Isabel van der Made schreef op vrijdag 30 november 2007, 0:41:
> Nick Altena schreef op vrijdag 30 november 2007, 0:13:
> 
> knipje 
 
 
> defintief antwoord te krijgen. Voor jouw dochter misschien ook
 > een leuke tegenhanger...
 > 
 > Isabel
Oeei  dat  is  een  voltreffer, mijn dak  is  van m'n huis : klikkeren is handig, leuk om te  doen, een leuk stukje  gereedschap.
Bel toch! 
 
 Ik ga  even in het  algemeen antwoorden.
"Klikkeren" is een onderdeel van een wetenschappelijke  methode, waarvan bij  mijn  weten  nog nooit  is  aangetoond   dat  het  bij  "iets" niet  zou  werken.
Daarom alleen al vind ik  het  zo  vreemd  dat  er  mensen  zijn die op alle  andere  vlakken  alles  dubbel blind en dwars bewezen  willen  zien hier  hun  schouders  voor  ophalen, er  denigrerend  over  praten  en  belachelijk  maken.
Aannemen  dat  het dwingen van  een dier diervriendelijker zou  zijn, het beter  zou  leren, een  betrouwbaarder resultaat  zou  geven, dan  door  vragen, door  gebruik te  maken  van de  wil om te  leren,  kan  alleen maar in  een  wereld  waar mensen van oudsher dieren tot  hun beschikking  hebben, met de  honden en paardenwereld als  meest  zichtbare  exponent. Daarin is  het o.a. door  de  inbreng  van  cojboys en soldaatjes de  normaalste  zaak  van de  wereld om op dominantie  te  trainen.  
Verhogen  van  druk, hoe  zwaar  of  hoe  licht ook, vind ik  straffen. "Doe  je  het  niet? Dan......"
Dat mensen  soms niet de  verwachte  resultaten  met  hun paard bereiken met klikkeren komt  omdat  wij  allen nog sukkelaars  zijn. De  fout  ligt  namelijk nooit  bij  het  dier, maar  altijd  bij de  trainer.
Is  dat  erg?
Ja, maar je  kunt  niet veel anders  verwachten. Het  is allemaal  nog  zo  nieuw  in de paardenwereld en  er  zit  geen geldmakende industrie achter die  via  marketingprogramma's  de  boel  pusht.  Zelfs  de  wereldwijd meest  bekende  clikkertrainer is  nog  zoekende  hoe  hij/zij  optimaal gebruik kan maken van de  gigantische  mogelijkheden die  deze  vorm  van training  biedt. We vragen namelijk een dier  mee te  denken ipv   alles  te ondergaan.
Als  ik lees  dat  iemand  schrijft: mijn ene  paard  is  berekenend, zegt  "waarom  zou  ik  het  voor  je  doen" enz.enz.( of  woorden in die  strekking) en dat  je  voor  het  andere  paard zachter  zou  moeten zijn omdat  het  een gevoeliger  paard is. Dan lees  ik:  de  ene  moet  ik  op  z'n falie  geven, de  ander  niet. 
Dan  weet  ik  dat  we  nog  ver  van huis  zijn, dat  er ondanks  alle  dure  programma's  bij velen  nog maar  een heel  dun 'vergeet'-schilletje is  gegroeid  rond het eeuwenlange  geweldadige onderdrukkings gedrag tegenover  dieren die zo dichtbij  hen staan en waar  ze  van houden.
.
Piet
The opposite of  positive reinforcement is no reinforcement, not correction