Ans Jondral schreef op woensdag 31 oktober 2007, 11:14:


Hallo Ans,

Spirit heeft zich echt geweldig gedragen als handpaard. Mooi om te zien.
Ik vind zo´n deelname aan een spektakel zoals deze zegening een waardevolle aanvulling op een hele respectvolle manier van werken met een jong paard.
Je gaat samen een avontuur aan. Avonturen zijn leuk.
Je leert ervan en je geniet ervan.

Peyote is inderdaad goed gegroeid, zij is nu 1.35cm.
Ik ben heel benieuwd hoe groot ze later gaat worden.
Ik denk groter dan 1.55 cm.
Ook Peyote heeft zich, Pien schreef het al in het verhaal van Spirit, heel
goed gedragen. Zij heeft zichtbaar genoten van het op pad gaan met de hele groep. Zelf was ik erg moe van het meesprinten bij de drafpartijen maar als ik dan keek naar het enthousiasme van Peyote die zo graag met de grote paarden mee wou gaan, dan kon ik niet anders dan haar met mij te laten meerennen. Alles bleef, ook met rennen/draven heel beheerst.
Zij is niet een keer in paniek geraakt, bleef rustig staan (en soms duurde dat
echt wel behoorlijk lang) lette steeds goed op mij, en volgde mij zonder druk op het leidtouw. Was niet onder de indruk van vreemde paarden en druk mens- en hondenvolk. Beter gedrag is gewoon niet denkbaar. Ik ben erg trots op haar.

Af en toe hoor ik een verhaal van Appaloosa´s die lastig doen, Peyote niet.
Zij heeft wel eens een dag waarop zij lijkt te hebben bedacht dat er ergens van geschrokken moet worden. Dan noem ik haar mijn Arabiertje. (Dat is liefdevol bedoeld hoor.) Zij is dan strak gespannen, draagt dan haar staart heel hoog, is kort in beweging heel kijkerig en snuivend en is prachtig om te zien.
Als ik dan toch haar aandacht wil, met haar wandel of haar vraag mij te volgen in de bak zonder leidtouw dan kan zij weer heel snel aarden en rustig worden. Zij smelt echt bij een kleine aanraking en zachte stem.

Uitzonderingen bevestigen de regel, heel soms gaat het ook niet. Dan is zij bijvoorbeeld hengstig en blijft ze onrustig. Misschien is dat dan wel het Appaloosa-effect?
Ik vind overigens een paard dat duidelijk is, en dus durft aan te geven dat er eens een dag is waarop de animo om te werken minder is, heel gezond.
Die dagen respecteer ik waar mogelijk helemaal. Die dagen heb ik ook.
Ik vind het persoonlijk iets herkenbaars, misschien wel iets vrouwelijks (of ik ga ik nu te ver ), of ik ben wellicht met het Appaloosa-effect geinfecteerd geraakt.

Zometeen gaan Peyote en ik weer rustig leren om geduldig aan de ring te staan tijdens borstelbeurt en hoefkrabben. Dat gaat langzaamaan steeds beter (soms verloopt het zelfs top) en is meteen een goede voorbereiding voor bijvoorbeeld het staan op een trailer of het vaststaan voor een artsenbezoek. Alles langzaam opbouwend en vooral ook genietend van de
behaalde vooruitgangen zoals een perfect gedragend jaarlingetje op haar eerste spektakeldag van haar leven.

Blessed Be
Groetjes van Marlies

Dream schreef op zaterdag 3 november 2007, 12:00:


De universiteit van Wageningen doet er onderzoek naar. In ieder geval zijn de gebieden al wat in kaart gebracht waar er meer eczeem voor lijkt te komen. Het lijkt ook met zandgrond te maken te hebben. Ook lijken er erfelijke factoren een rol te spelen. Misschien kun je eens contact opnemen met Wageningen. Ik zal je zo even wat artikeltjes sturen.

Es

Eh ...
Dit is eigenlijk een onderwerp over zwetende paarden en warme vachten.

Daarom de volgende aanvulling

Peyote heeft, in tegenstelling tot ikzelven, de gehele paardenzegening vol wandelingen, avontuur en draf-ren-sprintjes met droge, dikke, mooie, en vooral dus niet-zwetende wintervacht doorstaan.
Gezond door buitenlucht gehard. Warm maar niet te warm. Helemaal ok.

Blessed Be

Marlies

Marlies van Peyote schreef op zaterdag 3 november 2007, 12:46:


Tsja ik startte het onderwerp en die van mij is ook gehard door de buitenlucht, maar ja zij is niet gezond. Daarom vroeg ik hoe je zo'n racestreep scheert. Mijn andere paarden doorstaan de warmte wel goed.