Bedankt voor je reactie. Zat zelf ook al aan een kaptoom te denken. Ik vind ze er in ieder geval heel mooi uit zien, maar heb er nog geen gebruikservaring mee .

Meer reacies zijn welkom.

Gr, Dani

joop schreef op zondag 20 juni 2010, 11:42:


Met de nadruk op "kan". Zoals ik al stel; "als je niet met een bit kunt omgaan..."
Een paard in de bek rukken doet zeer, maar daar is een bit niet voor uitgevonden.
En als je een paard pijn doet met een bit, dan kun je er gewoon niet mee overweg: Goede reden om dan maar bitloos verder te gaan, lijkt me.

Een paard niet kunnen berijden leidt ook tot ongelukken, voor berijder en paard, met of zonder bit. Iemand die z'n paard niet onder controle kan houden (of je er nu op zit of niet), jaagt het ook door bijv. prikkeldraad, het zegt mi. meer over stuurmanskunst dan de hulpmiddelen.

ik vindt de meeste antwoorden op de vraag wat al te makkelijk en teveel nagepraat. Ik keur beide niet af, maar dat had ik al gezegd. En zoals Johan Cruiff stelde "Ieder nadeel heeft z'n voordeel", ongetwijfeld zal dat hier ook op van toepassing zijn.

Wij gebruiken ook wollen pads (gevuld met haar). Toch het beste.
De vulling moet om de zoveeltijd worden vervangen of aangevuld.
De lamsvellen en -sommige- neopreen, zijn als ze nieuw zijn met aansingelen niet handig.
Als ze wat langer meegaan, dan krijg je uiteindelijk toch "druk- en slijtageplekken".
Neopreen ventileert ook niet geweldig.

clarissa ruijgrok schreef op zondag 28 februari 2010, 22:43:


Het gaat mi. niet om eerlijk of niet eerlijk. Maar het middel dat voor paard en berijder goed werkt.
Voor het werken ben ik er nog niet uit. Als een paard in paniek raakt dan helpt niets. Maar dat weet een bit-gebruiker ook wel. Dan blijft over de overtuigingskracht.. en dat heeft he ene paard meer nodig dan het andere. En dan nog zijn er bij die het altijd weer proberen. Het lijkt me toch zoeken naar het hulpmiddel dat bij berijder en paard passen. Maar goed, daar zijn (we/k) nog niet uit.

Karen Koomans schreef op maandag 1 maart 2010, 13:10:


Ik zie het verschil niet zo, datzelfde kan ook met een bit.
En of een paard nu pijn of druk voelt aan een willekeurige plek op z'n hoofd, dan maakt het ook niets uit of je een bit gebruikt of niet, lijkt me?
Volgens mij kom je dan op het punt dat je paard met halsklopjes sturen nog het meest diervriendelijk is. Dreig je er dan vanaf te vallen, dan kun je altijd nog een greep om de hals of aan de manen doen lijkt me.

Tony schreef op dinsdag 22 juni 2010, 2:10:


Onee? Neem eens een kijkje wereldwijd in diverse musea waar bitten bewaard worden. Er zijn er zelfs met spikes (oud-grieks, maar ook indonesia en noord-afrika), in kettingmodellen (modern), met messen op de lagen (barok), etc.
Bitten zijn wel degelijk uitgevonden om pijn te doen.
Je kunt er, wetenschappelijk bezien, zelfs niets anders mee dan p+ stimuli genereren.
Lijkt mij einde verhaal.

e m kraak schreef op dinsdag 22 juni 2010, 2:48:


Een bit is niet bedoeld om pijn te doen. Alleen berijders die van toeten nog blazen weten doen dit.
Lees even verder op dit forum, ook bitloos kan tot onplezierige reacties leiden bij paarden.
In musea zijn wel meer dingen te vinden die onze voorouders veel vertier bezorgden.
Ik neem aan dat dat de reden is waarom ze in musea liggen en nu niet meer in gebruik zijn.

En het einde is nog niet in zicht over dit onderwerp.

