Maria Delavega schreef op donderdag 13 december 2007, 11:21:

.> Da's nu net waarover ik me al heel jaar druk maak, is nochtans

Een huwelijk waarin je ook compleet naast elkaar heen leeft en geen raakvlakken (meer) hebt, beëindig je toch ook, al is het waarschijnlijk met pijn in je hart? Ik denk juist dat je sterk moet zijn om zo'n beslissing te durven nemen, niet willens en wetens doorgaan terwijl je er geen van beiden gelukkiger door wordt. Je paard is misschien beter af met iemand die beter bij hem past, en jij met een paard wat beter bij joù past. Maar maak bij de volgende niet dezelfde fout door er ééntje te kiezen met hetzelfde karakter als degene die je wilt verkopen (en zorg dat hij zelf ook supergoed terecht komt! Overbodige opmerking natuurlijk) Succes!!

Maria Delavega schreef op donderdag 13 december 2007, 11:21:


Moeilijk hoor, wie zijn wij om te zeggen van dat moet je niet doen? De vraag is echter of je je bij een volgend paard wel goed zou blijven voelen. Geen doorzettingsvermogen heeft er niet mee te maken. Het komt omdat je geen licht ziet aan het eind van de tunnel. Geen oplossing op termijn
Je kunt je ook afvragen: "hoe kan ik me verbeteren, zodat ik meer 'horseman' wordt".
Mijn advies zou zijn neem lessen die niet zozeer aan je paard werken maar vooral aan jou. Zacht van karakter is geen probleem, maar onzeker, twijfelachtig, zijn precies de redenen waarom jouw paard het van je overneemt.
Daaraan kun je werken door je kennis te vergroten en duidelijk, zeker en zonder twijfel met je paard te leren om te gaan.
Misschien helpt dit.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Maria Delavega schreef op donderdag 13 december 2007, 11:21:


Hierin kun je echt alleen maar op je eigen gevoel afgaan. Niemand kan je hierin het beste advies geven.
Ik heb het probleem ook een beetje , maar het speelt nog niet zo erg omdat ik nog niet veel vraag van haar.
Daardoor begrijp ik wel goed wat je voelt , tenminste , het geeft mij een beetje het gevoel dat ik gefaald heb , maar of dat helemaal terecht is....

Het advies; Het moet leuk blijven , voor beide partijen!!![das het enige moeten in het leven]

Sterkte met deze moeilijke keuze!!

Gr Esther

Maria Delavega schreef op donderdag 13 december 2007, 11:21:


Hallo,ben even je naam kwijt,

Ik lees net je berricht en ik hoop dat je een goede band kunt opbouwen met dit paard!.
Ik heb les gekregen met inrijden van mijn jonge arabieren ruin en ik dacht dat gaat wel even duren voor ik erop zit want hij scheurde bokkend door de bak.
Diezelfde dag zat ik voor het eerst op mijn paard zonder zadel en alleen halster om.
Degene die mij hielp heeft join-up gedaan en daar was ze erg consequent in en wist ook presies wat ze deedt voor ze mij erop zette.
Ik heb al 30 jaar rijervaring maar stond hier versteld van.
Ze heeft mij verder lesgegeven en gaf mij zeer veel zelfvertrouwen waardoor het paard van mij totaal geen angst voelde en er geen gevaarlijke momenten konden komen.
Ik voel mij zeker van mijzelf,kan het paard sturen zonder zadel en hoofdstel met mijn zit doordat ik geleerd heb mijn paard te vertrouwen waardoor hij mij vertrouwd en een leuke band hebben.
Als je zelf onzeker bent voelt het paard jouw angst en is verward en neemt dan zelf het lijderschap.
Zoek een goede begelijder die in alle rust jouw en je paard bij elkaar brengen voor altijd.
Hoe harder je ervoor gewrkt hebt des te meer plezier hebben jullie achteraf maar blijf consequent in de opvoeding.
Nee is nee en duidelijkheid voor je paard.

Groetjes Conny

Jullie hebben volkomen gelijk. Het moet leuk blijven. Ik voel me echt niet goed bij hem en het is niet m'n type paard. Heb de fout gemaakt om hem te kiezen omdat ik hem zo mooi vond.
M'n Haflingertje is er eentje die soms het bloed van onder m'n nagels kan persen, maar als het genoeg is luistert hij ook. Ik kan het niet goed uitleggen, maar bij hem heb ik het gevoel dat we een band hebben. Ik heb hem al van veulen af aan, misschien is dat de reden. Het loopt ook niet van een leien dakje en in feite is hij nog boertiger dan dat paard dat ik wil verkopen, maar toch...gisteren wandeling gemaakt en op bepaald moment ene camion na andere. Heb me even sterk gemaakt omdat hij met m'n voeten wou spelen en heb de rest van de wandeling geen problemen meer gehad. Dat durf ik niet met m'n zwarte.
Ik heb al heel goeie hulp gehad, het ging in feite erg goed, maar nu m'n trainer er niet meer is werk ik niet graag meer alleen met hem.
Mijn besluit staat vast, al deed het pijn om ze te maken, maar hij gaat weg.
Heel goed idee om eerst beetje aan mezelf te werken vooraleer ik ander paard koop. Heb echt deuk in m'n zelfvertrouwen gekregen.
Hopelijk vind ik ander mooi, zwart, barok type, met mooie hals, alhoewel ze blijkbaar erg dun gezaaid zijn of immens duur. Een Merens misschien? Fries?

Mooi voor jou, het moet je enorm veel sterkte en kracht geven. Dat is het nu net, ik geef op en daar ben ik toch even heel klein van. Ik doe het omdat m'n gezondheid ook al niet te best is na dood van m'n vriend en zou gewoon graag genieten. Aan de andere kant heb ik uitdagingen nodig, want als je slaagt heeft dat je de kracht waar je naar zoekt. Nu, misschien kan ik die op een andere manier vinden. Misschien door goeie les te volgen...