marianne herzberger schreef op vrijdag, 6 februari 2004, 14:48:
> Het feit dat wij met sporen rijden is geloof ik meer een
> overgeleverde gewoonte, dan dat ze daadwerkelijk gebruikt
> worden. Althans, en dat ben ik helemaal met je eens, zo zou het
> moeten zijn! Ik erger me ook kapot aan die klapperende benen en
> priksporen en ik hou me aan de waarheid dat je je "sporen moet
> verdienen"! Tijdens mijn rij-opleiding (klassieke dressur, in
> Duitsland)mocht je niet eens een spoor 'aanhebben' ! Dat was
> voorbehouden aan de ruiters die het hogere niveau al bereikt
> hadden en de perfectie in hun zit al hadden.
Ja, ik weet ook hoe het "zou moeten zijn". Maar als we nou naar de alledaagse praktijk kijken dan weet je dat de meeste mensen niet zo'n goede les krijgen in Duitsland maar gaan rijden op de manege om de hoek, en dat DIE manier van rijden niet aansluit bij wat je met PNH probeert te bereiken. Het leuke van PNH is dat als je eenmaal bij level 3 bent aangeland dat je dan ook vanzelf begrijpt wat wel en wat niet kan, en hoe je sporen (als je er dan nog mee wilt rijden) wil gebruiken.
> Overigens, ik heb je foto nog eens uitvergroot: het viel me op
> dat je paard helemaal op de voorhand galoppeerd! De motor zit
> achter, Frans!
In het PNH programma is het belangrijk om eerst een dusdanige band met je paard op te bouwen dat je geen weerstand meer hebt en dat je paard impulsion heeft. DAN pas ga je werken naar verzameling, maar omdat je paard dan nageeflijk is EN impulsion heeft kun je dat dan ook zeer harmonieus bereiken. Harisha was toen de foto genomen werd net 4 jaar oud, dus had op dat moment nog nauwelijks enige fysieke training achter de rug. Mentale en emotionele training echter des te meer... En dat is wat ik met deze plaatjes probeer weer te geven.
Die foto met Harisha is beslist nog niet "het eindproduct".
Groeten,
Frans
Warboel
