Elzaliene Proost schreef op donderdag 13 december 2007, 16:30:


Tja, als je op marktplaats leest dan is heel vaak de reden van verkoop: 'Het paard is te sterk voor mijn dochter', Hij is teveel paard, Het clikt niet met het karakter.enz enz.
Vaak zijn dat beesten die ergens een paar maanden , een half jaar, een jaar zijn en dan weer doorgeschoven worden naar de volgende baas. Als het verschrikkelijk veel geluk heeft komt het na veel omzwervingen bij een baas die zegt : "eeej jongen, wat is dat met jou" Kom! we gaan eens een beetje samen kijken hoe we beter door een deur kunnen.... De meer voorkomende weg die het paard afloopt is, veel te vroeg bij de slager komen te staan, omdat paard iedere keer weer succes met zijn gedrag heeft en steeds 'moeilijker' wordt.
I
k wil hier dan ook nog even nadrukkelijk stellen dat ik NIET geadviseerd heb het beest te verkopen, maar daarentegen gezegd heb, ga les nemen , zodat je leert communiceren op het zelfde niveau, zodat het wel zal gaan klikken.
Zodat je meer horseman wordt en straks ELK paard kunt laten klikken.
Trainer die er niet meer is, is geen excuus, er zijn veel ontzettend veel anderen. Zit je niet bij Eddy in de buurt? En al zat je niet in de buurt? er zijn er meer.
Kom op! Ga de uitdaging aan en doe wat met dat beest. Groei!!!

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Piet schreef op donderdag 13 december 2007, 17:37:

.>
Natuurlijk Piet, kan niet anders dan dat ik het hier ook mee ens ben. Maar, net als met mensen, lukt het gewoon niet altijd. Hoe hard je ook probeert, hèt is er gewoon niet. Ok, lessen nemen, veel grondwerk doen, lijkt mij ook zeker een mogelijkheid een relatie met dat paard op te bouwen, ik vrees ook altijd het ergste als iemand maar weer een paard verkoopt want .........de één of andere reden. Ik zou bijna zeggen, als je de ruimte hebt, hou 'm gewoon, dan heeft ie zeker een veilig huis, en zoek een ander paard (evt. een 2e kans paard) waar hèt er wél meteen is. Of zoals Pien zei: het paard komt wel op joùw weg, je hoeft niet te zoeken.

Caatje schreef op donderdag 13 december 2007, 17:49:


Ik ben heel eerlijk, misschien wat te eerlijk tegen mensen die komen kijken. Het lijkt me een hele goeie thuis die de mevrouw hem zou geven die hem mischien gaat kopen.
Het is eerlijk gezegd teveel voor me. Moet voor mezelf nog zoveel op orde zetten. Kon ook niet voorzien dat zo iets zou gebeuren, maar paard is er zeker niet het slachtoffer van geworden.
Ik vind het eerlijker om hem een nieuwe baas te geven. Als paard z'n oren blijft leggen als we in draf het grondwerk afleggen dan is dit teken dat hij me geen leiderschap geeft, dan ga ik er ook niet opkruipen. Ik ben het echt zat met hem. Ben erg veel geld kwijt (ook wel bijgeleerd natuurlijk) maar daar ik me niet goed voel bij dit paard heeft het ook geen zin om verder te blijven sukkelen. Eddy is niet in de buurt, is heel ver van bij mij. Ik heb het overwogen om hem een maand naar dar te doen, maar waarom nog eens zoveel geld uitgeven om hem maand te laten rijden als ik me niet goed voel bij hem. Het wil absoluut niet zeggen als Eddy goed met hem kan werken, dat ik dat ook zal kunnen. Ik wil alleen maar wandelen, het is hier erg druk verkeer (industriezone) en dat is hij absoluut niet. Waar ik vroeger woonde was het ideaal, maar door omstandigheden ben ik moeten verhuizen.

Maria Delavega schreef op donderdag 13 december 2007, 18:06:


sorry voor de fouten, wou zeggen dat ik 'cool' paardje nodig heb en dat is hij niet of blijkt hij niet te zijn. Iemand zei me ooit: als de click er is tussen jou en je Arabier zou hij alles voor je doen. Tussen ons is dat uitgesloten.
Misschien toch maar beter weer een merrie kopen, ik lijk daar 't best mee overeen te komen.

