Isabel van der Made schreef op maandag 5 november 2007, 13:34:


Laat me maar opwinden
Alle gevoelens zijn nu extremer dan voorheen
De ene dag wind ik me super op over een 'zweep', de andere dag ben ik doodgelukkig als Queenie naast me komt neerliggen op het gras

Eva Saegerman schreef op maandag 5 november 2007, 13:38:


Ach, dat is toch het enige dat telt, doodgelukkig zijn met je lieve paard.

En ik zal je je laten opwinden.

Esther schreef op maandag 5 november 2007, 11:49:

Omdat Queenie op het gefilmde moment staakt, is ze niet voorwaarts. Dan stappen de achterbenen onvoldoende door, dat is een momentopname.

Ik vind het wél onacceptabel als mijn paard van pure stakerigheid met zijn achterhand dwars de weg opdraait ivm eventuele verkeersoverlast. Ik zet hem op zulke wegdraaierige staakmomenten dus meteen al schoudervoor en gebruik tevens mijn stok zonder blaadjes wakend om een naar binnen draaiende kont terug te wijzen.

Eva Saegerman schreef op maandag 5 november 2007, 10:11:

knip

Ik heb me ook af zitten vragen hoe we van de winter zonder zadel gaan rijden, en denk dat ik een PolyPad (dik zadeldekje) ga gebruiken.

We hebben al een singel waar je beugels aan kan hangen, dus met de singel blijft zadeldekje hopelijk op zijn plek.

Anders misschien een bareback-pad?

Isabel van der Made schreef op maandag 5 november 2007, 14:54:


bareback-pad vind ik de beste oplossing (voor beereke veel te groot)
maar beugels aan singel? Puntbelasting?

Christel Provaas schreef op maandag 5 november 2007, 14:53:


had ik kunnen doen
Ik kon perfect haar achterhand "terug wijzen" door te drijven met leidtouw aan de achterhand. Maar daar was het me nu niet om te doen, daarom deed ik het ook niet. Nu wou ik een ding: doorlopen! En dan zou ze autom weer recht lopen, niet dwars over de weg. Mijn vraag "doorlopen" ging gepaard met druk genoeg op dat moment. Ik vraag me af of jij, een paard dat ineens dwars over de baan springt, met schouder voor dat kan voorkomen, of herstellen. Als je Queenie dergelijke druk geeft, met je stok, en schoudervoorwaarts, zodat ze niet kàn omdraaien, dan rest er haar een ding: omhoog. daar sta je dan met schoudervoor en stok.
Dan los ik het liever op met minder druk maar wel duidelijk, ik wil voorwaarts. op welke manier, scheef of recht, dat verfijn ik later wel.

Eva Saegerman schreef op maandag 5 november 2007, 15:01:


Beugels gebruiken we alleen tegen slingervoeten, er komt verwaarloosbaar gewicht op.

Isabel van der Made schreef op maandag 5 november 2007, 15:14:


Vroegeh , toen ik nog wel eens op een knol zat , had ik zoon lekkere dikke westernpad met een elastische dekensingel.
Ik vond dat ideaal!
Als ik maar zorgde dat hij met opstijgen goed bleef liggen , dan bleef hij ook goed liggen.

Gr Esther

Eva Saegerman schreef op maandag 5 november 2007, 15:07:

In theorie hè, in theorie, ben je het moment vóór dat je paard dwars over de baan springt, juist omdat je hem schoudervoor plaatst wanneer je 'iets' verwacht. Maar ik snap ook dat het plotseling kan gebeuren en dan is voorwaarts gaan een eerste vereiste. Ikzelf zou dan niet accepteren dat mijn paard zo lang pootje over met zijn kont over de weg blijft 'drammen', maar ik zou die kont hup terug wijzen, recht achter de voorbenen. Want dat pootje over kunnen ze echt lang volhouden!
Elk geval is verschillend hoor en ik heb nog nooit een notoire steigeraar meegemaakt zoals jij weet dat Q kan zijn. Steigeren is het ultieme niet-voorwaarts zijn, dus ik begrijp dat DAT op het staakmoment je primaire doel is en in die zin heb je het goed opgelost.

