Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 15:49:

Ik ga de site hier niet continu zitten lezen. Heb het vroeger gelezen en tegenwoordig heb ik een boek van Frans V. en daarin (pagina 241) adviseert hij een gemiddeld harde zandbodem, niet te hard en niet te zacht dus.

Heb je los zand, dan heb je een te slecht hoefmechanisme. En hoe maak je van los zand een prachtige gemiddeld harde zandbodem ?! Juist door het vochtig te maken. Dan krijg je een ideale bodem, in hardheid, voor het hoefmechanisme en je koelt tegelijkertijd de zere hoef.

Nou dan zijn we het dus uiteindelijk toch eens over de bodem, want ik neem aan dat je het dus ook met bovenstaande eens bent.

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 15:31:

Wat wil je hier nu eigenlijk mee zeggen?

Niemand hier kwam op het idee om op gevoelige zolen te wijzen, dus kennelijk was er wel een "geleerde" voor nodig.

Maar ik vind het wel een wat erg simpele conclusie, daar niet van. Ik zou niet alleen willen adviseren om X-foto's te maken, maar zeker ook een bloedonderzoek te laten uitvoeren.

Zeker ook omdat jij (Martien) schreef dat het paard om de dag spierpijn heeft. Dat is ook niet normaal. Laat het spierbeeld, de nieren en de lever eens onderzoeken. Tevens worden dingen als bloedlichaampjes dan bepaald e.d. zodat men kan zien of er ergens een ontsteking zit ja of te nee.

Isapaardje schreef op woensdag 26 oktober 2005, 17:33:

Hierbij de kopie:
Zorg voor een goede bodem. Een zachte bodem is prettig voor de hoeven maar té zacht is ongunstig voor het herstel doordat er op een erg zachte bodem nauwelijks hoefmechanisme plaats kan vinden. Dat kan dan ook weer voor extra pijn zorgen omdat gifstoffen zich ophopen in de hoef en daar niet vandaan kunnen worden gehaald omdat er weinig tot geen bloedsomloop is. Een medium harde zandbodem zonder steentjes en andere oneffenheden is het meest ideaal. Ook rubbermatten zijn ideaal voor paarden met pijnlijke hoeven. Ga zodra het paard niet meer heel erg veel pijn heeft zo vaak mogelijk kleine stukjes met hem lopen. Vermijd dan scherpe bochten, dat is niet goed voor het herstel van de witte lijn. Loop rechte stukjes en laat hem de snelheid bepalen. Bouw het rustig op, begin met een paar minuten, en bekijk hoeveel je paard aan kan. Als het terrein te veel oneffenheden bevat zou je een pad aan kunnen leggen van rubbermatten, of hoefschoenen aanschaffen zodat de pijn draaglijk wordt.

Helemaal mee eens. Maar wel wil ik in dit geval graag van Frans zelf weten waarom hij deze bodems adviseert.

Ik kan me van rubber matten nl. niet indenken dat deze nu een optimaal hoefmechanisme geven, want het paard zakt er verder in weg dan op harde vlakke ondergrond (bijv. asfalt); wat oa Piet ook schreef in het vorige stukje aan Twister (glad asfalt geeft de beste hoefmechanisme).

Rubber matten voelen zachter aan en geven net als hoefschoenen wat tegendruk tegen de zool. Net als een gemiddeld harde zandbodem.

Maar als het niets met "tegendruk" te maken heeft, waarom dan wel dit soort bodems?

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 15:31:


Hai Piet.

We lopen op de laatste 3 weken vooral op asfalt, en 1,5 uur wandelen gaat prima. Wij passen ons aan aan haar snelheid,gewilligheid etc.
Geloof me, dat als het echt moeilijk wordt dan gaan haar ogen op slot. Ik noem dat zo omdat ze dan eigenlijk, zelf het licht uit maakt en zich verbijt. Dat is het moment om een pauze te maken en de kortste en voor haar gemakkelijkste weg terug te lopen.

Die foto maken zou ik ook willen,maar tot een DA haal ik niet met haar, en de foto's die hij maakt zijn kwalitatief niet al te best.

Ik krijg tuttebel namelijk de trailer niet op.

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhh, nu niet aankomen met desensibil............blabla. Ik weet het, alleen de doos van pandora, die in haar hoofd zit mag NU nog niet open. 20 dingen tegelijk kan ik niet aan, ook Vero Maes niet. Vier knelpuntjes wel.

Ik heb namelijk een introvert paard. Heel veel in zichzelf gekeerd. Ze heeft nog al een verleden, is niet mishandeld in de zin van continu gewelddadig gedrag, maar sinds een paar weken is het kopschuw gedrag er helemaal uit. Dit heeft me 3 jaar gekost. De beloning is heel groot

Jacqueline komt net binnen. 50 % beter dan gisteren, het was nu geen treuzelen maar lekker doorstappen. Over steentjes gevoellig maar gewoon over het asfalt prima.

