Goed initiatief Anita, veel succes ermee!
Je hoeft dit naar mijn mening niet echt te 'leren' aan je paard, maar het is belangrijk om te weten dat er altijd een noodrem bestaat: kijk op deze website voor uitleg over one-rein stop.

Bedankt voor de tip, ik ben ook op zoek naar een nieuwe kaptoom!
Tanja

Esther schreef op dinsdag 13 november 2007, 10:07:


Daar zeg je zo iets. Mijn Huppeltje heeft geen speelmaatjes, ik heb (en nu nog) daar wel mee gezeten. Mijn man (een super man hoor!) is nog niet te overtuigen er een ander jonkie bij te nemen (dat zou ik zelf het liefste doen)Als tijdelijke kameraad voor een paar maanden wel, maar dat vind ik dan weer moeilijk, andermans veulen/jaarling op logeren, daar een band mee opbouwen en die dan weer moeten terugbrengen, en de verantwoordelijkheid ook.
Ik kan mezelf wel met allerlei argumenten paaien. In het wild zijn het soms ook maar kleine kudde's met één enkel veulen, Huppel is merrie en heeft theoretisch minder speeldrang. Maar toch. Ik had gehoopt dat ruin Cesar wel zou meespelen, dat blijkt niet het geval. Hij is lief hoor, dat kleine ding mag uit zijn emmer eten, hij dreigt wat in de lucht maar bijt nooit, en dat weet ze. Mama Lolita daarentegen die spaart de roede (nuja haar tanden) niet als het nodig is!
Ik speel wel met Huppel, maar ja, één keer per dag... Ik merk trouwens dat ze dat voor eventjes leuk vindt maar al snel weer verder wil eten of gewoon samen stilstaan. Ze mag ook niet alles met mij, bokken en uitslaan in mijn richting, of steigeren vlakbij mij, dat mag ik niet toelaten, dus dan loop ik weg of vraag ik haar achteruit. Saaie speelkameraad ben ik dus eigenlijk. Hoewel ze dat genoeg bij de groten kan doen (Lolita en Cesar), de hoefjes vliegen rond hun oren soms, maar dat wordt ook door hun volledig genegeerd. Soms zie ik Huppel vanuit het raam wel eens alleen wat tegen één van de ballen duwen, maar nooit fanatiek.
Ik twijfel om (meest praktische oplossing) de ruin van de buren te leen te vragen. Die is wel volwassen maar (itt. Cesarke) nog een echte man (die heeft Lolita ook gedekt dus denkt nu wie weet dat Huppel zijn kind is), die hebben vaker playdrive denk ik. Maar wie weet welk risico neem ik door die nu zomaar bij mijn kudde te steken, stel dat hij te ruw is met mijn kleine veulenbaby? Hij woont nu alleen met zijn schapenvriendinnen, dus dat is wel een omschakeling. De keren dat hij vroeger al bij ons was dan was hij de baas. Dus als Lolita haar kind niet durft beschermen... Gezien Huppels nood tot speelkameraad vooral in mijn hoofd zit (want als ik naar haar kijk zie ik geen duidelijk gemis - of wil ik het niet zien?) denk ik dan weer om maar gewoon te laten zoals het is.

Hebben jullie ervaringen of inzichten?

Groetjes,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 13 november 2007, 16:16:


Ik kan je enkel mijn ervaringen vertellen. De eerste veulens die hier kwamen waren ongeveer even oud, de bonte was iedereen gek op, van het adres waar ze vandaan kwam en hardstikke lomp en opdringerig, de tweede was heel bescheiden en een beetje een minkukeltje. Ik denk dat die ene een maand of zes was en de bonte iets van 8 maand Het minkukeltje werd door Falka samen met Brett gezoogd!! Ze had die geadopteerd. De grotere mocht pas komen als Falk en de twee kleintjes klaar waren, daar zorgde Björk dan weer voor, die was de portier en zette de bonte op haar plek.. Zoals veulens met elkaar kunnen spelen daar kan geen volwassen paard tegen op, dat hebben we later ook kunnen constateren op het 'landgoed' met Ör die de kleintjes onder haar hoede nam, de kleintjes spelen steigeren wenden rennen etc. De volwassen paarden vinden vooral vreten belangrijk als ze op gras staan.

Es