Spirithorses schreef op woensdag 19 december 2007, 11:36:
> Ha Annemieke !
> Ken jij de methode van AdB zelf?
> Kun jij me anders uitleggen waraom hij met de handen rechtricht
> Ook al heb je verende handen en schouders, da's allemaal wel
> bekend, maar toch....
>
> Groetejs, Pien
Pien, het verschil is dat jouw paarden gezond zijn en de paarden die AdB krijgt zijn doorgaans kreupel. Wat continu en nonstop en immer wieder vergeten wordt in deze discussie is dat het bij deze rijmethode gaat om KREUPELE paarden, die dus AL GEBLESSEERD of AL KREUPEL zijn. Er wordt jou met je gezonde paard niets aangepraat, je hebt dan immers bij die man niets te zoeken.
Hij plaatst de voorhand voor de achterhand. Omdat met name dressuurmiepjes hun paard graag aan de binnenteugel naar beneden sjorren (en daarmee op de buitenschouder gooien, met name die die het paard graag aanbiedt) is het TIJDENS HET THERAPEUTISCH RIJDEN verboden om het paardenhoofd te laten zakken alvorens het paard gelijk over twee teugels en twee schouders gaat. Ik heb het dan over ~GEBLESSEERDE PAARDEN~.
De reden waarom je het paardenhoofd hoog houdt is dat je voorkomt dat hij uit zichzelf gaat zakken en zijn gewicht op zijn onevenredig belaste schouder werpt. Ik heb het NOG STEEDS over een SCHEEF EN/OF REEDS GEBLESSEERD PAARD, want gezonde niet kreupele paarden komen niet bij de man terecht en daar hoef je dit gekke systeem dus ook niet op los te laten. Zodra de aanleuning na de oefeningen van contrastellen en slangenlijnen rijden links en rechts gelijk is geworden (deze oefeningen zien er soms heftig uit maar dat komt omdat we met REVALIDATIE BEZIG ZIJN - een osteopaat trekt ook wel eens flink aan een been) -dat voel je goed omdat je immers een duidelijk contact hebt- dan sta je de neerwaartse tendens toe en koestert het gewicht dat het paard in je handen legt en BLIJFT ER VERDER VAN AF. Dat heet dan aanleuning. Dan is het gedaan met handen hoog, fietsstuur, zigzaggen etc. Je hebt dan geleerd hoe ongelijke aanleuning aanvoelt en hoe je het oplost.
Er wordt je niks aangepraat, je leert gewoon een stukje basisdressuur dat je ergens onderweg bent kwijtgeraakt. Het is niet magisch, het is niet bijzonder.
Elke volgende dag dat je op je paard klimt zal dit proces van rechtrichten korter en minder ingrijpend zijn en uiteindelijk hoef je er alleen nog maar voor te WAKEN dat de aanleuning ongelijk wordt. Je weet immers hoe het aanvoelt als je paard zich ongelijk belast en kunt meteen ingrijpen, soms is een kneepje voldoende. Dat is een fijne bijkomstigheid, want eerder voelde je dat nog niet aan, anders was je paard immers niet kreupel geraakt.
AdB plaatst de voorhand voor de achterhand en rijdt 'zonder benen'. Da's nu eenmaal zijn "systeem", er zijn er wel meer die dit principe hanteren. Anderen doen het anders en zetten de achterhand sporend met de voorhand, die werken meer vanuit zit en met been: bv uitzwaaien voorkomen, achterhand omzetten. AdB denkt vanuit de getergde verreden rug en is dus geen voorstander van gewichthulpen, omdat die de paardenrug nodeloos frustreren. Ik leg het alleen maar uit, ik geef geen mening.
Zo leiden er meerdere wegen naar Rome. Als je onderweg naar Rome struikelt, is het fijn om een relatief simpele methode te kennen die je weer op de been helpt. Als je niet struikelt, ga je toch lekker door met paardrijden!
Warboel