Maandagziekte is het niet hoor, want het gebeurde niet op maandag, het was op een woensdag
En hoefschoenen, vergeet het maar, of iemand moet mij maandelijks € 250 sponseren, want dat heeft geen nut. De hoeven nemen nu haar natuurlijke spreiding aan en dat wil ik niet belemmeren. Hoeven zo klein als die van een shet, dat heb je met veel quarters.

Ik blijf toch het gevoel houden dat voeding de boosdoener was en er een hoefkanteling gaande was.

Goh, Jacqueline zegt zojuist: die Piet zit ook de hele dag op PN, wat doet ie eigenlijk voor de kost.... hihi.
Ik zeg: waarschijnlijk evenveel als ik

Maar ik ben blij dat ik jouw hiero heb, en Pien en nog een aantal luitjes.

Gr. Martien.

Isapaardje schreef op woensdag 26 oktober 2005, 17:38:


Nee nee, nu ben je heelaas in de ruimte aan het ........Je weet totaal niet waarom ze spierpijn heeft. En spierpijn is helemaal niet erg, er is namelijk geen sprake van verzuring, het heeft alles te maken met algehele stijfheid.

In samenwerking met een hele goeie osteopate hebben we er samen voor gezorgd dat mijn paard zich weer zelf met haar hoofd op haar kont kan krabben. Een jaar geleden kwam ze nog niet aan haar schouder.

En wat je dan stapje voor stapje doet is het oprekken van de spiertonus, deze past zich vervolgens aan en dat oprekken veroorzaakt een bepaalde gevoeligheid. Dat kun je simpelweg constateren door de volgende dag na de rek en strekoefeningen simpelweg zachtjes met je vingertoppen over bepaalde spieraanhechtingen te strelen. Dan zie je aan de lichaamstaal, het orenspel en de spanning op de oogbal, met het yam yam gebeuren, wat je paard beleeft dat moment.

Er zijn ook mensen die een paard rijdend gymnastiseren, welnu als je dat op een verantwoorde en gezonde manier wilt doen, dan moet je toch verrekte goed kunnen rijden, plus je paard AANVOELEN en de lichaamsignalen van je paard juist kunnen interpreteren.

Ik doe dat manueel, ze ze laat het graag over zich heen komen, want ze gaat er alleen maar op vooruit.

Hoefschoenen doe je niet 24 uur per dag om maar alleen dan wanneer het noodzakelijk is. Dus van belemmeren is geen sprake.
De hoef gaat wel veranderen, maar niet zo snel dat je iedere maand nieuwe schoenen nodig hebt.

De hoeven van mijn shet zijn ook erg veranderd en nu na dik 1,5 jaar moet ik inderdaad zeggen dat ze toe is aan nieuwe schoenen omdat deze echt te moeilijk aan gaan. En dan nog betreft het alleen haar voorschoenen, dus maar 110 euro. Maar goed, als je schoenen niet ziet zitten, dan doe je het lekker niet; ik heb geen aandelen in de schoenen, heb er alleen enorm veel plezier van

Twister schreef op woensdag 26 oktober 2005, 17:58:



Stop dan es met dat parelli joh :)


Gelukkig, het lijkt mee te vallen dan.

>
Piet vindt dat ie zat gesjouwd heeft in z'n leven en dat het nu tijd is voor de meer gezellige dingen, maar af en toe begint het hier verdacht veel op werken te lijken :)


Tof, dank je.

Twister schreef op woensdag 26 oktober 2005, 18:10:

Sorry, ik dacht dat jij het zelf ook niet wist. Ik lees alleen de hoofdkoppen hier en dan vnl. dat wat met hoefschoenen en bevangenheid te maken heeft. Dus ik zal omtrent dit paard wel wat gemist hebben.

Het gymnastiseren kun je inderdaad ook ernaast. TTouch is ook erg leuk om te doen, maar misschien doe je dat al.

Toch kan een vorm van spierpijn of het nu door verzuring komt of niet, ook uiteindelijk zijn weerslag vinden in de hoeven en omgekeerd.

Aan een hoefbeenskanteling denk ik niet direct, zeker niet als het nu al weer goed gaat. Echter een lichte bevangenheid is best mogelijk, maar volgens mij staat een paard niet direct dan in de typische bevangenstand, maar ook hier geldt dat het ene paard een groter watje is dan het andere haha

Groeten,
Ingrid

"Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en hou ik de
hoeven zelf bij"

Isapaardje schreef op woensdag 26 oktober 2005, 19:14:


Ik neem NU nog geen hoefschoenen, wij moeten haar elke 3 dagen bekappen. Nog 1,5 tot 2 cm en dan wordt het een heel ander verhaal. Als ze dadan met een volledig nieuwe hoef gevoellig blijft lopen, of dat gevoeligheid/ongevoeligheid heel sterk fluctueerd, dan zou ik een dierenbeul zijn wanneer ik haar die hoefschoenen niet zou gunnen.

