijd brokkelhoeven!
Wij zijn nu 10 maanden verder en ijzers komen er nooit meer onder. Ook probeer ik alle andere factoren naast het natuurlijk bekappen zo optimaal mogelijk te maken. Uit nieuwsgierigheid heb ik inmiddels de 3 daagse strasserseminair ook gevolgd. (vorig jaar de cursus van Paard Natuurlijk)

Ik geloof dat Piet het je ook al mailde, maar zeker de eerste keer bekappen zou ik door een ervaren natuurlijk hoefbekapper laten doen. Maar misschien heb je dat inmiddels al geregeld.

Ben benieuwd hoe het verder gaat met jouw paardje. Ik ga ook voor de 40 jaar hoor!!!
Veel succes verder!

Groet,
Tineke

Twister schreef op zondag 23 oktober 2005, 23:54:


'Doe alles wat je belast (onder het zadel) wil doen éérst onbelast (vanaf de grond)' - Kikkuki 1345 jaar voor Christus.

Ook de ijzers eronderuit halen is zo'n 'nieuwe' situatie.
Ga lopen, ga fietsen, ga paardrijden, brommeren, vanuit een aanhanger op pad; laat de hoeven van het paard eerst onbelast aan de 'nieuwe' situatie wennen. Die stap is al groot genoeg. Zeg 20% extra gewicht helpt niet daarbij.
Hoe lang? Geen idee; hangt van het paard af.

Piet schreef op maandag 24 oktober 2005, 9:18:


Hallo Piet,

Dat ik maling heb aan pottenkijkers duurt nog wel eventjes hoor (dag of 2, hihihi).
In het boek heb ik ook niet veel teruggevonden over het traditioneel bekappen en de overgang naar natuurlijk. Maar wat je al schreef, het maakt ook eigenlijk niet meer uit!! Maar ik ging er een beetje vanuit dat haar voorhoefjes helemaal topie (zover mogelijk) zouden zijn, maar als dat zo gesneden is dan kan ze er natuurlijk nog wel gevoelig op gaan lopen..

Maar goed.. ben benieuwd hoe het zich ontwikkelt!!

Vanavond met mijn paard wandelen in een vrij harde rijbak, zand met dennensnippers.
Ze loopt al weken beroerd maar vanavond was het bar slecht. Toen ik haar los liet ging ze typerend staan zoals een hoefbevangen paard staat, achter op alle 4 de hielen.

Ik ben er namelijk achter gekomen dat ze op haar inmiddels kale wei geen hooi kreeg maar elke ochtend brokken met zemelen en müsli , terwijl wij al vanaf het begin van dit jaar meermalen aangegeven hebben geen brok en zemelen te geven.

En ik me maar afvragen waarom mijn paard ineens beroerd gaat lopen.

Hier in Zuid-Limburg is de afgelopen 3 weken voor zover ik weet het fructaangehalte 0 gebleven.

En als een paard daar gaat grazen waar ze haar ballen dropt omdat er verder niets meer staat of ligt, dat kan niet goed zijn, lijkt mij.

Ik probeer gewoon het plaatje compleet te krijgen, om de oorzaak te achterhalen, maar hetis van groter belang hoe nu verder te gaan.

Heeft iemand nog zeer raadzame adviezen op afstand ?

Jullie hulp en kennis en ervaring met hoefbevangenheid is voor mij heel belangrijk.

Dank.

Martien.