Nick Altena schreef op zaterdag 3 november 2007, 20:51:

En DAT is nou precies wat mensentrainers als Parelli, Conrad, Eddy en zo nog meer doen. En inderdaad leiden meerdere wegen naar PN. Dat bewijzen de resultaten van de verschillende methodes vanzelf... Dan is het alleen nog aan de mens om te bekijken welke methode haar/hem het beste past! Ietse siempel!

Piet schreef op zondag 4 november 2007, 17:29:


Sjuust!!!

Eva Saegerman schreef op zondag 4 november 2007, 23:41:


Ooooh klinkt super Eva.

Als jij blij bent was het goed!
Ik kan het filmpje nu niet bekijken (hum... op m'n werk), zal thuis eens zien, ik ben benieuwd.

Groetjes,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 6 november 2007, 17:10:



Ja! Ik heb gekeken. Weet je Eva, ik vind het echt SUPERGOED dat jij dit soort filmpjes plaatst. Gewone simpele situaties, ook als het niet meteen goed gaat. Kijk wat een leuke discussie daarover kwam ook, daar hebben veel mensen wat aan.
Mooi opgelost hoor. Met evenveel druk als ik zou doen denk ik eigenlijk zo op het zicht (verraderlijk natuurlijk, op zicht ).
Ik schrok wel hoe tegendraads Queenie was. Ze meende het wel! Niet bang maar echt terugwillen, mooi dat je erger protest (steigeren) wel kon vermijden. Nu, je gaat ook nog niet zo lang zonder Maia wandelen, het zal wel snel beteren. En ook nog, zoals Charlot pas nog besefte, je hebt Queenie nog niet zooo levenslang, dus jullie band wordt vast nog sterker met de tijd.

Groetjes,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 6 november 2007, 21:19:


Weet je wat ik nu weer bedacht bij het zien van dit filmpje, iets wat ik nog wel denk als ik clickeraars in actie zie: Ik heb het idee dat het paard niet naar de geluiden (klak, jaa, goed) luistert. Dat als je niets van geluid zou maken je precies hetzelfde resultaat zou krijgen van je paard, gewoon bekomen door juiste timing van druk en release, en je belonende lichaamstaal eventueel ook. Nu, ik schrijf dat hier wel, maar van mezelf denk ik dus echt wel dat alle drie m'n paarden weten wat 'goedzoo' betekent. Raar hé? Nu, in rustige situatie is dat ook te bewijzen, bv. Lolita staat afgeleid naar iets in de verte te kijken, ik zeg vanuit het niets 'goedzoo', dan draait ze zich naar mij om te kijken waar er eventueel een voerbeloning te krijgen is. Dat zal bij jou en Q ook wel zo zijn veronderstel ik. Maar toch... ik weet het niet zeker. Gewoon de bemoedigende klank op zich, zoals het mooooii van Conrad, daar geloof ik ook wel in, een paard wil nu eenmaal graag z'n baas plezieren.
Moeilijk hoor. Wat denken jullie?

Groetjes,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 6 november 2007, 21:19:


Inderdaad, ik was al bang dit filmpje te plaatsen omwille van de komende reacties, maar tis soms een harde tante, en ik vond het goed opgelost van mezelf, gezien het resultaat, met niet te veel druk, en niet zo lang durend, was dat ze toch besloot mee te gaan.

Heb haar nu een dikke twee jaar (in februari drie) en ik ben gewoon zelf soms verrast van wat we bereikt hebben in die drie jaar. Hoop dat we nog hogere bergen samen beklimmen, want ze houd zo van nieuwe dingen, en ik ook (tis een die graag dingen doét)

En ja zo zie je, het gaat niet altijd goed, zelfs niet met zo'n brave als Queenie.