Ik snap je wel, Maria...
Zit een beetje met het zelfde met onze Dixie, een superbrave coole quarterruin, een bijna kant-en-klaar paard. Maar de klik die ik met mijn arabier heb is er niet, ik had hem ook voor mijn man uitgezocht.
En toch... misschien moet ik wel ook leren western rijden, misschien wil Dixie er wel voor zorgen dat ik ook met koudbloederige types overweg leer kunnen wat mij eigenlijk helemaal niet ligt. Doe mij maar een "crazy arab" .
Al twee keer had ik onlangs bijna een heel goed plekje voor hem, de eerste is om een stomme reden afgesprongen, de tweede om een andere reden, en telkens het niet doorgaat ben ik ergens een hele klein beetje opgelucht van binnen en begin ik opnieuw te twijfelen.
Misschien gaat hij, misschien niet. Maar hoe langer ik hem rijd en met hem om ga, hoe meer oog ik krijg voor zijn kwaliteiten.

Aan de andere kant, ik had ooit een haflinger die letterlijk een loopje met mij nam voor piablo op mijnn pad kwam. Die heb ik verkocht en tussen hem en zijn nieuwe eigenaar klikt het super, allebei gelukkig en tevree. En toen kwam Piablo dus op mijn pad, ook helemaal niet wat ik zocht, maar wel mijn maatje.

Succes met je beslissing in elk geval, wat die ook moge worden.

Gudrun schreef op donderdag 13 december 2007, 18:38:


Zoals u zegt, dat twijfelen ken ik maar al te goed. Telkens weer opgelucht zijn als iemand hem niet neemt , hoop hebben en dan toch weer met je neus op de feiten gedrukt worden. Hij heeft absoluut kwaliteiten, is voor iemand die ermee kan omgaan een heel leergierig en leuk paard. Maar niet voor mij, mij negeert hij behalve als ik met z'n eten kom. Dit is niet wat ik wil.

Maria Delavega schreef op donderdag 13 december 2007, 18:41:


Ik moet me enorm inhouden , heb dit berichtje drie keer gelezen, zou je wel willen toeschreeuwen: DOE er dan wat aan!! Maar ik doe het niet, ben een beschaafd mens.....

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction

Piet schreef op donderdag 13 december 2007, 18:54:


Ik begrijp uw reactie, maar heb besloten van ermee te kappen. de hoofdreden is dat het een enorm vurig paardje is (Haflinger x Arabier) en dominant, explosief/aggressief, wat je ook doet, dit blijft z'n karakter, zo is hij. Ik heb grondwerk getraind, hele lente, zomer lang, bijna iedere morgen. Toch, voel me niet goed bij dit paard. Het gaat even goed, maar hij blijft je testen (normaal, hij weet van niet beter, daar hangen volgens hem z'n overleveingskansen vanaf, zo is z'n instinct). Hij wéét en zal nooit vergeten dat ik bang geweest ben van hem toen hij naar me kapte toen ik hem nog maar juist had (ik wist niet dat hij nog maar pas gesneden was, verkoper had gelogen). Hij voelt dat ik niet helemaal ok ben door de dood van m'n vriend, de slimmerd doorziet me als had hij Xray ogen.
Mijn schouder, rug en knie zijn kapot (reed vroeger eventing, zware val gemaakt) en met dit paard loop ik risico om nog meer van m'n lichaam te verknoeien.
Mijn besluit staat van deze keer rostvast. Hij gaat weg, naar beter baas dan mij.

Maria Delavega schreef op donderdag 13 december 2007, 19:36:


mijn handen gaan jeuken als ik hoor over zo'n paard............je krijgt wel van die rare dingen als mensen maar denken raak te moeten fokken, waar heeft dat nou voor nodig! Gggrrrr, krijg er echt de P-in van. Hoop dat ie een stevig in z'n schoenen staand baasje vind die hem met respect behandeld