Ik heb met de man die hoefschoenen aanmeet al gesproken, die was toendertijd bij Pien en Jack, en als de tijd rijp is dan krijgt mijn scheet HOEFSCHOENEN.

Isapaardje schreef op woensdag 26 oktober 2005, 17:54:

Ingrid, je wordt zo langzamerhand een ster in het lezen wat je wilt lezen.
Het gaat erom om het paard de beweging te geven die het aankan.
Sommige dingen moet je opbouwen dus van stevig zand, zonder steentjes naar korte stukjes op vlakke ondergrond. Gaat dat nog niet dan zijn rubber matten een alternatief
Dus, nogmaals: Geef het paard beweging over de ondergrond die het aankan! Maar...... Hoe harder hoe beter!!!!
En ook nog es een keertje: het heeft dus geen zak met het terugduwen van het hoefbeen te maken, maar met de werking van het hoefmechanisme en de doorbloeding.!!!
En nu mijn beste ingrid, ga ik stoppen met zo netjes mogelijk te antwoorden op argumenten die je over dit onderwerp blijft inbrengen en je oeverloze pogingen om mensen op hun woorden te vangen.
Ik ben het zat.

Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!

Isapaardje schreef op woensdag 26 oktober 2005, 19:19:

Spieren hebben de eigenschap lang/kort dik of dun te kunnen worden. Deze kun je niet rekken, wat wij rekken is de spiertonus. Dit is dat gedeelte van de spier die aan de pees vastzit. Daar zo, dat stukkie, en als dat opgerekt wordt dan kan het best zijn dat het paard dezelfde zeurende gevoel heeft dat wij ook kennen. Ik weet niet hoe dat voelt, althans bij het paard. Snap je wat ik bedoel ? Dus voordat we iets met haar gaan doen, gymnastiseren, dat vindt ze leuk, want ze is me keer op keer voor, en geeft aan welke de volgende oefening moet zijn volgens haar

Klopt, jij kunt ook niet alles van mijn paard weten, maar ze heeft de afgelopen 1,5 jaar nogal moeten afzien, eigenlijk bijna alles tegelijk, kreupelen, de hele rug zat vast, osteopatie: wervel manueel manipuleren....dat is absoluut zonder geweld. Dan de herstel en souplessefase van 2 maal daags en dat een half jaar lang. Vervolgens weer kreupelen Hoefkatrolonsteking]">HKO 3. De ijzers moesten er wel onderuit. Vervolgens 24 uur de wei op.
Aansluitend parelli level 1. Drie dagen in een andere omgeving. En dat alles met beleid en geduld hoor.

Toch kunnen dit soort zaken bij elkaar heel wat teweegbrengen bij een paard.

Kijkend naar het totaalplaatje is Twister er gigantisch op vooruit gegaan, op elk vlak, ook wat de hoeven betreft. Want die stond op hielen die 3,5 tot 4 cm te lang waren met egg-bars (voor) Met rijden struikelde ze elke 10 meter. Benen en hoeven waren gewoon koud, niet koel, nee koud.

Ik weet nog toen ik haar kocht, toen vroeg haar verzorgster daar op westernstables, wat ben je met onze scheet van plan.

Antwoord: ze mag van mij paard worden.

Dan wens ik je heel veel succes en sterkte want daar krijg je een zware dobber aan, zo lief als ze is, zo neurotisch is ze ook. Ze had mijn hart gestolen en als ik een beslissing neem dan probeer ik het niet, nee....ik doe het of ik laat het. Dus wij gaan ervoor, en het is best vaak vallen en opstaan, en ik bezit echt niet alle wijsheid. Daarom surf ik ook op deze site.

In elk geval hartelijk dank voor je reactie.

Martien

Er waren een aantal zaken die gewoon moesten gebeuren

Piet schreef op woensdag 26 oktober 2005, 19:40:


Het allerbeste is een stuk grond waar je een variatie aan ondergronden hebt, gras niet erbij denken. Dus een paddock met beton, klinkers, zand, zand met houtsnipper, watergeul en gummi matten etc.

Eten en drinken zo plaatsen dat ze over alle ondergronden moeten, maar voor de rest kan het paard zelf de plek uitzoeken waar ze voor haar gevoel het prettigst staat.

Helaas heb ik zo'n paddock niet

martien

mijn paard is eind augustus van de ijzers afgegaan. hij had toen net in die laatste week een scheurtje van 1,5 cm in zijn rechter steile hoef (met hoornzuil) de ijzers zijn erafgegaan, stukjes afgebrokkeld natuurlijk. maar het scheurtje zit er nog steeds, ong. 3 cm nu. het lijkt niet ernstig of zo, maar wat gebeurt er als het verder scheurt, moet ie dan toch weer ijzers om het zaakje bij elkaar te houden? wanneer moet je je zorgen maken met zo'n scheur?