Een bit is wel degelijk uitgevonden om een paard te laten reageren op een pijnprikkel. Zoals Egon terecht opmerkt werkt het altijd bestraffend en daardoor pijnveroorzakend.
Jouw redenering valt onder het bekende ik heb een bit inhangen, maar trek er niet aan, ik heb sporen maar gebruik ze niet en ik heb een zweep maar daar mep ik nooit mee.
Kritische vragen zijn nooit erg, het dwingt om weer eens even na te denken waarom je ooit tot een bepaald standpunt bent gekomen. Het zijn echter altijd de 'kritische" vragenstellers die dit forum ervan proberen te overtuigen dat het allemaal wel mee valt, het doet lang niet zo,n pijn, het is allemaal niet zo erg, iedereen doet het zo, kalkoenen moeten erin want anders gaat ie op z'n bek enz. enz. enz.
Ik heb heftig het idee dat jouw bereidheid om na te denken over paardenwelzijn afhankelijk is van de vraag of je er dan nog wel mee kunt polo spelen en of je al dan niet achteraan de uitslagenmem komt te hangen.
Want zoals ik al eerder zei: Hoe kritisch kun je zijn op legbatterijen als je zelf de kippen ervoor levert?

Wel vreemd design dan, zo'n bit, want precies voor het doen van pijn is het vormgegeven. Maar dat zal dan wel toeval zijn... Je gebruikt iets dat als doel heeft pijn te doen, om je paard geen pijn te doen omdat je er zo voorzichtig mee omgaat. Wat een bullshit!
Zelfs de meest "vriendelijke" constructie (zonder messen, die je in het museum kan vinden en die weldegelijk voor het doen van pijn uitgevonden zijn... je begon daar zelf over. Of denk je dat die messen ter decoratie zijn??????) is gericht op het doen van pijn.
Beetje vreemd dat het zo'n vriendelijk instrument zou zijn voor alleen degenen die "weten" hoe je er goed mee om moet gaan. Als je zo vriendelijk wil zijn gebruik je simpelweg geen instrument dat voor het doen van pijn ontworpen is.
Maar neeeee, een bit is niet pijnlijk... dat zal het wel zijn... en alleen de slimmen onder ons weten dat, pfffff.
Waar is dat filmpje van Arno...

Martina schreef op dinsdag 22 juni 2010, 8:53:


http://www.youtube.com/watch?v=1PIePtrcpqo

---------------------------------
Waar een Wil is, is een weg....

In de regel bemoei ik mij zo weinig mogelijk met het doen en laten van anderen.
Maar een bepaald iets viel me wel op...
Een bit is niet bedoeld om pijn te doen...

Waarvoor dan wel?

Verfijning, zeggen de meeste dan meteen. Goed... de bedoeling is dus om met zo weinig mogelijk een paard te laten luisteren. En om dat met de pink (bij wijze van spreke) te kunnen doen, komt er in de hoge dressuur een of meerdere scherpe bitten in te liggen, die inwerking hebben bij minimale druk.
Als het goed is, komt de ruiter nauwelijks aan dat bit.
De praktijk laat heel wat anders zien, ook (of vooral) in de topsport.
Maar goed... blijft het feit dat voor die verfijning een bit wordt gebruikt wat bij minimale inwerking maximaal effect heeft, toch?

En hoeveel mensen kunnen zich in de praktijk voldoende beheersen om daar niet af en toe misbruik van te maken?

Een ander ding wat wordt geroepen is dat de bit er is voor controle. Ik las bij tony de opmerking die aangaf dat bv bij buitenritten het bit meer controle gaf. Ben de precieze bewoording kwijt, maar daar komt het op neer.
Ik kan mij nauwelijks voorstellen (maar misschien is dat stom van me) dat je die controle dan krijgt door met de pinken zachtjes op het bit in te werken als het paard als een dolle stier ertussenuit peert?

Ik denk ook dat het bit dient om het paard onder controle te krijgen; met pijnprikkel. Net als de slipketting(desnoods met pinnen) de hond onder controle moet krijgen.
En dat moet laten doen wat de ruiter (of eigenaar) wil.
Anders zouden er niet zoveel verschillende bitten zijn uitgevonden.
Om nog maar te zwijgen van de inventiviteit van mensen bij het ontwerpen van bitten die nog meer controle uitoefenen.
En die controle wordt toch echt dmv pijn uitgeoefend, mijn inziens na.

