Christel Provaas schreef op vrijdag 9 november 2007, 18:32:


het blauwe forum....

waar anders

die posters daar hebben het 'van horen zeggen' óf ze zien in hun eigen omgeving allerlei paarden die kapot gaan aan nb.

Nee, voor jullie schijnbaar helaas sta ik zeker niet alleen in mijn denkwijze. Maar ik denk wel dat jullie het enigzins verkeerd opvatten.
Misschien moet ik er wel nog bij zeggen dat mijn opleidingsvoorkeur enigzins uitgaat naar de psychiatrie. Maar in ieder geval, een placebo heeft wel effect, het is geen onzin-medicijn en je bedondert je patient zeer zeer zeker niet! En daarbij moet je vanzelfsprekend naar je patient kijken, je gaat sowieso niet zomaar aan wie dan ook iets voorschrijven.
Maar stel ik zou een placebo voorschrijven, dan zou ik dat niet doen bij iets wat vanzelf wel over gaat ofzo, lijkt me nogal logisch dat je dat gewoon aan je patient uitlegt he. Maar naja er zijn situaties waarin ik me zeer zeker voor kan stellen dat een placebo nuttig effect heeft, omdat het het psychologische effect van de genezing meer activeert aangezien mensen er van overtuigd zijn dat het werkt. Fribomyalgie is bijvoorbeeld een ziekte waar ze gewoon nog bijna niks van weten, ze weten niet wat de oorzaak is en wat ze er aan moeten doen. Maar het is wel duidelijk dat er een duidelijke psychische component aanwezig is. Waarom zou ik mijn patient dan geen bijvoorbeeld vitamine pilletjes voorschrijven. Het schaadt hem of haar niet en eventueel heeft het zelfs een zeer gunstig effect en verbetert het de levenskwaliteit.
Dat heeft verder niks te maken met het feit dat men moet blijven onderzoeken naar medicatie waarvan men de werking kent enz enz.
Ik vind het jammer dat bij evidence based medicine de psychische kant wordt vergeten, omdat ze die niet echt statistisch kunnen onderzoeken. En daardoor worden patienten vaak jaaaaaaaarenlang onderzocht, volgepropt met vanalles en nog wat, terwijl een bezoekje aan de psychiater wonderen zou doen. IK vind dat je een goede arts bent als je die dingen kunt combineren. Als je kunt kijken naar je patient, van patient tot patient kunt bekijken wat die persoon nodig heeft en als je je niet alleen maar richt op statische cijfers.
Dat is alles behalve je patient bedonderen en ik geloof er ook in dat er mensen zijn die daar behoefte aan hebben. Een arts die verder kijkt dan zijn groene en voorschriften boekje.

Er werd gevraagd waar bietenpulp gekocht kan worden? Ik koop het gewoon bij een diervoederhandel. Dat zijn winkels die naast diernspeciaalzaak dingen vaak ook dingen voor schapen koeien en paarden verkopen. Daar koop je gewoon een zak geperste pulp voor ik geloof 7 euro oid.
Succes.

Flicka is waarschijnlijk nog niet volgroeid , en misschien is het wel om zich te ontspannen. Ze doet alleen altijd haar oren zo naar achteren en leek meer geirriteerd.
iig , dank je voor je reactie Esther

Arabesk schreef op vrijdag 9 november 2007, 18:42:


Mensen mogen schrijven wat ze willen, ook al is het de reinste flauwekul en wordt er alles aangedaan om NB in de grond te boren. Hoe meer er tegen tekeer gegaan wordt, hoe banger men ervan is.
Ik stond vandaag een boel ijzers van onder kadaverhoeven te slopen voor de cursus van morgen en er kwam weer van alles te voorschijn. Veel voeten met eerste klas ondergeschoven hielen en lange tonen, met wat opvulling onder de hiel om toch nog ergens op te lijken. Andere met samengeknepen kokertjes. Een prachtig :-(geval van hoefkraakbeenverbening, een paard met een gebroken been omdat het uitgegleden was op beton, (was een noodslachting , daarom weet ik het)
Uiteindelijk zullen ook daar ogen opengaan.
Wat mij opviel was dat de meest hopeloze hoeven nieuw ondergeslagen ijzers onder hadden.
Hoe doe je dat , wat zeg je dan tegen je klant? Ik zal hem nog even netjes beslaan, want hij moet straks nog een stukje over straat?

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Fred schreef op vrijdag 9 november 2007, 17:09:


Fred, ben je vergeten wat je zelf geschreven had?

Nick: jouw verwarring met het woord 'os' wat daar ineens in Fred's tekst voobijkwam komt hierdoor: 'per os' is (dokters-) latijn voor 'langs de mond'. Het gaat dus om de toedieningswijze van het medicijn, langs de mond en niet bv. rectaal (zoals een zetpil) of intraveneus (ingespoten in een ader) of intramusculair (ingespoten in een spier.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Arabesk schreef op vrijdag 9 november 2007, 18:42:

Bij Hoofcare steek ik een dikke vinger op, dat is puur eigen promotie!
En als Utrecht en andere kliniken vol zouden staan met NB paarden dan staan er geen NB paarden meer in de wei .


Onbeslagen paarden mss, maar dan verwaarloosd. = geen NB of nb betekent 'Niet Beslagen'?

Nils en Olly

Saskia Dockrill schreef op vrijdag 9 november 2007, 19:47:


Flicka is vast en zeker nog niet volgroeid als ze pas 3 en een half is. Waardoor ze nog niet sterk genoeg in elkaar zit om jou op haar rug te dragen. Dar ze haar oren naar achter doet, zou een heel duidelijk teken kunnen zijn, dat ze pijn heeft.
Voor haar bestwil zou het beter zijn als je haar nog een jaar niet rijdt.
Volgende zomer kan je dan voorzichtig beginnen met af en toe voor korte sessies op haar te gaan zitten.

Als je geinteresseerd bent, er zijn wel een paar websites waar dit helder wordt uitgelegd.

Isabel

Geertje schreef op vrijdag 9 november 2007, 19:30:


Ok ik begrijp je motivatie als je het over de 'zachtere' sector heb. ( ik bedoel daar mee niet te bevatten dingen zoals psychiatrie) In de psychatrie is er natuurlijk ook medicatie die getest is op werkzaamheid. Daar heb ik verder geen verstand van en ook niet van die ziektebeelden. zoals schizofrenie of manische depressie. Mensen met deze ziektebeelden zijn echter wel geholpen met werkzame middelen.
Ik heb een lichamelijke afwijking, mijn ogen dus. Oogartsen hebben dit voor mij achter gehouden omdat het progressief is en uiteindelijk is de kans op volkomen blindheid groot. Zij hadden niet de bagage voor een slecht nieuwsgesprek. Toen de diagnose uitendelijk aan mij werd verteld bleek het al bekend te zijn toen ik 13 jaar was!!! Ik was 28 toen ik het eens te horen kreeg. Toen ik steeds minder zag leek het op een fobie, ik durfde niet meer alleen het verkeer in. Ik kreeg steeds vaker te horen 'o wou je me niet zien.' Steeds bijna ongelukken of echt vallen.of tegen iemand of een voorwerp aanlopen.. Ik werd doorgestuurd voor behandeling van pleinvrees. Pas toen ik wist wat er aan de hand was en de diagnose gesteld was kon ik gerichte hulp krijgen, stoklooples, dagelijkse vaardigheden met het gas en koken etc. Mijn trukendoos zat helemaal vol om me te redden in een zienden maatschappij. Placeboos zijn denk ik onmacht van de vaardigheden van een arts en de onmacht om een patient te vertellen dat een arts het ook niet weet en dat misschien psychiatrische hulp of psychologische hulp beter is. Als oogartsen mij wel hun bevindingen hadden durven vertellen had het mij veel ellende gescheeld. Ze durfden gewoon niet te zeggen dat er geen remedie is voor mijn oogziekte. Inmiddels neem ik het ze niet meer kwalijk, maar dat heeft me wel tijd gekost. Ik kon namelijk niet vergelijken met een ander wat 'normaal' zicht is. Ik kreeg altijd te horen blinde kip en heb zelf nooit de link gelegd dat ik echt een blinde kip was. Nu maak ik er grappen om, omdat ik wéét wat ik heb en mijn beperkingen ken. Pleinvrees was het niet, maar dank zij al die psychologen weet ik ook dat ook zij geen oogarts zijn

Es

Isabel van der Made schreef op vrijdag 9 november 2007, 20:05:


Dank je wel voor je advies en ik ben zeker wel geinteresseerd in die websites.
Flicka doet het niet zo vaak hoor , met haar hoofd naar beneden. Ze heeft het maar een paar keer gedaan tijdens het rijden en dan af en toe tijdens longeren.Ik was gewoon nieuwsgierig of anderen dit gedrag herkennen.
Als we rijden geniet ze volop en vertoont geen tekenen van ongemak of pijn. Integendeel , ze is gek op onze (korte) buitenritten.
Ik laat haar nooit hard werken , juist omdat ze zo jong is. Het is meer stappen dan draven en galoperen. Longeren vond ze wat saaier dus probeer ik zoveel mogelijk afwisseling daarin te verwerken , en ik hou die sessies ook kort.

Couscous deed dit in het begin dat zij bij ons was ook. De vorige eigenaar zei dat dit was om haar rug te strekken.

Wij hebben voor Couscous nooit een bit in huis gehaald alhoewel dit voor de vorige eigenaar niet haalbaar was. Het het hoofdje naar beneden strekken was na een week helemaal voorbij ...? Waarom...?

Maar.... eerlijk gezegd, denk ik toch ook dat jouw paardje nog niet rijp is om bereden te worden. Verknoei het niet...

Marianne

Isabel van der Made schreef op vrijdag 9 november 2007, 20:05:


Ik heb je homepage bekeken, en werkelijk, dit paard is nog veel en veel te jong om gereden te worden. Ik hoop dat je dit niet als nare kritiek opneemt, het is nou eenmaal zo dat in de 'paardenwereld' het gangbaar is dat paarden zo jong worden ingereden, maar goed is dat niet.

Het kost gewoon teveel geld, om langer te wachten, maar dat is voor je eigen lieve paardje nauwelijks een argument, denk ik. Als je nu langer wacht met rijden, zal ze gezonder uitgroeien, en zullen jullie langer plezier van elkaar hebben.

Isabel

Isabel van der Made schreef op vrijdag 9 november 2007, 20:20:


Voor mij nog een aanvulling, ook niet als kritiek bedoeld. ( 40 jaar terug begon ik ook met inrijden van drie-jarige paarden hoor )
Zal eerst het linkje geven oud genoeg, dat gaat over de botten.
http://users.telenet.be/peter.ryckeboer/artikels/welzijn/oudgenoeg.html
Mijn ervaring is ook dat je moet kijken naar het koppie van het paard, wij hebben er eentje waar we echt laat mee zijn begonnen, die was ruim zes, eerder had ze dat echt niet kunnen verwerken. Nu zijn we begonnen met eentje van vierenhhalf, inmiddels is ze met wintervakantie en pakken het volgend voorjaar weer op. Ook zij mag het ven allemaal verwerken.

Es