Maar goed... dat is mijn mening.

Tony schreef op dinsdag 22 juni 2010, 2:10:


Aha, ik snap het al, jij behoort tot de mensen die nooit van hun paard zijn gevallen. Als ik het niet zo'n treurig idee vond dat je met bit meent te moeten rijden zou ik het grappig vinden.

Sandra van Bommel schreef :

Vind ik wel een goeie; bit met slipketting vergelijken.
Ja, zeggen ze dan, maar mijn hond loopt altijd braaf naast me, hij trekt niet....
(Vanwaar die slipketting dan?).

Groet, Pien

Nu de reacties vallen me alleszins mee.
Wel uit bepaalde hoek weliswaar, maar dat kon ik verwachten.
Ieder hun eigen paard en die doet altijd precies wat er verlangd wordt.

Of ik nooit van een paard gevallen ben?... Nee dus, het scheelde vaak niet veel, maar toch. Met paard: ja.

Doet een bit pijn, dat had ik al gezegd en daar blijf ik bij.
Het voorbeeld van de hond slaat echt als een tang op een varken. Dan heb je geen flauw benul van hoe je met een bit om moet gaan.

Maar goed, ik heb nu nog steeds geen goed antwoord gekregen op mijn vraag. Wel emmers opmerkingen hoe slecht ik het wel niet doe.
Wordt er ook zo gereageerd als je tijdens buitenritten iemand die een bit gebruikt tegenkomt?
Ik hoop het niet, want dan zal het daar wel een vrolijke bedoening zijn.

Tony schreef op woensdag 23 juni 2010, 1:04:

Precies. Een eigen paard. (meer zelfs!) Die ik volledig vertrouw en bitloos dwars door Amsterdam durf te rijden. Sterker nog.... die ik bitloos én ijzerloos door 20.000 publiek heb gereden op een festival als Truckstar Assen. Dwars door de Amerikaanse vrachtwagenstraat door. Fun hoor!

Ik kan je ook vertellen dat ALLE bitloos gereden paarden de show af hebben kunnen maken. Dat waren: 2 Tennessee walkers (waarvan 1 hengst, en nog geen jaar onder het zadel), 1 volbloed Arabier, 1 Welsh K, 1 Painthorse en 1 Quarter.
Niet bepaald type bosklospaarden dus en ook geen 'makkie-suffe-duffe-knollen'.
Voor het geval je het interesseert was b.v. de Arabier dubbel Z dressuur, de paint 1e in de Western pleasure, de Quarter vrij hoog in zowel de reining en cutting.
1 Walker dus nog geen jaar onder het zadel, de andere topshowpaard geweest in de USA en dekhengst.

Bitloos en ijzerloos.

Ik wél...... En hard ook. Tsja.,... ree uit het koren... Weet nog steeds niet wie er harder geschrokken is, de ree, m'n paard of ik. Ik schrok denk ik links.... en hij schrok rechts.
Dus ik lag ernaast. Geeft niets. Overkomt gewoon iedere ruiter 'n keer. Of meermaals.
Risico van 't vak.
Dat heb ik wél. Ik weet wat het doet. Denk je niet dat ik ook uit de tijd van de bitten kom? Natuurlijk wel. Alleen heb ik geleerd dat het ook ánders kan. Pijnloos, druk- en dwangloos. Je moet het alleen willen zien, aanvaarden en willen doen.
Je hebt hier zelf geschreven dat je jouw merrie alles kunt laten doen en dat je haar volledig kunt vertrouwen. Alleen dat laatste stapje, dat bit er definitief uit, dat doe je niet. Dus: jouw paard geeft jou wel 100% vertrouwen, alleen geef jij het niet terug aan het dier.
Nee. Want ik laat iedereen in zijn/haar waarde. Probeer alleen een andere weg te láten zien. Hoe het ook anders kan. Een bit is een dwangmiddel. Het veroorzaakt pijn. Door de angst voor de pijn doet het paard wat je vraagt. Niet vrijwillig, niet pijnloos.
Net zoals een zweep of sporen dat zijn. Hoe meer toeters en bellen op een paard, hoe slechter de ruiter.
Iedereen heeft de vrije keuze, dus ook jij. Je wilt leren... of je wilt het niet.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.